tag:blogger.com,1999:blog-21576923696862915042024-02-20T17:26:57.470-08:00En toen werd ik (nog eens) mamaUit het leven van een (niet meer zo) jonge thuisblijfmamaAnn W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.comBlogger118125tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-48158247416650764932022-01-31T05:42:00.000-08:002022-01-31T05:43:46.666-08:00Het einde van ‘En toen werd ik mama’<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><span style="font-size: medium;">Ik ben een zoeker. Dat zit in mijn aard dus dat zal vermoedelijk zo blijven. In mijn zoektocht de afgelopen jaren ben ik na de geboorte van mijn zoontje (al bijna acht jaar geleden!) gestart met een blog. Ik heb altijd graag geschreven. Opstellen als kind, gedichten als tiener, reisverhalen als twintiger. Op een dag hoorde ik iemand die bij een uitgeverij werkte, zeggen dat een blog de beste manier was om als schrijver je werk “bekend” te maken. <b>Dus begon ik met volle moed en torenhoge verwachtingen aan ‘En toen werd ik mama’. </b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">De naam was snel gekozen aangezien ik net mama geworden was en alles plots rond dat kleine roze wezentje draaide. Ik las ‘Het Blogboek’ van Kelly Deriemaeker en volgde dit alsof het 'De Blogbijbel' was. Tot ik na een jaar of twee begon vast te lopen. <b>Bloggen was geen hobby meer waar ik plezier uit haalde; het werd een verplichting.</b> Ik las andere blogs omdat het er zogezegd bij hoorde, liet reacties na omdat het moest, postte wekelijks één of meer berichten omdat dit de norm was, … Mijn acties als blogger voelden niet meer oprecht en al snel kwam ik in een “blog burn-out” terecht. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Dit kan ik wijten aan Kelly en haar veel te strakke regels, maar om eerlijk te zijn lag het waarschijnlijk vooral aan mezelf. Toen ik in 2016 mama werd van een tweede kindje kwam ik namelijk in een algemene burn-out terecht. (Of een depressie; een officieel label heb ik nooit gehad.) Ik ging in therapie en werkte aan mezelf. Het werd een lang en moeilijk proces. Schrijven deed ik steeds minder en als ik schreef, was het over de problemen waarmee ik kampte. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><a href="http://entoenwerdikmama.blogspot.com/2018/09/en-toen-ging-mijn-mama-dood.html" target="_blank"><br /></a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">In 2018 stierf mijn mama. Haar dood heeft me veel geleerd. Uiteindelijk brachten alle gebeurtenissen van die jaren me dichter bij mezelf. <b>En daar, op dat punt in mijn leven, begon ik terug gedichten te schrijven. </b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Steeds vaker kreeg ik bij een gedicht een beeld voor ogen en het verlangen groeide om dat beeld op papier te zetten. Het was een droom van mijn moeder om te leren schilderen en het voelde als een eerbetoon aan haar om me daar verder in te verdiepen. <b>In 2018, het jaar van haar overlijden, nam ik naast de pen ook een penseel ter hand. </b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Laten we eerlijk zijn, de eerste pogingen waren geen kunstwerken. Maar na veel oefenen, lukte het steeds beter om iets op papier te krijgen waar ik tevreden over was. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Het voelde echter niet goed om binnen mijn vier muren te dichten en te schilderen en het daarbij te laten. Mijn psycholoog spoorde me op een dag aan mezelf terug meer in de wereld te zetten. Ik besloot een stap in die richting te zetten door mijn werk te delen. In 2019 werd een Instagramaccount geboren met de naam ‘Zielenvuur’. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Ik had mijn ding gevonden.<b> Zielenvuur, dat ben ik. </b><a href="https://www.instagram.com/zielenvuur/" target="_blank">Op Instagram</a>, <a href="https://www.facebook.com/zielenvuur/" target="_blank">op Facebook </a>en sinds kort ook op <a href="https://www.zielenvuur.net/" target="_blank">mijn eigen website</a>.<b> Ik heb een logo waar ik van hou en een eigen plekje om alles wat ik maak te delen. Gedichten, schilderijen, en sinds kort ook verhalen. </b>Want ook schrijven op zich vind ik nog steeds fijn. Over het leven, over het mama zijn, over het zoeken… Het maakt niet uit. De rode draad is ‘Zielenvuur’: alles moet uit dat plekje komen waar ik echt en oprecht mezelf ben, uit mijn ziel. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Geen regels meer volgen, niet meer voldoen aan verwachtingen. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">In het begin van dit nieuwe jaar wordt het tijd om het oude goed af te sluiten. Om afscheid te nemen van de mensen die hier kwamen lezen, soms of geregeld. Een <b><span style="color: #e69138;">dikke dankjewel (!!!) </span></b>aan iedereen die ‘En toen werd ik mama’ gevolgd heeft op een bepaald moment doorheen de jaren. Ik genoot van elke reactie en van de contacten die ik hier had opgebouwd. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><b>Bij deze komt er nu ook officieel een einde aan dit hoofdstuk in mijn leven waar ik veel van heb geleerd. Helemaal klaar om me te engageren voor het volgende.</b> En als je me graag volgt op Zielenvuur… wees van harte welkom! Ik zal ervan genieten je daar terug te zien. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">En toen werd ik mama - einde.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgN6qbYXvyT5dDHpZVe06dPr9XtwZFaQll-OsfrYT2rbGpkWcQDWfB2qK2fIbsu4WtMNl0Zd6Uc2vwFlG9zd7Klj7WPma2GpLpPo3Bg5NzRofpp11d6TS1dvL2HfWyXDH8bxFPt1n0d6r6N1FJ04_wrIkd8SSDM4WsE1cDWsKd80lIrJXrcQu2bbJhk=s518" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="386" data-original-width="518" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgN6qbYXvyT5dDHpZVe06dPr9XtwZFaQll-OsfrYT2rbGpkWcQDWfB2qK2fIbsu4WtMNl0Zd6Uc2vwFlG9zd7Klj7WPma2GpLpPo3Bg5NzRofpp11d6TS1dvL2HfWyXDH8bxFPt1n0d6r6N1FJ04_wrIkd8SSDM4WsE1cDWsKd80lIrJXrcQu2bbJhk=w400-h297" width="400" /></span></a></div><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div style="text-align: justify;"><br /></div>Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-34658767285517891802021-09-03T13:02:00.003-07:002021-09-03T13:02:46.034-07:00Ann is er nog steeds en het gaat goed.<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Hallo allemaal. Nog eens nieuws van mij. Gewoon omdat ik er zin in heb. Gewoon omdat het kan. Gewoon omdat ik me afvroeg hoe het nog met jullie is? (Mijn twee trouwe lezers, hihi.)</span></p><p style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm-k9AQERfznhAQNBUy_2Ueh69EBPt5nmnjWHHm-x9GC423qZpl059ncXYfJcbh5B57pIbLj_1tYCluTwfHkkMLkFWmUkQfiwnLB-FC_mX3A6uj_5E2TJQcDFcAU0j0qYIKVv0ubLhyphenhyphenIU/s480/Ann+is+ok%25C3%25A9.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="319" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm-k9AQERfznhAQNBUy_2Ueh69EBPt5nmnjWHHm-x9GC423qZpl059ncXYfJcbh5B57pIbLj_1tYCluTwfHkkMLkFWmUkQfiwnLB-FC_mX3A6uj_5E2TJQcDFcAU0j0qYIKVv0ubLhyphenhyphenIU/s320/Ann+is+ok%25C3%25A9.png" width="213" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Ann is doing okay"</td></tr></tbody></table></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: georgia;"><b>Met mij gaat het alvast goed, zo goed dat ik dat toch even wou delen</b>. Lange tijd heb ik hier dan ook geschreven over mijn slecht voelen, mijn worstelingen, mijn zoektocht. Niet naar geluk, maar gewoon naar een manier om de dag op een redelijke manier door te komen. Er is nooit een label op mijn toenmalige gemoedstoestand geplakt, maar laten we gerust stellen dat ik met een depressie of burn-out kampte die een heleboel problemen met zich meebracht. Ik lag met mezelf in de knoop, voelde me een beroerde mama (en was dat waarschijnlijk met momenten ook), verloor mijn zin in het leven, verloor bijna mijn man, verloor mijn moeder helemaal en een paar vriendschappen waaronder die met mijn (toen al 17 jaar) beste vriendin.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">M<span>aar ik besloot er iets aan te doen. Ik ging op zoek. Ik ging in therapie, leerde dat ik hoogsensitief ben, leerde dat voeding een heel belangrijke basis is die ik veel te lang genegeerd had, begon te mediteren, begon yoga te doen, investeerde in mezelf en in mijn relatie, leerde dat mijn zoontje autisme had en hoe ik daar mee om kan gaan… Het was een hele weg. Het is een hele weg.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">Nu ben ik nog steeds in therapie, maar de hoofdvraag is niet meer: “Hoe kan ik me oké voelen? Hoe kan ik terug zin krijgen in mijn leven? Hoe kan ik leren genieten? ...” Centraal staat nu: “<b>Ik heb terug zin en energie; waar ga ik die goesting nu op richten?</b>” Ik ben een opleiding rond hoogsensitiviteit aan het volgen: <a href="https://enyahooyberghs.be/hoogsensitief-happy/">Hoogsensitief & Happy</a>. Bijna afgerond en zijn naam meer dan waard. Verder ben ik bij een darmtherapeute in begeleiding en ben ik mijn lichaam aan het verzorgen/genezen met de juiste voeding en supplementen. Ik kan nu volmondig zeggen: Ann, je bent goed bezig. Waw, wie had dat vijf jaar geleden gedacht?!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: georgia;">En Corona, dat is alvast iets waar ik niet aan onderuit ben gegaan, maar waarvoor ik de kracht al had om ook daar op een waardige manier mee om te gaan.</span><span style="font-family: georgia;"> </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;"><b>Is </b><span><b>het perfect? Nee. Maar dat is het leven nooit.</b> Ik las onlangs een o zo ware uitspraak van Bart Peeters: <i>Een relatie is als een coronacurve: als ze niet omhoog en omlaag gaat, dan is het geen relatie meer, dan is het een gewoonte geworden. </i>Een goede relatie zit vol ups en downs en in mijn ogen het leven ook. Anders zou het best saai zijn, toch? Ik kan dat nu accepteren. Ik kan de mindere dagen beter dragen en de goede appreciëren. Bij mezelf, in mijn relatie en in het leven.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: medium;">En nu genoot ik van die onbedwingbare goesting om te schrijven en hier weer iets neer te pennen. Voor wie het lezen wil. Gewoon omdat het kan.</span></p>Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-75027775090570003422020-03-28T13:10:00.000-07:002020-03-28T13:21:11.857-07:00Lockdown: een rollercoaster van emoties<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Aanvankelijk werd het zo officieel niet genoemd, maar intussen mogen we in ons land van een heuse lockdown spreken. Dit wil zeggen: kom niet uit je huis tenzij het moet! </b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ga niet vaker naar de winkel dan nodig. Ga misschien zelfs niet wandelen als je een tuin hebt (ook al mag dit in principe nog wel, ik weet het.) (Ik spring nu met de kids mee op de trampoline voor mijn dagelijkse portie lichaamsbeweging. Dan ben ik ineens ook een supertoffe mama. Win-win.) Kom met zo weinig mogelijk mensen in contact. Dat is moeilijk, want we komen graag buiten. We doen graag dingen. We gaan graag naar vrienden, gaan graag iets eten of drinken, gaan graag naar een film kijken of naar de speeltuin met de kinderen. Nu kan dat niet meer. Wie weet voor hoe lang uiteindelijk. En dat is een heel vreemde situatie die voor heel wat gevoelens zorgt...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEPwDQIxuzb4UTTNjDfHEGHCtlbsP_T_6Lt09XUAWPxugsBfWARjwDVZldnB05USDpsqUx5qeVafXutZPvvDiWDQc846ICYXQU5jrJb8OWCpWNqZLhUQBtSpzE8jPPiJojH9Y6ZL1M1Sc/s1600/corona+virus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" data-original-height="280" data-original-width="433" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEPwDQIxuzb4UTTNjDfHEGHCtlbsP_T_6Lt09XUAWPxugsBfWARjwDVZldnB05USDpsqUx5qeVafXutZPvvDiWDQc846ICYXQU5jrJb8OWCpWNqZLhUQBtSpzE8jPPiJojH9Y6ZL1M1Sc/s400/corona+virus.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: x-small;">Met dank aan mijn zoon <br />
voor de illustratie bij dit artikel ;-)</span></td></tr>
</tbody></table>
<h3 style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><div style="text-align: justify;">
Schaamte </div>
</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Voor mij betekent deze lockdown thuis zijn met mijn man, mijn zoon van bijna 6 met autisme en mijn bijna 4-jarige pittige dochter. Toen de maatregelen twee weken geleden werden voorgesteld, was ik een beetje in paniek. Niet voor het virus, maar omdat de kinderen vijf weken thuis zouden zijn. (Ojee!) Daar schaam ik me nu best voor. <b>Ik dacht niet aan het virus. Ik dacht niet aan de komende weken en wat deze pandemie voor de mensheid zou betekenen. Ik dacht niet aan alle doden die zouden vallen. Ik dacht vooral aan mezelf.</b> Ook ik ben die vrijdag nog snel iets gaan eten met mijn wederhelft omdat het de laatste keer was, toch voor een tijdje. Eerder die week zaten we nog bij vrienden thuis en zijn we naar de kapper gegaan. De week daarvoor waren er nog mensen in Italië gaan skiën. Terwijl het virus zich al volop aan het verspreiden was… </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De afgelopen weken is alles veel duidelijker geworden. Er werden meer en meer maatregelen genomen en de ernst van de situatie drong door. Het gaat niet om een onschuldig griepvirus. Het gaat om een agressief virus dat zich snel verspreid en mensen heel ziek kan maken. En omdat er te veel mensen op korte tijd levensbedreigend ziek kunnen worden, is er te weinig plaats in ziekenhuizen. Een situatie die we nu in Italië zien. </span><br />
