Ann W. Mogelijk gemaakt door Blogger.
RSS

De saga van de drie losse tegels en de rotte muur

Verbouwen. Ik kan steeds beter begrijpen waarom een vriend van ons ooit zei: "Een huis is een kruis." Drie jaar geleden hadden mijn man en ik het geweldige idee om een huis op leeftijd te kopen en het op een paar jaar volledig te verbouwen. Moet te doen zijn, niet? We hebben al lang geleerd dat dat mooi klinkt in theorie, maar in de praktijk slepen verbouwingen altijd langer aan dan gepland. In elke ruimte komen we iets tegen waardoor de werken vertraging oplopen. Gelukkig hebben we ons er intussen bij neergelegd dat het een nog velejarenplan zal zijn.

Afgelopen week waren mijn man en ik volop in de badkamer bezig. De derde kamer op drie jaar tijd. Geen gigantische afbraakwerken (dat was het plan althans). Wel de tegels die er al hangen schilderen, een vloertje leggen van plaklaminaat, een nieuwe kraan installeren, ... Zondag reinigde ik alvast alle tegels, terwijl mijn man de oude siliconen rond het bad verwijderde. Daarna zouden we afplakken en de tegelmuur schilderen. Zouden we.

Terwijl ik even later met de kleine man in de woonkamer speelde, hoorde ik mijn naam uit de badkamer echoën. Ik ging kijken wat er aan de hand was. "Zaten die tegels daarstraks ook al los, schatje?" Waarschijnlijk wel, maar dat had ik niet gevoeld tijdens het schoonmaken. Blijkbaar waren er drie koppige tegels die weigerden om te blijven plakken. "Wat gaan we nu doen?" Tja, eraf halen en opnieuw plakken? Gelukkig hadden we nog tegellijm van de verbouwingen in de keuken, dus mijn man kon verder aan de slag.

Niet veel later: "Schatje!" Ik liet de kleine beweeglijke man in zijn box achter en ging wederom kijken. "De tegels blijven niet plakken." Ik hoopte dat onze tegellijm simpelweg niet meer bruikbaar was (wat me na twee jaar een realistische mogelijkheid leek), maar kennelijk was het stuk muur achter de tegels rot. De vorige eigenaar was een Nederlander en we hebben zijn goedkope bouwmaterialen al geregeld vervloekt. (Net als zijn slordige manier van werken.) Ook nu werden er een paar scheldwoorden gericht aan de mijnheer die voor een low budget houten muurtje gekozen had.

Mijn man verwijderde het rotte hout achter de tegels. Op sommige plaatsen was dat blijkbaar tot aan de osb-plaat die we intussen zelf aan de andere kant van de muur bevestigd hadden. Plots werd de mogelijkheid om het ganse zootje te slopen zeer reëel. Wat als we die oude tegels niet bevestigd krijgen en de hele muur te rot is om te recupereren? Zoals het mannen betaamt, begon de wederhelft meteen naar oplossingen te zoeken. De winnaar was iets met glazen tegels, vraag me niet juist wat. Het enige waar ik aan dacht was het feit dat we totaal niet hebben kunnen doen wat er voor die dag gepland stond én dat er alleen maar een hoop werk was bijgekomen

Verbouwingen. Het kan heel leuk zijn, maar het kan ook o zo hatelijk zijn.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

2 reacties:

Nicole Orriëns zei

Ik ben altijd onder de indruk van mensen die het zelf kunnen. Mijn man en ik zijn allebei niet handig, en zijn dus veroordeeld tot betaalde krachten. Voordeel is dat we daardoor niet verbouwen!

Huisvlijt

Ann W. zei

Op zich vind ik het leuk om het zelf te doen Nicole en trots te kunnen zijn op het eindresultaat, maar ik kan de mensen die beroep doen op betaalde krachten goed begrijpen :-)

Een reactie posten