<b style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b><br /></b></b>
<b style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><b>Waarom hebben we eigenlijk lang gedacht dat dit met een gewone griep te vergelijken was? Waarom hebben we de ernst niet eerder correct ingeschat? </b></b><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En dan word ik boos op China.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<h3>
<span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Boosheid</span></h3>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Hoe kan het dat het dodental in Spanje en Italië nu al hoger ligt dan op al die maanden in China? Vrijdag zijn er bijna duizend doden gevallen in Italië, op één dag! Die cijfers kwamen binnen. Mijn man is het coronanieuws al maanden aan het volgen op <a href="http://geenstijl.nl/">geenstijl.nl</a>. Hij vertelde me begin dit jaar over de Chinese arts die waarschuwde voor het virus en vervolgens op “verplichte quarantaine” moest. Over beelden van overvolle ziekenhuizen en bergen gevulde lijkzakken. Getuigenissen waaruit bleek dat de lucht permanent grijs was door de rook van mortuaria die non-stop draaiden. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Als ik logisch nadenk, kan ik alleen concluderen dat we na verloop van tijd geen correcte cijfers meer doorkregen van China en dat er véél doden zijn gevallen. Duizenden, zo niet tienduizend(en). </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Hadden we niet eerder aan de alarmbel getrokken als we meer met de neus op onze feiten waren gedrukt? Chinese journalisten die toch verslag trachtten uit te brengen aan de buitenwereld “verdwenen”. Bovendien is er nét in de stad waar het virus is uitgebroken een virologisch onderzoekscentrum (Wuhan Institute of Virology). Toevallig. Op <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Wuhan_Institute_of_Virology" target="_blank">Wikipedia</a> kan je lezen dat hier onderzoek wordt gedaan naar coronavirussen. Toevallig. In 2015 werd er met succes een coronavirus (afkomstig van een vleermuis) met een SARS-virus gecombineerd dat in staat was ook menselijke cellen te infecteren. Toevallig? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Oké, laten we op zijn minst het vleermuissoepverhaal in twijfel trekken.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Verdriet en angst</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De situatie in Italië en de vele doden maken me niet alleen bang maar ook verdrietig. Er zijn dagen dat ik alle nieuws over het virus kan lezen zonder een traan te laten, maar op sommige momenten lijkt alles plots dubbel en dik binnen te komen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik maak me geen zorgen om ons als mensheid, of om de maatschappij en de economie. Uiteindelijk zullen we onze weg wel vinden; we zijn een hardnekkige soort. </span><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Maar ik kan soms moeilijk omgaan met de onzekerheid.</b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Hoe lang gaan de maatregelen uiteindelijk nog duren? In Italië zullen de scholen en universiteiten waarschijnlijk sluiten tot 1 september. Stevenen we hier op gelijkaardige maatregelen af? En als we dit niet doen, zitten we dan binnen een aanzienlijke tijd niet gewoon terug in een gelijkaardig scenario?</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<h3>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Nuchter </span></h3>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Er zijn dagen dat ik alles erg goed kan relativeren. Ja, er vallen veel doden op één dag in landen zoals Italië en Spanje, maar uiteindelijk vallen er sowieso aanzienlijk wat doden op 24 uur. Los van het coronavirus. Zo lag in ons land in 2018 het sterftecijfer op 110645 mensen of gemiddeld 303 zielen per dag. In 2016 lag het Italiaanse sterftecijfer op één procent van de inwoners wat ongeveer vertaald kan worden naar 1657 personen per dag. Maar hier komen nu de coronadoden nog eens bij natuurlijk… </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Waarom zijn we zo bang van dit virus terwijl er op een doorsnee dag meer doden vallen door allerlei andere doodsoorzaken? </b>Ik denk vooral omdat er heel wat onmenselijke taferelen kunnen ontstaan wanneer we het virus zijn gang zouden laten gaan. Dat hebben de schrijnende beelden uit China en Italië ons al geleerd. Veel doden op een korte tijd. Overvolle ziekenhuizen. Mensen die normaal geholpen zouden kunnen worden, maar ter dood zijn opgeschreven omdat iemand die jonger of gezonder is hogere overlevingskansen heeft. Daarom proberen we nu het aantal besmettingen met allerlei maatregelen te spreiden in tijd. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dankbaarheid en hoop</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Nee, ik ben niet dankbaar dat de wereld in de greep is van een heuse pandemie. En ja, het is ook moeilijk om thuis te moeten blijven en dag in dag uit bij mijn gezinsleden te zijn. Wat zie ik ze doodgraag, maar deze weken zie ik ze een beetje te veel. Ik mis vooral tijd voor mezelf en stilte. Oh, wat mis ik de stilte. <b>Maar deze lockdown heeft ook een mooie kant. Overal zie ik berichten verschijnen van mensen die genieten van de kleine dingen en de tijd die ze samen doorbrengen</b> (ik zal niet beweren dat dit overal en zeker ook niet altijd het geval is, maar ik zie wel veel positieve berichten). Deze crisis kan een gezin ook dichter naar elkaar brengen. Kindjes hebben niet liever dan hun mama en hun papa de hele dag lekker in de buurt. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Voor ons lijkt het voorlopig geen immens grote aanpassing te zijn. Vooral omdat we veel in de tuin kunnen spelen (dank u zon!) en omdat we het gewend zijn ons vaak te moeten terugtrekken in onze gezinscocon. De ene helft van ons huishouden is hooggevoelig en de andere heeft autisme (soms is het niet duidelijk wie nu tot welke categorie behoort). Dus moeten we standaard onze contacten met de buitenwereld en uitstapjes doseren. We gaan sowieso niet elke week op familiebezoek, naar feestjes, naar speeltuinen of uit eten. Simpelweg thuis zijn met ons vier hoort er voor ons bij. Ook op reis zoeken we rust op: even weg van het gewone dagelijkse leven, alleen met het gezin, sommige dingen moeten missen… <b>Misschien ga ik net een stapje te ver wanneer ik deze lockdown met onze vakantiesituatie vergelijk, maar het vertoont wel gelijkenissen en het heeft zeker zijn charmes. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik moet nu ook even geen <i>fear of missing out </i>hebben, want er valt buiten mijn huis niets meer te missen. (Ik kan niet de enige zijn die daar stiekem van geniet.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zie rond mij foto’s van kindjes die een dag in hun pyjama mogen doorbrengen, restjes pasta mogen eten als ontbijt, oefeningen maken met hun mama of hun papa, poseren op gekke bekken foto’s met een ouder, samen een film kijken met papa in de zetel, picknicken buiten in de tuin, mijn broer die zijn baard laat groeien en de evolutie van kikkervisjes uit zijn vijver opvolgt, … Zou het leven er anders ook niet wat meer zo mogen uitzien? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En wat ben ik dankbaar voor het mooie lenteweer de afgelopen tijd! Het had er de laatste weken heel anders kunnen uitzien… Maar nee, hier zit ik dan. In onze zandbak (oftewel ons privéstrand), op een bankje, in de ondergaande zon, met een dekentje op mijn schoot, te schrijven. Het kan echt erger. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dit alles doet me nog aan één ding denken: <i>Dolce far niente.</i> De kunst van het heerlijk niets doen. Als er één moment is om dit ook in ons eigen land en in ons eigen huis te leren, dan is het nu. <b>Laten we eerlijk zijn; het gewone leven dat we nu zo hard missen, kent een grote negatieve keerzijde. Haast, stress, file, de ratrace… zijn normaal gezien dagelijkse koek en zorgen voor een hoog aantal zelfdodingen, depressies en burn-outs.</b> Persoonlijk vind ik het niet erg dat we gedwongen worden ons terug te trekken in onze cocon en moeten onthaasten. </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ik hoop dat deze uitzonderlijke situatie ons iets zal bijleren en dat we dit niet zullen vergeten eens we de draad van het gewone leven weer oppikken. </b>Wanneer dat ook mag zijn...</span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-16059896419057897302019-05-22T00:47:00.000-07:002019-05-22T00:50:30.916-07:00Operation Day<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Sommige lezers komen misschien uit de lucht vallen, maar</span><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"> bijna twee weken geleden ben ik geopereerd</b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">. Ik had al langer een gezwel in mijn baarmoeder, ook wel vleesboom of myoom genoemd. Vanaf de geboorte van onze kleine meid eigenlijk. In de afgelopen jaren is die vleesbol enkel groter en groter geworden, tot op het punt dat ik moest beslissen: Willen we nog kinderen? </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zo ja, dan kon ik medicatie nemen om mijn gezwel te laten krimpen (een kuur van drie maanden), maar na die periode zou het myoom onherroepelijk weer beginnen groeien. Dit betekende dat ik de medicatiekuur om de zo veel maanden zou moeten herhalen. Met andere woorden: een straatje zonder einde dat je alleen maar inslaat als je nog een kind wil. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zo nee, dan zou niet alleen mijn vleesboom, maar ook mijn gehele baarmoeder eruit gaan. Standaard procedure blijkbaar. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Met deze beslissing heb ik een tijd geworsteld. Mijn man en ik willen geen kinderen meer. De peuter en auti kleuter vullen ons leven al genoeg. Een extra kind zou ik eerlijk gezegd niet aankunnen. </span><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is om de baarmoeder waarin ik mijn twee monstertjes gedragen heb, af te geven. </b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En naar mijn gevoel, mijn vruchtbaarheid en daarmee een deel van mijn vrouwelijkheid. </span></div>
<div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik wil hier heel open over praten en schrijven, omdat ik merk dat veel vrouwen hetzelfde probleem hebben/hadden. Mijn buurvrouw had een vleesboom, mijn tante, mijn schoonmoeder, een oud-collega... en ze hebben bijna allemaal hun baarmoeder laten verwijderen (bij één van hen was het niet meer nodig omdat ze aan haar menopauze begon). Feiten die ik grotendeels pas recent te weten ben gekomen. </span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na enkele maanden belde ik dan toch mijn gynaecoloog om een afspraak te maken voor een operatie.<b> Ik besloot het onvermijdelijke niet langer te vermijden. Drie weken later zou ik onder het spreekwoordelijke mes gaan. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De weken na mijn beslissing en voor de operatie had ik <b>gemengde gevoelens.</b> Ik was opgelucht omdat het besluit zelf me duidelijkheid en zekerheid gaf. Daarnaast was ik droevig omdat ik mijn baarmoeder liever niet had afgegeven, ook al had ze haar doel gediend. Ook moest ik nu de ideeën loslaten van misschien ooit nog eens (per ongeluk) zwanger te zijn, misschien ooit nog eens een baby in huis te hebben, misschien ooit mijn derde kindje (dat Sam zou noemen, jongen of meisje) in de armen te sluiten... en dat blijft moeilijk voor mij.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> <b></b></span> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3CDaB12AoPM3WK2S-1IAYKtDvRC73rRJ_MxFNHeIrxZVwfGTHrTRfh3WznYcgJkaXn7vFAVjTseeYWYd7VOs5k7Q2G1FBXPpSxqn7fDvjVeCtL4nICfyPkpDSPBI5QhjL4551v_04trg/s1600/spreuk+loslaten.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3CDaB12AoPM3WK2S-1IAYKtDvRC73rRJ_MxFNHeIrxZVwfGTHrTRfh3WznYcgJkaXn7vFAVjTseeYWYd7VOs5k7Q2G1FBXPpSxqn7fDvjVeCtL4nICfyPkpDSPBI5QhjL4551v_04trg/s400/spreuk+loslaten.jpg" width="400" /></a></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De laatste keer dat ik mijn maandstonden had, nu exact vier weken geleden, was dan ook heel raar en intens. Ik kon niet vatten dat ik nooit meer zou bloeden. Ook al vond ik de krampen en al het gedoe erbij niet leuk </span><i style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">(understatement)</i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">, en werd ik tegenwoordig echt een gigantisch emotioneel wrak die eerste dagen. </span><b style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Weemoedig dacht ik terug aan de eerste keer dat ik ongesteld was, ongeveer twintig jaar geleden.</b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Ik zat in het tweede middelbaar en had examen wiskunde. Normaal was ik een gigantische streefbol die al haar tijd voor een examen gebruikte (al was het maar om alles twee keer na te kijken), maar die keer werkte ik mijn examen snel af en mijn punten konden me geen zier schelen. Toen ik mijn vinger opstak en mijn examen overhandigde met de vraag of ik naar het toilet mocht, keek de leerkracht me met een frons aan. Dit was geen typisch 'Anneke Wouters' gedrag. Of misschien zag ik gewoon lijkbleek. Want toen ik toestemming kreeg en rechtstond, zakte ik meteen door mijn benen en viel flauw. </span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik wist niet of ik blij moest zijn of droevig dat ik maar twintig bloederige en pijnlijke jaren heb moeten doorstaan in plaats van veertig. Nog steeds niet eigenlijk. (Weet trouwens dat mijn eierstokken zijn blijven zitten dus hormonaal is alles nog hetzelfde. Ik ga niet in een vroegtijdige menopauze, gelukkig!) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Naast opluchting en verdriet, maakte zich een steeds <b>groter wordende angst </b>van mij meester. Het idee groeide dat er misschien iets fout zou gaan tijdens de operatie. Misschien zou ik daar, in dat kale onpersoonlijke ziekenhuis, mijn onvermijdelijke dood tegemoet gaan. Een idee dat ongetwijfeld door het nog niet zo lang geleden overlijden van mijn moeder uitgelokt werd (die in een kaal, onpersoonlijk ziekenhuiskamertje gestorven is). Bovendien hebben de dood en ik (ongeveer negen maanden intussen) geen al te beste verstandhouding meer. Ze is veel te dichtbij gekomen en is een deel van mijn leven geworden. Ik kan ze niet meer negeren en doen alsof ze niet bestaat. Ik moet er mee omgaan. Hoe, dat ben ik nog steeds aan het uitzoeken. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Donderdag 9 mei was het zo ver. Ik moest me om 8 uur 's morgens in het ziekenhuis aanmelden. Mijn man en de kindjes hebben me afgezet. <b>Met tranen in de ogen nam ik afscheid van hen en keek ik de auto waarin mijn gezin zat nog even na. </b>De gedachte flitste door mijn hoofd: Wat als ik hen nooit meer terug zou zien? Normaal zou mijn man terugkomen en me gezelschap houden, maar door de ochtenddrukte zou hij niet op tijd terug geraken. Vroeger had ik me dit nooit alleen zien doen. Dan had ik de wederhelft te alle tijde aan mijn zijde gewild. Ik was de dagen voor de operatie zo bang en zenuwachtig, maar op de dag zelf was ik sterk. Ik had alles gedaan wat ik moest doen. Alles geregeld dat er te regelen viel. Zelfs nog alle mensen gezien die ik wou zien voor ik zes weken revalidatie zou ingaan (of mijn onvermijdelijke dood). Zelfverzekerd stapte ik de grote draaideur van het ziekenhuis binnen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Tijdens het wachten in het kleine ziekenhuiskamertje had ik mijn meditatiemuziek opstaan. In alle rust wachtte ik tot de vroedvrouw mij kwam zeggen dat ik mijn schortje mocht aandoen. In die laatste momenten heb ik mijn moeder even heel dichtbij gevoeld en haar geruststellende woorden gehoord. Mijn gevoel van rust en vrede vergrootte daarmee alleen maar. <b>Het was standaard procedure dat ik een pilletje moest nemen voor de operatie om te kalmeren, maar ik had het eigenlijk niet nodig. Ik was klaar, wat het resultaat ook zou zijn. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Enkele uren later werd ik miserabel en groggy in een ziekenhuisbedje wakker. Ik leefde nog. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdtS84bFnltGyBlIwByFJSLEK7632ZAtGVHORo1h-BbHubWT_NMKcxIm7tOsQmEVUZ203TLFvr2YgYvGaLAd7voSCSlsP5Fv1XG7hEKtBobl029_4-sG-XxHb-VA-lq76ue-8Ky2C8jk/s1600/60908721_1452858551521164_9066780771942924288_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdtS84bFnltGyBlIwByFJSLEK7632ZAtGVHORo1h-BbHubWT_NMKcxIm7tOsQmEVUZ203TLFvr2YgYvGaLAd7voSCSlsP5Fv1XG7hEKtBobl029_4-sG-XxHb-VA-lq76ue-8Ky2C8jk/s400/60908721_1452858551521164_9066780771942924288_n.jpg" width="400" /></a></div>
<b style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></b>
<b style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Ik moest twee dagen in het ziekenhuis blijven en heb daar ondanks de pijn best wel van genoten. </b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De stilte in mijn kamer, eten in bed (al was het typisch ziekenhuiseten), een vroedvrouw die mij de eerste avond heel liefdevol is komen wassen (wat zou ik een goede baby zijn), tv kijken vanuit mijn bed, mijn kinderen op bezoek zien komen maar tegen slaaptijd weer zien vertrekken (wat zou ik een goede grootouder zijn), doorslapen, langer dan tien minuten aan een stuk in een boek kunnen lezen, me kunnen afvragen: wat ga ik de komende vier uur (!!!!!) met mijn tijd doen, … Hemels! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De eerste week ging het herstel met grote ups en downs gepaard. Er waren goede dagen waarop ik al iets kon betekenen en slechte dagen waarop ik me liever in de zetel of op de slaapkamer terugtrok. Gelukkig heb ik een man die het huishouden hier nu runt en mij de nodige rust gunt (meestal dan toch). Het wordt alleen een beetje spannend tijdens de derde week van mijn revalidatieperiode, want dan heeft de wederhelft geen verlof en moet ik het alleen redden. (Daar worden intussen gelukkig ook oplossingen voor gezocht.) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Al bij al is het genezingsproces en de pijn tot nu toe goed meegevallen. <b>De grootste klap heb ik eigenlijk vorige week maandag gekregen en die was meer emotioneel van aard. </b>Ik had namelijk het gekke (of niet zo gekke) idee om mijn baarmoeder terug te vragen en te begraven. Zo wou ik met een ritueel gepast en respectvol afscheid nemen van een orgaan dat mijn kinderen achttien maanden gedragen heeft, én het vruchtbare deel van mijn leven afsluiten. Dit kon echter niet, liet de receptioniste van de gynaecoloog me die maandag weten. Mijn baarmoeder werd voor verder onderzoek in het laboratorium met een stof behandeld, waardoor ze niet teruggegeven of begraven mocht worden. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zou mijn baarmoeder nooit meer bij me hebben en dat feit kwam ineens heel hard binnen. </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Die nacht had ik ook de meest mooie maar moeilijke<b> droom over mijn moeder.</b> Door de operatie en alles daarrond, miste ik haar enorm. Dit is de tijd dat je graag naar je mama belt om je hart te luchten, om hulp te vragen... In situaties zoals dit zou ze bijna elke dag (tot vervelens toe) vragen hoe het met me ging. Maar dat doet ze nu niet, want ze is er niet meer. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De dagen die daarop volgden, voelde ik een diep verlies. En dat gevoel is nog steeds heel sterk aanwezig. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het operatieverhaal is nog niet helemaal gedaan. Elke dag voel ik me een beetje beter en elke dag ben ik beter te been. Het verbaast me hoe sterk een mensenlichaam is en hoe snel onze wonden genezen. Maar emotioneel is er nog werk aan de winkel. <b>De wonden in je hart lijken toch altijd iets meer tijd nodig te hebben om te helen...</b></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br />
</span> <br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Er zijn geen klokken</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">in het land van rouw.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Geen voorgeschreven tijd.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Niets dwingt mij daar vooruit.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Ik neem </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">de tijd om door te gaan.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">(Marijke van Geest)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-68756485350732070902019-03-30T13:51:00.000-07:002019-03-30T14:05:15.410-07:00Mama, waarom heb je toen niet meer gedaan?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style> <br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het is intussen al enkele weken geleden dat ik dacht: <b>Was ik maar terug zeventien jaar, dan kon ik mee actie voeren met de jongeren voor het klimaat.</b> Waarom was onze generatie niet zo ondernemend? Waarom ben ik niet zo? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een rusteloos gevoel overviel me en ging niet meer weg.</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De acties van Anuna De Wever </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">en Greta Thunberg </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(</span><a href="https://www.facebook.com/pages/category/Nonprofit-Organization/Youth-For-Climate-2395129133835855/" target="_blank">Youth for climate</a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">) zijn gewoonweg inspirerend. Eindelijk komt er iemand op voor wat er echt toe doet. </span><b>Eindelijk vecht er iemand voor het klimaat, én dan zijn het nog twee tieners ook. Respect! </b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een deel van mij zou graag meedoen, liefst heel onze generatie mee optrommelen </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">en volop protesteren. </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Wij hebben toch een even grote verantwoordelijkheid, niet?) Laten we elke donderdag niet gaan werken en heel onze economie lam leggen. Ja! </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Iets zegt me dat het eenzame stakingen zullen worden. Daarvoor zijn we te plichtsbewust. We zijn bang om ons inkomen te verliezen en verstoppen ons eerder achter een laptop en smartphone of gaan braaf in het weekend marcheren. (Schuldig.)</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Oké, <i>to be fair,</i> er is wel vanalles op til. We laten het werk niet alleen over aan de jeugd. Toch maakt het me droevig dat er 'maar' 70 000 mensen op straat kwamen eind januari voor de klimaatmars in Brussel. Of dat er 'maar' 216 000 landgenoten tekenden op <a href="https://signformyfuture.be/nl/?gclid=EAIaIQobChMIr-uq7Jeo4QIV15rVCh2wxwU8EAAYASAAEgJHL_D_BwE" target="_blank">Sign For My Future </a>voor een beter klimaatbeleid. We zijn tenslotte met meer dan 11,35 miljoen Belgen. In verhouding lijken dat dus verwaarloosbare aantallen. Waarom ging trouwens de 'Sign for my future' badge op Facebook niet even viraal als 'Je suis Charlie'? Terwijl de huidige situatie toch even bedreigend, zo niet nog bedreigender, is voor de toekomst van onze kindjes? </span>Nee, dat snap ik dus niet. <i>Je suis désolé. </i>(Wat volgens <a href="https://www.youtube.com/watch?v=z3jhP7MlfZ0" target="_blank">Madonna</a> 'ik ben droevig' wil zeggen ;-)) </span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ik vroeg me af: Doen we wel genoeg? </b></span><b>Of beter: Doe ik wel genoeg? </b>(Want het is heel gemakkelijk om te klagen over een ander, maar zelf iets veranderen is een ander paar mouwen.)</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De feiten op een rij</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Toen ik kind was, zo'n twintig jaar geleden (O<i>mg</i>, is dat echt al zo lang geleden?), leerden we al over de opwarming van aarde. Ja, dit is normaal, maar het tempo waarin dit gebeurt, is sneller dan ooit. Logisch als je weet dat de opwarming van de aarde beïnvloed wordt door CO2 gassen en dat menselijke activiteit (met de auto rijden, de industrie, vlees eten!, ...) daar de voornaamste oorzaak van is. Neem dan ook nog eens het feit dat de bevolking wereldwijd in sprongen toeneemt. Intussen staat de teller op 7,69 miljard. (Het is bijna angstaanjagend hoe snel <a href="http://www.worldometers.info/nl/" target="_blank">de teller</a> gaat trouwens.) </span>Twintig jaar geleden telde de wereld nog 'maar' 6 miljard mensen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Veel mensen dus en veel CO2 gassen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat kan ik doen om mijn CO2-uitstoot te beperken?</span></h3>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mijn ogen zijn beginnen opengaan na het zien van <a href="https://www.youtube.com/watch?v=ciTwr28f_n0">de documentaire Cowspiracy</a>. Intussen ook weeral drie jaar geleden. Ik dacht altijd: wil je goed doen voor het milieu, neem dan het openbaar vervoer of de fiets en rijdt zo weinig mogelijk met de auto. Tot Kip Andersen me duidelijk maakte dat <b>het eten van vlees een veel grotere impact heeft op de uitstoot van CO2. </b>Een feit dat zorgvuldig in de doofpot werd gestoken. Een nee, dan gaat het niet over de koeienscheten (zij vormen slechts een klein deel van het probleem), maar meer over de middelen die nodig zijn om uiteindelijk tot één stukje vlees te komen (de hoeveelheid water, land, eten, ...) <a href="https://www.demorgen.be/wetenschap/een-steak-is-4-000-liter-water-b1cc41fd/">Zo is voor één steak maar liefst 4000 liter water nodig.</a></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Bijgevolg is mijn man sinds de geboorte van onze dochter vegetariër en stap voor stap treed ik in zijn voetsporen. Nee, gemakkelijk vind ik het niet. Ik ben zot op spek, salami en gehakt. </span><b style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Maar soms zijn er van die momenten in je leven die een keerpunt zijn en het zien van Cowspiracy is er daar één van. </b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Je kan nooit teruggaan naar 'het niet weten' en vlees eten zonder schuldgevoel.</span><br />
<span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></span>
<span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Blij ben ik ook met de</span><a href="https://uahost.uantwerpen.be/s4climate/letter/dutch/" style="font-family: georgia, "times new roman", serif;" target="_blank"> open brief</a><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"> waarin wetenschappers de actievoerende jongeren groot gelijk geven. Er moeten NU structurele maatregelen komen om de opwarming van de aarde te beperken tot onder de 2 graden. Zo niet, dan staan er ons rampzalige gevolgen te wachten. Er zullen alleen maar meer en meer weersextremen voorkomen zoals hittegolven, droogtes en overstromingen. Van zodra we de grens van 2 graden opwarming bereiken, lopen we blijkbaar de kans dat de klimaatopwarming zichzelf gaat versterken. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Is dit iets dat we tegen 2050 aan onze kinderen willen uitleggen? <b>Ik wil alvast niet dat deze ogen mij aankijken en vragen: "Mama, waarom heb je toen niet meer gedaan?"</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="687" data-original-width="1053" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYUQJDWwmak3kQKwC5CXEiRZlIx8yXQZRfHTnxyneDUSmQOqHZP38J7fBzeGNMa48H7kwRNfQbopn-ytn7u2XRjv_o7Kh9kWhqLeANIKa8v9bU-qfJSrtV1TJUAfYctQ56S7Z8OQqSxAo/s400/53459143_428904001218269_7217005389110312960_n.jpg" width="400" /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
Waarom ondernemen we niet meer actie?</span></h3>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mijn onrust en frustratie maakten plaats voor mildheid. <b>Misschien doen we dat wel, gewoon niet zo out in the open als de jongeren. </b>We 'vind-ik-leuk'-en de acties van de jongeren en klimaatmarsen op Facebook. Er zijn nog nooit zo veel artikels en interviews rond het hele gebeuren gedeeld als nu. We roepen op tot actie via internet of tv... (Ik denk bijvoorbeeld weer aan de petitie van <i>Sign For My Future </i>die ik ook bij verschillende vrienden heb zien passeren.)</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En ik denk niet dat het daar zal stoppen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">And then there was hope...</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na mijn rusteloos en verontwaardigd gevoel, is er nu plaats voor hoop. De stem van de jongeren klinkt luider en luider, ik zie in de media veel berichten van oudere generaties die hen steunen (en mee gaan marcheren), er lijken eindelijk ook dingen in beweging te komen op het beleidsniveau... <b>Er is iets tot leven gekomen en dat is zo mooi om te zien. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En ik? Naast het zo afvalvrij mogelijk leven, vermijden van plastiek afval, zo veel als ik kan de fiets nemen, zo zuinig mogelijk met alle hulpbronnen (vb. water, elektriciteit, ...) proberen omgaan... ben ik vanaf heden alvast officieel vegetariër. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Laten we er samen voor zorgen dat onze kinderen ons later dankbaar zullen zijn voor alles wat we nu voor hen doen. <i>Let's make them proud!</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En dat er <a href="https://www.bruzz.be/milieu/derde-grote-klimaatmars-trekt-zondag-door-brussel-2019-03-29" target="_blank">morgen</a> weer veel mensen op straat mogen komen! Ik ben alvast trots op iedereen die mee doet.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-54623429531028920142019-02-15T11:45:00.000-08:002019-02-15T11:45:06.673-08:00Mijn bitterzoete herinnering <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zie me daar nog zitten, op de trap voor het station. Vijftien jaar, lang blond haar, kledij die verstopte hoe mooi ik toen was en op van de zenuwen. We kenden elkaar al enkele maanden (of langer), maar eigenlijk ook niet. We hadden elkaar enkel via internet en telefoon gesproken en een foto van elkaar uitgewisseld die ik soms met een lach bekeek. Ik keek graag naar jouw ogen die leken te stralen van plezier. Of naar je mooie zwarte haren waar ik toen al graag mijn hand door wou halen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar we waren enkel vrienden, niet meer. Vooral omdat ik dacht dat je nooit voor iemand zoals ik zou vallen. Iemand die zo in zichzelf gekeerd was, amper vrienden had en het tegenovergestelde van populair. Jij, iemand die zo vlot kon praten en honderduit vertelde over de leuke dingen die je deed met je vrienden en vriendinnen. Hadden we samen in de klas gezeten, dan hadden we elkaar nooit gesproken. Zo werkt dat nu eenmaal in de puberteit. Punt.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">“Hallo” Ik schrok toen je met een grote lach naast mij kwam zitten. Verlegen zei ik hallo terug. “Ben je hier al lang aan het wachten?” Gelukkig niet, want het was al donker en maar net warm genoeg om het niet al te koud te hebben in mijn trui. “Heb jij lang op de trein moeten zitten?” vroeg ik bij gebrek aan iets origineler. Toch wel even, want je moest van Oost-Vlaanderen komen. Gelukkig niet al te ver in de provincie dus je dialect was heel verstaanbaar, zelfs aangenaam om naar te luisteren. Zucht, jij was gewoon aangenaam om naar te luisteren. Stiekem was ik al maanden verliefd op jou en heb ik dat nooit willen toegeven. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Eigenlijk had ik al een vriendje. Mijn eerste vriendje. Iemand die ik graag zag, maar waar ik eigenlijk niet heel erg verliefd op was. Toen hij en ik elkaar leerden kennen, was ik jong en wanhopig op zoek naar liefde. Ik moest en zou een lief hebben en hij was de enige jongen die daartoe bereid was (op dat moment). De enige jongen die mij aantrekkelijk leek te vinden. Dus koos mijn minderwaardigheidsgevoel voor een jongen die eigenlijk niet zo goed bij me paste. Ook al voelde ik dat er iets niet juist zat, het uitmaken of hem bedriegen wou ik niet. Dus verborg ik ergens heel diep de gevoelens die ik had voor jou. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wist jij wat ik voor jou voelde? Die avond dat we elkaar voor het eerst zagen, is intussen 18 jaar geleden. Eerlijk? Ik herinner me er niet veel van. Ik herinner me jou, ik herinner me jouw ogen, ik herinner me jouw lach. Ik weet nog dat je veel praatte en dat ik zoals altijd graag naar jou luisterde. En toen zaten we plots in het park, in het huisje boven aan de glijbaan. Ik zat tussen jouw benen. Hoe ik daar terecht was gekomen, weet ik niet meer. (Maar als ik iets wou, dan vond ik wel een manier om het gedaan te krijgen.) Plots streelde jouw wang tegen de mijne. Ik voelde de drang om jou te kussen, maar mijn hoofd hield me tegen. Onze lippen hebben elkaar nooit bereikt, maar wat volgde was een intiem moment dat ik nog steeds koester. De tijd stond even stil.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Stiekem zou ik wel eens willen teruggaan naar dat moment. Even terug jij en ik.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar de klok tikte onherroepelijk verder. Niet veel later ging jij naar het station en wandelde ik terug naar huis.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In de tijd die volgde begon ik domme dingen te doen. Ik wou het uitmaken met mijn vriendje en bij jou zijn, maar ik wou koste wat het kost niet alleen zijn. Dus zette ik jou voor een ultimatum waarna ik jaren niets meer van je gehoord heb. “Dus ofwel beginnen we nu een relatie, ofwel hebben we geen contact meer?” vroeg jouw stem aan de andere kant van de lijn. Mijn hart brak toen je zei dat we elkaar dan niet meer zouden spreken. Je wou het tijd geven om te groeien en niet ineens in een relatie springen. Toen je moest kiezen tussen alles of niets, bleek het dan toch 'niets' te zijn voor jou.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Soms vraag ik het mij af. Was je nu verliefd op mij of niet? Of was ik gewoon '<i>easy to talk to'</i> en zat ik onherroepelijk in '<i>the friend zone</i>'? Wat heb ik voor jou betekend? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het cliché is denk ik wel waar; dat je nooit beseft hebt wat er voor je neus stond. (Of in ons geval: aan de andere kant van de lijn hing.) </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Of toch niet op tijd.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het gekke is dat ik je jaren later nog één keer heb gezien. Ik weet niet wie van ons het initiatief had genomen (ik waarschijnlijk), maar we hadden terug contact en we hadden nog eens afgesproken. Waarom heb ik die dingen toen niet aan je gevraagd? Ik herinner me vooral een heel stroef lopend gesprek. Volgens mij lag het deels aan de plaats waar we hadden afgesproken, want ik voelde me daar helemaal niet op mijn gemak. Ook zag je er heel anders uit. Ik vertelde niet veel en als ik iets zei, dan leek ik het verkeerde te zeggen. Want ja, we hebben wel altijd een relatie gehad waarin we elkaar plaagden (of ik jou plaagde) en dat geregeld in ruzie ontaarde (want volgens mijn man kan ik niet plagen). Het gekke is dat ik er vroeger misschien wel van hield om ruzie met je te maken. Zo wist ik tenminste dat ik toch iéts bij jou teweeg bracht. <i>Old habits die hard.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In deze moderne tijd is het makkelijk om te weten hoe je er nu uitziet. Ik was blij om te zien dat de man die je nu bent terug dichter ligt bij de jongen die ik ooit heb gekend. Ben je gelukkig? Heb jij ook kinderen? Hoe ziet jouw leven er nu uit? Denk jij al eens aan mij? </span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik heb een man en twee kinderen, mijn leven ziet er mooi maar ingewikkeld uit en ik ben gelukkig. Tegenwoordig denk ik wel eens aan jou en aan hoe het had kunnen zijn. Niet dat wij een goed koppel hadden geweest (daarvoor zijn we denk ik te verschillend), maar we hebben nooit de kans gehad om het uit te zoeken. </span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ach ja... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik, heb intussen gekozen voor een andere man en een ander leven. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Jij, zal voor altijd ergens een vraagstuk blijven. </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En een bitterzoete herinnering.</span><i style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"> </i><br />
<i style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br />
</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Misschien zijn sommige mensen voorbestemd om niet meer te zijn dan dat.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br />
</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVDYRnF7tKQwn-cAbKGjH4ICpqd9cPPuOVgKCtyANpUTPPHe7o2Mjxs5H7tZq9KejLX6Dzr88nNw_utTaVG0NaAVDzdZ-IecgkYUASLMXCWPdNFkzSNBH4twzZqlgf9LdkAVz1wXpd7TI/s1600/couple-hugging-background-beach-ocean-sunrise-meeting-lovers-concept-silhouette-two-romantic-people-cuddling-looking-129956849.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="248" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVDYRnF7tKQwn-cAbKGjH4ICpqd9cPPuOVgKCtyANpUTPPHe7o2Mjxs5H7tZq9KejLX6Dzr88nNw_utTaVG0NaAVDzdZ-IecgkYUASLMXCWPdNFkzSNBH4twzZqlgf9LdkAVz1wXpd7TI/s320/couple-hugging-background-beach-ocean-sunrise-meeting-lovers-concept-silhouette-two-romantic-people-cuddling-looking-129956849.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-53738267766712264332018-12-01T12:45:00.000-08:002018-12-01T12:50:39.816-08:00Kinderpraat<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style> <br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na de dood van mijn moeder was er even niets om over te schrijven. Alleen herinneringen aan haar en veel verdriet, meer kwam er niet uit mijn figuurlijke pen. Het gewone leven ging voort, maar voor mij stond de wereld stil. Schrijven over de gewone dingen des levens kon ik niet over mijn hart krijgen. Maar blijven stilstaan is geen optie, zeker niet met twee kleine kindjes die op hun mama rekenen. Ondanks mijn verdriet (en een grote angst voor de dood), ben ik intussen op een bepaalde manier gelukkiger dan ooit. Ik kan des te meer appreciëren wat ik wél heb: mijn gezin, mijn man, mijn kindjes, mijn familie, mijn vrienden en mijn gezondheid. Het leven heeft zijn vanzelfsprekendheid verloren en dat is eigenlijk goed, zelfs iets om dankbaar voor te zijn. Pas nu leer ik echt genieten. Van mijn kindjes bijvoorbeeld. <b>Mijn jongste is bijna twee en een half en uit haar mondje komt de ene gekke uitspraak na de andere. Zo groeide het idee om alles wat ze zoal vertelt op te schrijven en in een leuk bericht te gieten.</b> (Zoals vroeger "Dexter spreekt" en nu "<a href="http://www.talesfromthecrib.be/2018/11/flo-spreekt-2/" target="_blank">Flo spreekt</a>" op Tales from the crib, die stukjes vond ik echt heerlijk om te lezen.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wist je trouwens dat mijn moeder in één van onze laatste gesprekken gezegd heeft dat ze mijn blog niet meer las? Ze lag altijd wakker de nacht nadien zei ze. Ik denk dat de berichten over mijn moeilijk(e) jaar(en) bij haar erg binnen kwamen. Ja, ik heb lang diep gezeten en mijn schrijfsels waren ook geruime tijd donkerder gekleurd. <b>Intussen heb ik het gevoel dat ik er als een beter mens ben uitgekomen, ondanks de dood van mijn lieve moeder (of misschien mede dankzij). Deels voor haar wil ik op deze blog ook de zon terug wat meer laten schijnen. En wat is er mooier dat een post over <i>my sassy girl</i> om de draad hier (en waarschijnlijk ook in ruimere zin) weer op te pikken? </b></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br /></b></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvaeTGlAlfBTpXeyd5SEN9P7DcPpzGLk8NuEqCcj-I6rEfunog6bhWsNP5iLkt0lb56wNzHG8yKPrSSMqwD2u7ycyRjF1OwJ1CpNt-L6688oKrzE241iiR2x_Z9CBFN6L3fRhllSrRnjc/s1600/Enya+-+sassy+girl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="901" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvaeTGlAlfBTpXeyd5SEN9P7DcPpzGLk8NuEqCcj-I6rEfunog6bhWsNP5iLkt0lb56wNzHG8yKPrSSMqwD2u7ycyRjF1OwJ1CpNt-L6688oKrzE241iiR2x_Z9CBFN6L3fRhllSrRnjc/s400/Enya+-+sassy+girl.jpg" width="225" /></span></a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Ik heb buikpijn. Mag ik siroopje alsjeblief? <i>(beleefd is ze wel)</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Die siroop is niet voor buikpijn, dat is een medicijn voor de hoest.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: <i>Hoest demonstratief. </i>Mag ik dan nu een chocola?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Dat komt ervan als je kindjes een chocolaatje krijgen als beloning na het nemen van hun hoestsiroop...) </span></i><br />
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Wat zijn die tweejarigen toch al slim!)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></i></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Diezelfde middag gaat Kleine meid plots op de grond liggen.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Meisje wat is er?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Ik heb buikpijn.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Enya, ben je aan het jokken? Wil je stiekem gewoon een chocolaatje?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine Meid: <i>Lacht met die deugenietenoogjes en mama weet genoeg.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het is ochtend! <i>Dit kan ze out of the blue zeggen op elk moment van de dag.</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik wil niet slapen! (r<i>oept ze heel boos en opstandig)</i></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Nog geen vijf minuten later...</i></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br />
</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyVZgbh0-yNoLbSPjEmwUCCexyRjJtkEa10oxX9ncuE3Auz5pno5A0ZVXISvlHEvlPH4ckfJVeCorFLvq0jkPSvQeTYutzgQmPYvu4Td2TWtBj0vLdOfcHzy_w2sqSawShk5_CNKDVb6U/s1600/Enya+slapen+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1598" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyVZgbh0-yNoLbSPjEmwUCCexyRjJtkEa10oxX9ncuE3Auz5pno5A0ZVXISvlHEvlPH4ckfJVeCorFLvq0jkPSvQeTYutzgQmPYvu4Td2TWtBj0vLdOfcHzy_w2sqSawShk5_CNKDVb6U/s200/Enya+slapen+1.jpg" width="199" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhogQk3GCrVAE79833kbwSmT_5OK96eOJDzFrMIhcjXd_wolu466GsDdfU-ax3XaJP4w87iJgeoPkxQRYq54_STkp2x7TDDTRTY0DerKOp9sE8VQ2IZeLGBAKV4AjfY61bSd5iGK4dMAlk/s1600/Enya+slapen+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhogQk3GCrVAE79833kbwSmT_5OK96eOJDzFrMIhcjXd_wolu466GsDdfU-ax3XaJP4w87iJgeoPkxQRYq54_STkp2x7TDDTRTY0DerKOp9sE8VQ2IZeLGBAKV4AjfY61bSd5iGK4dMAlk/s200/Enya+slapen+2.jpg" width="150" /></span></a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Ik wil niet..." <i>is trouwens haar favoriete zin en kan je echt naar believen aanvullen. </i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik wil niet naar school (<i>ze moet helemaal nog niet naar school</i>), ik wil niet op het potje (<i>nogal lastig, want we zijn bezig met de potjestraining)</i>, ik wil niet die trui aan <i>(ook al heeft ze die net zelf gekozen)</i>, ik wil niet mee naar de winkel, ik wil niet..., ik wil niet...</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Zuuuuucht!! Mama wordt er geregeld zot van!</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></i></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dat is niet van jou! </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>(Gaat meestal gepaard met een wild handgebaar, een boze blik en wat haargeflapper.) (Bijvoorbeeld als mama en papa iets van haar bord willen opeten omdat zij het laat liggen. Dat is dus een no go.)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></i></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat hoor ik nou? <i>(Hoe Hollands :-s)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De sloddervos is daar!!! <i>(Ze kijkt echt wel te veel Woezel en Pip.)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></i></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Verder worden er talrijke gesprekjes gevoerd met de maan, meneer kever en zelfs met de korstjes op de grond. </span></i><br />
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Deze laatste zijn trouwens niet braaf. (Waarschijnlijk omdat ik ze met de borstel naar buiten keer, net zoals onze poes naar buiten moet als ze stout is.)</span></i><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: </span><i>(heel enthousiast) </i>Joepie<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">, binnenkort komt Sinterklaas!</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Neeeeeee! </span><i style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">(Ze heeft om de één of andere reden schrik van Sinterklaas, ook al heeft ze hem nog nooit gezien...) (Onbekend is onbemind?)</i></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>De dag daarna probeer ik nog eens...</i></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Joepie, binnenkort komt Sinterklaas!</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Enya: Ik wil niet in de zak!</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></i></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Ik ben een klein kindje! <i>(Ze wil absoluut niet groot zijn.)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Ja, jij bent nog een klein kindje.</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Papa is een groot kindje. <i>(Dat spreek ik niet tegen.)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: En wat is mama?</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Mama is gewassen. (<i>Gewassen is het nieuwe volwassen blijkbaar.)</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Sinterklaas komt niet hier!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>(Dit wordt elke dag minstens één keer herhaald.)</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid wil kaka doen en vraagt heel dramatisch om haar uit de stoel te halen. Vervolgens gaat ze op de grond liggen.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Ga je zo kaka doen?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Jaaaaa <i>(daar zijn die deugenietenoogjes weer)</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Sinds een week zingt ze hele liedjes. Slaap kindje slaap, Broeder Jacob, ... Daar schrok ik wel even van. Wat een geheugen op zo'n jonge leeftijd! Maar soms kloppen de tekstjes nog niet helemaal...</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Slaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap. Een schaap met witte strepen... <i>(zebraschaap? :-))</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ook ik/jij/mij en werkwoorden worden nog geregeld door elkaar gebruikt...</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Dat mag ik niet kijken! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Je mag dat wel kijken hoor, schatje.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid zegt nog een beetje bozer dan de eerste keer: Dat mag ik niet kijken!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Deze discussie hebben we een aantal keer gevoerd, tot ik begreep dat ze wou zeggen: Dat <u>wil</u> ik niet kijken! Aaaaaah.)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Grote man: Enya slapen. <i>(Ze komt te dicht in de buurt tijdens zijn spel en dat is zijn oplossing.)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Nee! Ik wil niet slapen! (Z<i>e wordt echt gek als hij dat zegt.)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Grote man: Enya slapen.</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kleine meid: Neeeeeee!! <i>(Nu wordt ze nog gekker en besluit ik om toch maar in te grijpen.)</i></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama: Ian, wees eens lief voor zus.</span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Grote man: Mama slapen. </span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
</div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-83361647331458336652018-09-15T05:03:00.000-07:002018-09-15T05:03:15.252-07:00En toen ging mijn mama dood...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Eind juli bleef de wereld even stilstaan toen mijn moeder plots en overwacht overleed. Deze week zou ze 70 jaar worden. Sommigen zouden zeggen dat ze een mooi leven achter de rug had. Anderen dat het nog jong was om te sterven. Het voelt in elk geval raar om als 32-jarige vrouw zonder haar door het leven te moeten. Voor mij komt haar overlijden te vroeg. Het zal tijd vragen dit allemaal een plaats te geven. Veel zal ik niet over haar schrijven, toch niet openlijk (om haar wens te respecteren), maar ik moet deze ingrijpende gebeurtenis ook op mijn blog een plaats kunnen geven (in 'the story of my life'). Dus post ik hieronder een brief naar haar. </span></i><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(De andere brieven blijven tussen ons moeke, beloofd.)</span></i></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Lieve moeke,</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Intussen heb ik al een paar brieven naar je geschreven, maar ik kan me er niet toe brengen ze op mijn blog te posten. Ik denk dat ik ondanks alles je privacy wil respecteren, want je vond het niet fijn dat ik zo open schreef over mijn leven. Of misschien maakt dit het veel te echt en wil een stukje van mij nog altijd niet geloven dat ze haar moeder eind juli verloren is.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In de eerste brief schreef ik over je dood en de beelden die me voor altijd zullen bijblijven. Over jou zien liggen in het ziekenhuisbed toen we nog geloofden in een toekomst met jou, over je even later terug te zien toen je net overleden was, over je opgebaard zien liggen… De dood is nog nooit zo dichtbij gekomen. Iemand zei me dat jouw dood me zal leren om echt te leven, maar voorlopig maakt het me vooral angstig. Er is een diep besef gekomen wat de kwetsbaarheid van het leven betreft. Het kan letterlijk op elk moment gedaan zijn. En ik wil (nog) niet dat er een einde aan komt, dus ben ik bang.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ondanks alles heb ik toch kunnen genieten van mijn gezin de afgelopen twee maanden. Mijn schoonmoeder zei me kracht te halen uit mijn kinderen en vaak lukt(e) dat ook effectief. Ik kan veel intenser genieten van hen te zien spelen, lachen, met hen te knuffelen, hen te ruiken… Misschien omdat ik weet dat jij er alles voor had gegeven nog wat langer bij hen te zijn. Nu moet ik genieten voor twee.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In de tweede brief schreef ik vooral hoe erg ik je mis, hoeveel je voor ons betekende en over al die kleine dingen die je voor ons deed. Zelfs de dingen die me ergerden zou ik er met alle plezier bijnemen als jij dan nog vijf of tien jaar (of langer) bij ons kon zijn. Dan kon ik nog steeds gebakken patatjes bij jou komen eten (de beste die er zijn), dan konden we nog samen praten over de kindjes en hoe ze het doen op school (de enige naast mij en mijn schoonmoeder die zo bezorgd om hen was), dan kon ik je voor de zoveelste keer zeggen om niet zo veel cadeautjes voor de kindjes te kopen (wat je toch bleef doen, zucht)…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Soms kijk ik naar je overlijdensbrief en kijk ik vol ongeloof naar de datum dat je gestorven bent. Die datum hoort nog niet te bestaan. Daaronder hangt je gedenkkaartje en nog steeds vind ik het raar dat jouw foto op zo’n prentje staat. Het lijkt op momenten nog steeds een slechte droom (over de vreselijkste zomer tot nu) waar ik zo snel mogelijk van wil ontwaken. Want leven in een wereld zonder jou, ik kan me niet inbeelden hoe dat moet.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De laatste jaren was je meer en meer oma van de kindjes en minder mijn moeke. Ik werd zelf mama en werd ‘echt’ volwassenen. In mij zit echter nog altijd dat kleine kind dat heel droevig is omdat ze haar eigen mama nu verloren is. In mij voel ik een grote wonde die misschien nooit echt gaat genezen. Ik mis je moeke en ik weet dat ik je altijd zal missen. Misschien niet elke dag even veel, misschien niet elke dag even lang, misschien niet elke dag even intens. Maar missen zal ik je.<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Times;
panose-1:2 0 5 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p
{margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Times;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Times;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Nog een gelukkige verjaardag moeke, waar je ook bent. Ik had hem zo graag nog samen gevierd...</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjad0texfoHBpGtLYCAUbDZFpx0egK6ygrSmp_3e9n0f_S5mNDsT7U8cv9ovHOt-qeszOptoLZ1Ib1jAI-J_rscSMqxhAKSB3yeuY5K_LIf4Ik8mpxQ36mdgxUhVI0lK9IeFttZExQw7PM/s1600/Moeder+-+blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="469" data-original-width="340" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjad0texfoHBpGtLYCAUbDZFpx0egK6ygrSmp_3e9n0f_S5mNDsT7U8cv9ovHOt-qeszOptoLZ1Ib1jAI-J_rscSMqxhAKSB3yeuY5K_LIf4Ik8mpxQ36mdgxUhVI0lK9IeFttZExQw7PM/s400/Moeder+-+blog.jpg" width="288" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-42895322988221011982018-07-11T13:34:00.000-07:002018-07-11T13:34:40.599-07:00To bie or not to bie (over twee jaar borstvoeden)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">‘Bie’ verwijst voor alle duidelijkheid naar mijn kleine dochter haar woordje voor borst (afkorting van het Engelse <i>boobie</i>). <b>Nooit had ik gedacht dat ik borstvoeding zou geven aan een peuter die al kan stappen, praten en zelfs met haar eigen woordjes kan vragen om de borst</b> ("bie drinken"), wisselen van kant ("wissele"), laatste keer drinken ("laatekee")... Niet dat ik tegen langvoeden was; ik kon het me gewoon niet inbeelden. Zelf heb ik niet veel voorbeelden rond mij van mama’s die borstvoeden, laat staan lang borstvoeding geven. Mijn man steunt me wel, maar geregeld valt toch de vraag wanneer en hoe ik zal stoppen. En dat schatje, is een goede vraag waarop ik zelf het antwoord niet goed weet. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een hobbelige start </span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Twee jaar is ze intussen, die mooie meid van mij. 24 maanden hangt er al een kleine <i>lifesucking</i> baby (intussen peuter) aan mijn borsten. <b>Dat het borstvoedingsverhaal zo lang ging duren, leek aanvankelijk niet het geval. </b>Na drie maanden kreeg ik grote problemen met mijn productie door haar instabiel eetgedrag. Sindsdien was het toch blijven borstvoeden en doorzetten, ook al dronk ze om het uur/om de twee uur. En dan niet gewoon drinken. Ze was alleen tevreden als ik tijdens de voeding met haar rondwandelde. Om dit haalbaar te houden, heb ik haar lange tijd in de draagdoek de borst gegeven. (Lees ook <a href="http://lees%20ook%20over%20gevoelige%20peuters%2C%20huilende%20mama%27s%20en%20baby%27s%20die%20niet%20goed%20willen%20drinken/" target="_blank">Over gevoelige peuters, huilende mama's en baby's die niet goed willen drinken</a>) Dat zag er ongeveer zo uit: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKqliKIXKjdPQfwdbmaBMfTWMqRVhWbT1GeZ1Bt9dK11P_KkkZZt0rmcTZuFqh1F21eI7Cxw_1lc1cFeTeQt9WbuEGYnAL7pLbSFsMOuNcuUCE0QNJScQ-Dio5TqfvyQpMPANAZbbpo10/s1600/Borstvoeden+in+draagdoek.jpg" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKqliKIXKjdPQfwdbmaBMfTWMqRVhWbT1GeZ1Bt9dK11P_KkkZZt0rmcTZuFqh1F21eI7Cxw_1lc1cFeTeQt9WbuEGYnAL7pLbSFsMOuNcuUCE0QNJScQ-Dio5TqfvyQpMPANAZbbpo10/s400/Borstvoeden+in+draagdoek.jpg" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Toen we de kaap van zes maanden behaalden, ben ik borstvoeding blijven geven aangezien ze vast voedsel weigerde. Ook de maanden daarna bleef ze de voorkeur geven aan de borst, meer en meer aanvullend met vaste voeding. Stoppen leek me pas een goed idee van zodra ze aanvaardbare porties vaste voeding at. (Wat intussen vaak nog altijd niet is, haha.) </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Is ze nog altijd een moeilijke eter? </span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Niet zo zeer een moeilijke eter, wel <b>een kleine eter </b>(die qua gewicht onderaan de curve blijft bengelen). Toch is ze zelden ziek en geeft ze een gezonde indruk. Ze ontwikkelt goed, praat ons de oren van het hoofd en in lengte groeit ze goed mee. Eten doet ze intussen gewoon mee aan tafel. Soms kan ze echt een deftige portie smullen en zijn mijn man en ik onder de indruk. <b>Meestal zit ze maar wat te spelen en te prutsen met haar eten en gaat er af en toe iets in het mondje. </b></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een half jaar geleden was ze echter nog een hele moeilijke eter. De grote boosdoener leek lange tijd haar tanden te zijn. Er waren periodes dat ze van de pijn jammerde van zodra ze een stukje vlees of aardappel in haar mond stak. Eten is dan natuurlijk een onaangename bezigheid; ik kon dus wel begrijpen dat ze liever wat meer van de borst dronk. Dit is eigenlijk nog maar een paar maanden beter en haar eetgedrag aan tafel bijgevolg ook. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ach ja, als er één ding is dat ik geleerd heb, dan is het loslaten. We doen wel ons best om haar met groentengezichtjes of fruitsaté’s te overtuigen, maar als het dan nog niet lukt, dan is het zo. <b>Mijn dochter bewijst dat je niet veel eten nodig hebt om te groeien en gezond te zijn. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAG5GnF4vqzsMRD5s8p1A6AEzXBY9sKTocriyyege5OreXLnA16Do9j6-XoR8UheiZyJMHP99CQA312XuqGjUPvWSZW9gDCYb7bj7nZSCwriLPWQWd7n-cf6r5JS6DQRtD0Ox6aeYv6LU/s1600/Twee+jaar+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1029" data-original-width="689" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAG5GnF4vqzsMRD5s8p1A6AEzXBY9sKTocriyyege5OreXLnA16Do9j6-XoR8UheiZyJMHP99CQA312XuqGjUPvWSZW9gDCYb7bj7nZSCwriLPWQWd7n-cf6r5JS6DQRtD0Ox6aeYv6LU/s400/Twee+jaar+%25281%2529.jpg" width="267" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Chocomousse voor <i>'the birthday girl'</i></span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kolf ik nog steeds? </span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik weigerde de eerste maanden van de borstvoeding te kolven en wou bewijzen dat ik zonder hulp voldoende melk had. (Ik wou het mezelf blijkbaar moeilijk maken.) Dat heb ik een half jaar volgehouden. Toen ben ik elke dag zeker één keer beginnen bijkolven om mijn productie omhoog te schroeven en de voedingen iets aangenamer te maken. <b>Tot op de dag van vandaag kolf ik nog steeds bij, </b>zowel ’s middags als ’s avonds. (Na de twee ‘hoofdborstvoedingen’ om het zo te zeggen.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Haar voedingsschema</b> ziet er ongeveer zo uit: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- ’s morgens drinkt ze een beetje aan de borst </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- dan gaat ze mee aan de ontbijttafel </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- in de voormiddag mag ze één keer een “beetje bie drinken” :-) (ik probeer de boot meestal wel af te houden en vaak is een alternatief tussendoortje ook goed vb. nootjes of een banaan) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- ’s middags eet ze mee aan tafel (een grote soepfan!) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- voor het middagdutje krijgt ze borstvoeding (“boven bie”) en valt ze aan de borst in slaap </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- na haar dutje krijgt ze koek en fruit </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- voor het avondeten vraagt ze af en toe om bij te drinken, maar daar probeer ik niet op in te gaan of ze eet aan tafel niet zo goed </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- dan eten we samen voor de avond (naargelang wat de pot schaft, zal ze veel of weinig eten) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- voor het slapen drinkt ze nog een grotere portie melk aan de borst </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- en dan ’s nachts drinkt ze nog één of twee keer bij (jaja)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Voed ik nog steeds op vraag? </span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In hoeverre moet ik nog borstvoeding op vraag geven? Ik heb dit lange tijd gedaan, maar de laatste maanden merk ik dat het niet altijd het beste is om meteen op haar vraag in te gaan. </span><b style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Ze is twee jaar dus het wordt ook belangrijk haar te leren dat ze soms moet wachten</b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">, dat ze niet altijd meteen kan krijgen wat ze wil en met die frustratie leert omgaan. </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Er zijn dagen dat ze meer om borstvoeding vraagt omdat ze extra nood heeft aan mama (bijvoorbeeld na een moeilijke nacht) of aan troost. Daar durf ik zeker op ingaan. Op andere dagen probeer ik haar juist af te leiden, een tut te geven of gewoon een knuffel. Ik heb ook al gemerkt dat ze tussendoor naar de borst vraagt omdat ze een beetje dorst of honger heeft en dan is het aanbieden van een gezond alternatief (ze is zot van cashewnootjes) voldoende.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Het is luisteren naar haar noden, die van mijzelf en zoeken naar een gulden middenweg. </b></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br /></b></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wanneer ga ik stoppen? </span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Daar heb je dé vraag. Dat ga ik eens op een forum bevragen. Hoe zijn andere langvoedende mama’s gestopt? Het zou geweldig zijn om te kunnen stoppen op het moment dat mijn meisje gewoon niet meer om de ‘bie’ vraagt. Geen afscheidsvoeding, simpelweg gedaan als de natuur dat aangeeft. Moest ik in een glazen bol kunnen kijken en weten dat dit binnen nu en enkele maanden is, zou ik beslissen om nog even vol te houden. Dat gaat jammer genoeg niet. En het extra kolven is een (te) grote investering aan het worden die ik stilaan niet meer voor mezelf kan verantwoorden en ten koste gaat van tijd voor mezelf, mijn man of mijn zoontje. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De WHO raadt twee jaar borstvoeding aan en die kaap heb ik gehaald. <b>Het einde komt in zicht, dat heb ik al beslist. </b>Maar hoe ik ga afbouwen, is nog een vraagteken. (Ik ben al wel bezig met het uitstellen van de kleine voedingen tussendoor, dat is volgens mij een eerste stap.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Intussen geniet ik nog extra van het borstvoeden en de voordelen die het biedt.</b> Als mijn meisje heel overstuur is (wat met een peuterpuber al wel eens gebeurt), laat ik haar soms nog aan de borst hangen. Na een momentje samen, zijn we dan allebei weer lekker blij van de oxytocine. Fijn voor haar en voor mij (zeker als ze haar veeleisende zelf is en mama dat liefdeshormoon goed kan gebruiken om meer geduld te kunnen opbrengen). Onze dochter is nog maar weinig ziek geweest en als er toch een virus doorbreekt, is ze veel sneller genezen dan haar broer of wij. Voor ons voorlopig nog geen nachten of dagen in het ziekenhuis (hout afkloppen). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar vooral hebben mijn mooie meid en ik <b>een fijne, hechte band opgebouwd.</b> We hebben nu een basis die niemand ons meer kan afpakken. En ja, ergens is er wel de angst dat dit gaat veranderen van zodra ik stop met borstvoeden. Wat een verklaring kan zijn voor mijn drang om het toch nog een beetje uit te stellen...</span></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Courier New";
panose-1:2 7 3 9 2 2 5 2 4 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Wingdings;
panose-1:5 2 1 2 1 8 4 8 7 8;
mso-font-charset:2;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 65536 0 -2147483648 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoListParagraph, li.MsoListParagraph, div.MsoListParagraph
{margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:0cm;
margin-left:36.0pt;
margin-bottom:.0001pt;
mso-add-space:auto;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoListParagraphCxSpFirst, li.MsoListParagraphCxSpFirst, div.MsoListParagraphCxSpFirst
{mso-style-type:export-only;
margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:0cm;
margin-left:36.0pt;
margin-bottom:.0001pt;
mso-add-space:auto;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoListParagraphCxSpMiddle, li.MsoListParagraphCxSpMiddle, div.MsoListParagraphCxSpMiddle
{mso-style-type:export-only;
margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:0cm;
margin-left:36.0pt;
margin-bottom:.0001pt;
mso-add-space:auto;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoListParagraphCxSpLast, li.MsoListParagraphCxSpLast, div.MsoListParagraphCxSpLast
{mso-style-type:export-only;
margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:0cm;
margin-left:36.0pt;
margin-bottom:.0001pt;
mso-add-space:auto;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
/* List Definitions */
@list l0
{mso-list-id:1915048504;
mso-list-type:hybrid;
mso-list-template-ids:1782848768 971955566 67698691 67698693 67698689 67698691 67698693 67698689 67698691 67698693;}
@list l0:level1
{mso-level-start-at:20;
mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:-;
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;
font-family:Cambria;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
ol
{margin-bottom:0cm;}
ul
{margin-bottom:0cm;}
-->
</style><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-58223082291186258332018-06-11T12:47:00.000-07:002018-06-11T12:58:23.101-07:00Moeilijke beslissingen<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een paar maanden geleden kreeg onze kleine man de diagnose Autisme Spectrum Stoornis (ASS). Bovendien raadde de psychologe een doorverwijzing naar het bijzonder onderwijs aan. Ik weet nog dat de psychologe haar advies met mij overliep en dat mijn eerste reactie ongeloof was. Het ging nu zo goed op zijn school, is een autiklasje dan wel echt nodig? Maar hoe meer mijn man en ik erover nadachten, hoe groter de voordelen leken: een kleine klas, een rustigere klas, een juf die meer gespecialiseerd is, meer structuur, … Vorige maand hadden we een afspraak om zijn mogelijk nieuwe school te bezoeken. <b>Stiekem dacht ik dat die andere school de betere oplossing zou zijn en dat het bezoek meteen alles duidelijk zou maken. Maar dat is toch net iets anders gelopen. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Niet dat we door het bezoek een negatief gevoel hadden bij de andere school, maar er waren toch zeker meerdere bedenkingen. Om te beginnen wordt het een moeilijke puzzel om broer naar de autischool te laten gaan en zus naar de wijkschool bij ons in de buurt (zijn huidige school). Even was ik opgelucht toen de pedagoge die het bezoek leidde over een schoolbus vertelde. Tot we te horen kregen dat onze kleine meneer dan heel vroeg zou moeten vertrekken en pas laat weer thuis is. Bovendien is het geen schoolbus speciaal voor de autischool, maar is het een bus voor wel 50-60 kinderen waarvan zelfs kinderen uit de middelbare school. <b>Heel prikkelarm, nietwaar? </b>Geen optie dus. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De klas en de juf vonden we wel oké. Hij zou in een klas met maar zes kinderen zitten en de juf weet van aanpakken. Er is inderdaad meer structuur (persoonlijke daglijnen, eigen stoeltjes, …), maar voor de rest deed het ons erg aan een gewoon klasje denken. Bovendien worden vele maatregelen uit de autiklas ook voor onze zoon getroffen in het gewone schooltje. Enkel zo’n kleine klas en zo veel één op één contact kunnen ze hem in het reguliere onderwijs niet bieden. Daarnaast komt er in het bijzonder onderwijs een logopedist in de klas en krijgen ze extra individuele begeleiding op maat. Naast een logopedist kan er ook een kinesist bijkomende ondersteuning bieden. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Momenteel krijgt hij in het gewone onderwijs één uur algemene individuele begeleiding per week. Dat is simpelweg te weinig. <b>Hoe gemotiveerd is de overheid echt om aan inclusie te doen, vraag ik me dan af? </b>Soit, dat is een discussie voor een andere keer. Maar de voordelen van de autischool zijn dus zeker van grote waarde. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zag hem daar wel zitten tussen die andere kleuters. De hoofdtelefoons hingen klaar, voor elk kindje één. Elk kleuter had zijn eigen werktafel en zijn eigen daglijntje. Daar zou hij even anders zijn dan de andere kindjes. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Toch is er nog één groot nadeel: de speelplaats. De autikleuters moeten op een stukje speelplaats spelen van de lagere school. Op een mooi afgezet gedeelte, dat wel, maar ik vond het best klein. Zeker voor onze buitenspeelmeneer. Er stond een kleine plastieken glijbaan en één fietsje. Ik had eigenlijk zelfs medelijden met de kleuters die hier moeten spelen. Tijdens ons bezoek kreeg één van de kindjes het dan ook nog eens moeilijk (wij mochten tijdens de speeltijd in de klas kijken, de kleuters speelden terwijl op hun speelplaats). Misschien door onze aanwezigheid of misschien had hij zijn dag niet. Of misschien vond hij die drukte rond hem van de spelende lagereschoolkinderen ook maar niets...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De dag erna stond er al een overleg met de huidige school gepland. Onverwacht bleek dit het gesprek dat ons meer duidelijkheid zou geven. Samen met zijn juf, zorgjuf en de zorgcoördinator maakten we het scenario ‘wat als Ian nu eens op deze school zou blijven’ concreet. En voor het eerst kon ik me eigenlijk wel vinden in dat plaatje. Het heeft alvast verschillende voordelen: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<ul>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">hij kent zijn juf voor de komende twee jaar al,</span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">het is een grotere klas, maar er worden ook maatregelen getroffen om aan zijn autisme tegemoet te komen (er is een daglijn, hij heeft een eigen werktafel, hij mag een hoofdtelefoon dragen, …),</span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">er is een grote, mooie speelplaats, </span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">de school ligt in een rustige omgeving,</span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">het is een kleine school met twee klassen en maar twee juffen (op zich ook al een uitzonderlijke situatie),</span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">deze school ligt dichtbij en hij kan samen met zijn zus naar school (wat zorgt voor een veel rustiger levenstempo).</span></li>
</ul>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Voorlopig lijkt ons gevoel te zeggen om onze kleine man op deze school te houden, maar de knoop voelt nog niet helemaal doorgehakt. Want nadelen zijn er natuurlijk ook nog steeds. Hij draagt een hoofdtelefoon als er te veel geluidsprikkels zijn en dit is blijkbaar heel vaak het geval op zijn school nu. <b>Hoe erg ze ook hun best doen om rekening met hem te houden, er gebeuren toch constant onverwachte veranderingen in de planning.</b> Iets waar ze in een autiklasje toch wat attenter voor zijn. Zo denk ik dat ze voor de autikleuters geen schoolfeest, buitenspeeldag en schoolreis in dezelfde week zouden plannen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Intussen proberen we beide mogelijkheden zo concreet mogelijk te krijgen en terwijl denken we verder na. In welk plaatje zijn de nadelen het best op te vangen? In welke situatie zijn de voordelen toch net iets groter? Bij welke oplossing voelen we ons het beste? Voor die beslissing moeten we dan de volle honderd procent gaan en de andere optie loslaten. Want moeilijke periodes kunnen er in beide scenario’s komen en met spijt komen we dan nergens. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar amai, het lijkt toch wel een erg grote beslissing voor iemand die met moeite kan kiezen welke oorbellen ze die dag wil dragen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjih1Wla6TX8p3vpiL7d_Q8ZO8BOhyYCFRGFuO9DekdOSmXnrMgQwh9GCNnMAmFXGNd1N78H7Fhepnd51Pg_MBnZLkUBEAfEPAyvzLcAjWT2xSnsdfJm94LijwwuxbnoCp0Nbn15dFj_A0/s1600/Ian+4+jaar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="936" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjih1Wla6TX8p3vpiL7d_Q8ZO8BOhyYCFRGFuO9DekdOSmXnrMgQwh9GCNnMAmFXGNd1N78H7Fhepnd51Pg_MBnZLkUBEAfEPAyvzLcAjWT2xSnsdfJm94LijwwuxbnoCp0Nbn15dFj_A0/s400/Ian+4+jaar.jpg" width="233" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Mijn grote kleine man <3</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-91213973526217504872018-04-29T05:14:00.000-07:002018-04-29T05:14:13.646-07:00Wat ik op reis wel vind en thuis (nog?) niet<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><b>My goal is to create a life I don’t need a vacation from,</b></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> las ik onlangs in één van mijn oude Psychologie Magazines. Tijdens de paasvakantie zijn we een week op reis geweest naar Nederland en deze spreuk spookte geregeld door mijn hoofd. Wat maakt dat ik zo’n nood heb aan reizen (met mijn gezin)? Wat vind ik daar? En vooral: hoe zorg ik ervoor dat ik daar thuis meer van heb? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De eerste dagen van de vakantie moest ik wennen aan het reisritme. Een vreemde omgeving, een nieuw (t)huisje, een nieuwe routine, … en dat andere bed dat toch niet zo goed is als dat van thuis (volgens mijn man zelfs slecht). Op reis mis ik de kleine dingen van ons eigen huis weer. De goede koffie ‘s morgens, de lekkere boterham, mijn vertrouwde winkel, een oven en microgolfoven ter beschikking hebben, mijn bad, … en dat vind ik eigenlijk heel erg fijn. Ik kan ervan genieten tijdelijk<b> minder comfort</b> te hebben. Eenmaal thuis ben ik dan weer erg blij met al die dingen die ik toch weer net dat tikkeltje te vanzelfsprekend nam. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat ik nog apprecieer aan vakantie is <b>de afstand tussen mij en mijn familie en vrienden. </b>Dat klinkt misschien negatief, maar dat is zo zeker niet bedoeld. Ik zie de mensen in mijn omgeving graag; ik zou ze nooit lang kunnen missen. Maar een week of enkele weken afstand nemen van alles en iedereen doet me deugd. Zo kreeg ik de eerste dagen van de vakantie een bericht van mijn schoonvader met een link naar één of ander artikel en een SMS van mijn moeder over het communiecadeau van mijn nichtje. <i>Leave me alooooone! </i>Op reis wil ik even niet met die dagdagelijkse dingen bezig zijn. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Naast afstand is het net <b>de nabijheid tot mijn gezin </b>waar ik op reis zo van houd. Op vakantie is er even geen was of strijk, geen gras dat gemaaid moet worden en geen ellenlange to do lijst die op me wacht. Op vakantie telt alleen de tijd voor mezelf, voor mijn man en de kinderen. Dan kunnen de wederhelft en ik ons meer met de kleintjes bezig houden (en met elkaar) en wordt er extra gespeeld en geknuffeld. We hebben al poetshulp, misschien ook een tuinman en huishoudster inhuren zodat we deze trend thuis kunnen verderzetten? Haha. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We hebben afgelopen reisje echt fijne dingen gedaan. We hadden een bungalow gehuurd voor een week in vakantie- en pretpark Slagharen (voor een redelijke prijs). Alles was mooi verzorgd en het pretpark was niet supergroot maar dik in orde. We zijn naar een geweldige dierentuin geweest (<b>Wildlands Adventure Zoo</b>), bezochten het grootste Dolfinarium van Europa (met een indrukwekkende dolfijnenshow) en hebben in Giethoorn (mijn man wist me te vertellen waarom het stadje zo noemt, maar die anekdote ga ik jullie besparen) (sorry schatje) een boottochtje gemaakt. Het boottochtje was trouwens alleen met mijn man (die het bootje bestuurde) en met de kids. Op een bepaald moment vaarden we langs kanalen tussen mooie huizen en begreep ik echt waarom ze dit het Venetië van Holland noemen. Niet veel later kwamen we aan bij een meer en kreeg ik zelfs even hetzelfde gevoel als in de Everglades (echt waar).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Nieuwe plaatsen ontdekken, mooie natuur zien, het gevoel dat het leven soms echt kan verrassen, ... Dat vind ik ook belangrijk aan reizen. </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Aan dit alles houd ik momenteel </span><b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">volgende aandachtspunten </b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">over om toe te passen in mijn <i>every day life</i>: </span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- meer gezinstijd of meer genieten van de gezinstijd die er is </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- echte aandacht aan de kids geven (niet afgeleid worden door GSM of to do’s) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- even weg zijn van alle comfort (je weet pas wat een luxe het is om een oven en microgolfoven te hebben, van zodra je er geen ter beschikking hebt) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- afstand van multimedia en het altijd bereikbaar zijn (Misschien kan ik GSMloze dagen of uren inlassen?) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- regelmatig op uitstap gaan met het gezin (plus eventueel vrienden of familie) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- nieuwe dingen doen/ontdekken (naar een museum, speeltuin, … gaan die we nog niet kennen) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- dicht bij de natuur blijven (vaak gaan wandelen en buiten zijn/spelen)</span></div>
</div>
<div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Maar echt een leven creëren waarvan ik geen vakantie nodig heb? Ik weet niet of dat me gaat lukken.</b> Ik ben tevreden met mijn leven, maar de kinderen moeten nu eenmaal naar school, mijn man moet werken, ik moet het huishouden runnen, … en van dat leven ga ik echt wel geregeld een <i>break</i> nodig hebben. </span><br />
<br />
<h3>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Sfeerbeelden:</b></span></h3>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxKN1vOfPPd8IGY9EhFdUSniusUMQHHPQKliguvKSbn4fxPIQkf-DbaJ9Iuik3WcYg0WEpx2vN2Gm7RJAvRn76mzpJBFz9S-kOhATGIIVs19f3S4nm36UGK4bx3N4sgVx6EQdDxbxUT68/s1600/Slagharen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="357" data-original-width="640" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxKN1vOfPPd8IGY9EhFdUSniusUMQHHPQKliguvKSbn4fxPIQkf-DbaJ9Iuik3WcYg0WEpx2vN2Gm7RJAvRn76mzpJBFz9S-kOhATGIIVs19f3S4nm36UGK4bx3N4sgVx6EQdDxbxUT68/s400/Slagharen.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Ons huisje voor een week</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFErVDT0p0z6F1kmnMyp91Yj8JLQ1jaXMsYhQ9d-uZWlYQ1qzAaQl8GUj3gfr0TJdagh61SY2xlb7wxM__2TVuUdRrdZVnEPBCRY28EU92_2MkNDByDWYl5icjrOJCirTnO-toROWZAtY/s1600/Slagharen3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFErVDT0p0z6F1kmnMyp91Yj8JLQ1jaXMsYhQ9d-uZWlYQ1qzAaQl8GUj3gfr0TJdagh61SY2xlb7wxM__2TVuUdRrdZVnEPBCRY28EU92_2MkNDByDWYl5icjrOJCirTnO-toROWZAtY/s400/Slagharen3.jpg" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">De favoriete attractie van onze bengels</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0vb8ULNvIxBt9DQ8-VkdPYhn7I6UZ8GWDiBcPPaeZgPRrFGuajfmjiuhjWHqJR-gv1vRwTFZGIhtZTmcSz8mwZke2I6ZqByzGriqSgnbtFpMqKWnOYfqkg876lpJ2pBxAM0IyYbiBXmY/s1600/Slagharen2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="343" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0vb8ULNvIxBt9DQ8-VkdPYhn7I6UZ8GWDiBcPPaeZgPRrFGuajfmjiuhjWHqJR-gv1vRwTFZGIhtZTmcSz8mwZke2I6ZqByzGriqSgnbtFpMqKWnOYfqkg876lpJ2pBxAM0IyYbiBXmY/s400/Slagharen2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">De kleine meid in het grote pretpark</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWvOUWH3eVSjsBejab-81AaJNulQAKUpsVzZsrNf_oO6Ui0z1ywFMRn2o79olzhKSaSkLU9HbppnYkBnBDpdNA0T0T2qoECaWuFpDBPhVMcWB0iDL0PWHoetksrh-jYNVMOTDkiwWIVog/s1600/WildlandsZoo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="544" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWvOUWH3eVSjsBejab-81AaJNulQAKUpsVzZsrNf_oO6Ui0z1ywFMRn2o79olzhKSaSkLU9HbppnYkBnBDpdNA0T0T2qoECaWuFpDBPhVMcWB0iDL0PWHoetksrh-jYNVMOTDkiwWIVog/s400/WildlandsZoo.jpg" width="340" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Welkom in Wildlands Adventure Zoo</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJF9w-NPS9on17HlklXqKHZ26TVpP8J9ia9lB5R4mqI30SH7S77kwreYlIv0xbvlU62tz_GhUS6sMQfeDaEXZgGyfyZeLLYFWwqmX0WEy1kTUvirgod3uIhS9V-zK-vGkQnqbDR6xqMuo/s1600/Giethoorn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="417" data-original-width="640" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJF9w-NPS9on17HlklXqKHZ26TVpP8J9ia9lB5R4mqI30SH7S77kwreYlIv0xbvlU62tz_GhUS6sMQfeDaEXZgGyfyZeLLYFWwqmX0WEy1kTUvirgod3uIhS9V-zK-vGkQnqbDR6xqMuo/s400/Giethoorn.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">In haar element in Giethoorn (bootje varen)</span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
<h3 style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Tot slot: Mijn vraag voor jullie</span></h3>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zijn er echt mensen die een leven hebben waarvan ze geen vakantie nodig hebben? Laat het me dan aub weten! En wat je geheim is :-)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-16537457726948552052018-03-28T12:49:00.000-07:002018-03-28T12:49:17.563-07:00Dromen van geluk<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Deel 1: Expedition Happiness</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Van zo lang ik me kan herinneren, ben ik al op zoek. Dat zit in mijn aard. Denken, vragen stellen, ploeteren, graven, ... in de hoop dat ik ooit antwoorden vind. <b>Hét doel van al dat zielzoeken is nu al 15 jaar: geluk. </b>Ik wil, simpelweg, gelukkig zijn. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Door een afwezige vader, problemen in mijn jonge jaren en het tegenkomen van verkeerde mensen is dat geluk er lange tijd niet geweest. De tijd dat ik daar droevig van werd, is intussen voorbij. Ik heb altijd een mama gehad die mij graag ziet, die me liefde en een warm nest bood, twee grote, zorgzame broers om me heen en iemand die een soort vaderrol in dat plaatje vervulde. Dat is volgens mij mijn redding geweest. (Onder andere) door die basis kan ik nu zeggen: wat gebeurd is, is gebeurd. Ik kies zelf wat ik verder met mijn leven doe.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na een heel ongelukkig jaar, wil ik vooral weer gelukkig zijn. "Oh, innerlijke wijze, hoe word ik dat opnieuw?" (Joepie, ik heb terug contact met de wijze in mezelf.) Inderdaad, opnieuw. Ooit was ik dus al gelukkig. Dan denk ik vooral aan de jaren dat mijn man en ik net getrouwd waren. Er liepen nog geen kindjes in huis rond en ik gaf therapie aan jongeren bij <a href="http://www.tejo.be/" target="_blank">Tejo</a>. Mijn man en ik gingen vaak en graag op reis, ik schreef voor mezelf en voor een reisblog, deed dan ook nog eens mijn vrijwilligerswerk waardoor mijn leven erg avontuurlijk, afwisselend en zinvol leek. Ik deed wat ik graag deed, volgde mijn passies en voelde me gewoon goed.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Veel reizen, schrijven en therapie geven zaten er de laatste tijd niet in als fulltime mama met een auti kleuter en veeleisende peuter. Maar het verlangen groeit om dit oude, gelukkige leven terug een plaats te geven en te integreren in het nu. Met de beperkte plaats die daar voorlopig voor is. (Plaats kan je natuurlijk ook een beetje maken... Nietwaar?)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Sommige dingen komen pas op je pad als je daar klaar voor bent. Zo kreeg ik een paar weken geleden de trailer van<b> 'Expedition Happiness' </b>(op Netflix te bekijken) voor mijn neus. Een jong hipsterkoppel uit Duitsland koopt een Amerikaanse bus, ze maken er een heuse kampeerwagen van en rijden hiermee samen met hun hond door Amerika. (Het plan was Noord- en Zuid-Amerika, maar dat is net iets anders gelopen door hun lieve viervoeter.)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGHOQlW795coB4C6eSJTnyM-2JOJY_yqDi9h11OhlyNBc81eIb-kuThdHRf0VkZLhyphenhyphensWugCPme6gNn8uFjR3X17vRloqb7ac4Mk1xKq40oKZ6zfMcfpynpQdXwXSUMnqI1gta6agqksVg/s1600/expedition-happiness+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="753" height="158" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGHOQlW795coB4C6eSJTnyM-2JOJY_yqDi9h11OhlyNBc81eIb-kuThdHRf0VkZLhyphenhyphensWugCPme6gNn8uFjR3X17vRloqb7ac4Mk1xKq40oKZ6zfMcfpynpQdXwXSUMnqI1gta6agqksVg/s400/expedition-happiness+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het was heerlijk om hen eerst de bus tot een kampeerwagen te zien ombouwen terwijl we gelijkaardige plannen hebben met onze eigen Volkswagenbus (die binnenkort mooi gelakt van de garage gaat terugkomen), om hen er daarna mee te zien rijden langs mooie landschappen, lekker te zien eten onderweg en te genieten van elkaars gezelschap. Intussen kwamen de herinneringen aan onze eigen reizen weer naar boven. Wat waren we ooit toch cool, hé schatje. Samen op de motor en later in de hippiebus. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het mooiste is misschien wel de conclusie van het Duitse Koppel. Naast veel onvergetelijke momenten is reizen vaak afzien. Na verschillende tegenslagen verlangden de twee jonge mensen ernaar terug naar Duitsland te keren en zich te settelen. <b>Hun zoektocht naar geluk leidde uiteindelijk gewoon naar huis, naar het leven dat ze al hadden.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Die avond gaf ik mijn man een dikke kus (en oh, wat ziet hij er goed uit). Ik nestelde me tussen mijn twee lieve kindjes in bed en luisterde naar hun ademhaling. Dat geluid dat ik zo vaak hoorde, bracht me toen aan het lachen. Ik kon het weer de waarde geven die het eigenlijk verdiende. Wat was ik blij dat mijn gezin gezond en (redelijk) gelukkig is. Voor het eerst in lange tijd sloot ik mijn ogen met een lach. Blij en vol zin in het leven (zelfs zo veel zin en energie dat ik niet meteen in slaap kon vallen). <b>Ik wist op dat moment dat ik alles had om gelukkig te zijn en voor het eerst in lange tijd… was ik dat ook.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8IgDib1Bef2BT2VqW3Ek8AlMKko3YBTQ5lRp0LGkABS-rT_WAfqdl3gE-C7oU0efyPdo7-wrIx4IWZ6W10i8bKoyOIsP8CCzPZle5hg4jcZg1j1jclNv-WBHYckN27lK51Vv3HZkZ6Y/s1600/spreuk+geluk+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="227" data-original-width="640" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8IgDib1Bef2BT2VqW3Ek8AlMKko3YBTQ5lRp0LGkABS-rT_WAfqdl3gE-C7oU0efyPdo7-wrIx4IWZ6W10i8bKoyOIsP8CCzPZle5hg4jcZg1j1jclNv-WBHYckN27lK51Vv3HZkZ6Y/s400/spreuk+geluk+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Is het toeval dat dit het citaat van de dag <br />
was in mijn dagboek?</span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Deel 2: Waren het slechts dromen?</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na regen komt zonneschijn, maar het werkt jammer genoeg ook andersom. Mijn man vertrok voor drie weken naar zijn boot en ik geraakte weer helemaal overprikkeld. Na één week alleen voor de kids zorgen, zat ik al huilend in de badkamer en leek die gelukkige Ann ver weg. <b>Toch heb ik ondanks de moeilijke momenten de afgelopen weken (eigenlijk vooral door vermoeidheid veroorzaakt) terug een houvast in mezelf gevonden. </b>Ik weet dat het maar tijdelijk is en dat ik binnenkort weer (met wat extra hulp en rust) een happy Ann zal zijn. </span><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">(Ik had trouwens hulp ingeroepen om die </span><i style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">mental breakdown </i><span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">te voorkomen, maar mijn hulplijn werd onverwachts geveld door de griep.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik verzorg mezelf ook beter. Nu weet ik wat me helpt om erdoor te komen (al voel ik de effecten ervan niet meteen). Gezond eten (ook al wil ik net het tegenovergestelde doen als ik overprikkeld ben), geregeld mediteren en momenten inlassen waarbij ik even stilsta bij mezelf. <b>Zo schrijf ik elke ochtend in mijn '<i>Morning pages'</i> hoe ik me voel.</b> Ik teken eigenlijk mijn emmer en wat er in zit, en welke positieve of negatieve dingen er spelen die mijn gemoedstoestand beïnvloeden. Indien nodig kan ik dan ingrijpen en mijn dag mogelijks toch al iets beter maken. Ik ben me veel bewuster van mezelf en kan daardoor veel beter met mezelf omgaan.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxD6JAYpUfsMk_beQMSGjTzJwXDhLjiT17korZGoVdyDy6cmI-pgE9ek0S6UqeALqF2z5vZiGskNXTkLcxC8ZcYLCQaKI1oI63GkB68hEYETll5D1eLnArhIzl0lp-obgNxK5jdHKPQds/s1600/Morning+pages.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1108" data-original-width="1600" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxD6JAYpUfsMk_beQMSGjTzJwXDhLjiT17korZGoVdyDy6cmI-pgE9ek0S6UqeALqF2z5vZiGskNXTkLcxC8ZcYLCQaKI1oI63GkB68hEYETll5D1eLnArhIzl0lp-obgNxK5jdHKPQds/s400/Morning+pages.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;"><br /></span>
<span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">Maar bovenal is er terug <b>zelfliefde</b>. En dat is één van de mooiste cadeaus die ik aan mezelf kon geven.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7"><i>Volg mijn blog via Bloglovin</i></a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-27699720983747993512018-01-25T12:13:00.002-08:002018-01-25T12:13:35.068-08:00En toen werd ik... hoogsensitief<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik weet het, hoogsensitief wordt je niet ineens. Dat ben ik waarschijnlijk altijd al geweest. Toch wist ik dat een jaar geleden nog niet. Toen zat ik nog op het diepste punt van mijn depressie. Op momenten werd het me allemaal zo veel dat ik huilend in een hoekje in elkaar kroop. <b>Intussen is er veel veranderd:</b> mijn autistische zoontje (bijna officieel!) is zindelijk en gaat naar school, mijn dochter is een peuter die zelfstandig en genoeg eet (vaarwel eetproblemen en eindeloze kopzorgen), we hebben een poetsvrouw waardoor er tijd en ruimte is om extra met ons zoontje aan de slag te gaan (dag schuldgevoel), ik ben in therapie gegaan, heb me verdiept in mindfulness en meditatie, mijn man en ik zijn volop uit onze relatieproblemen aan het klimmen, … én vooral: ik heb geleerd dat ik hoogsensitief ben.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioHwEU_lT-XEN5ATsbwSCBv58usKVMZs0iKlj7zVoc-RvkomksE7-8R7ey7GcUXajjM5NchQIaZI7UdPnHUFSSXo2hRjKgimaSP3Ro7NqFDvOXuBzDdio9oIkbkEfpTfCv6ZSnsVGj7Jo/s1600/Hoogsensitief+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" data-original-height="466" data-original-width="619" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioHwEU_lT-XEN5ATsbwSCBv58usKVMZs0iKlj7zVoc-RvkomksE7-8R7ey7GcUXajjM5NchQIaZI7UdPnHUFSSXo2hRjKgimaSP3Ro7NqFDvOXuBzDdio9oIkbkEfpTfCv6ZSnsVGj7Jo/s400/Hoogsensitief+%25281%2529.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Origineel: studiokind.nl</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Intussen is er een nieuw jaar gestart en ben ik klaar voor een nieuw begin. Meer en meer kan ik terug genieten van mijn leven, mijn relatie en mijn gezin. Ook ben ik blij met de kansen die 2017 (aka het meest ellendige jaar van mijn leven) me geboden heeft. De kans om mezelf op een heel andere manier te leren kennen, om te leren wie de meest dierbare mensen in mijn leven zijn, op wie ik écht kan rekenen, wie/wat me energie geeft versus energie vraagt én om te zoeken naar antwoorden op vragen die zich niet langer laten wegduwen. Vragen zoals: Waarom lijkt alles bij mij zo veel moeizamer te gaan dan bij anderen? <b>Waarom voel ik me al heel mijn leven anders?</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Neem nu werken. In 2007 heb ik mijn eerste diploma (Bachelor in de Toegepaste Psychologie) behaald. Nadien heb ik acht maanden gewerkt op een dagcentrum binnen de Bijzondere Jeugdzorg. Daar begeleidde ik jongeren en hun ouders, en stond ik in een leefgroep. Elke avond kwam ik kapot thuis, op van de stress en vermoeidheid. Ook stages hebben altijd veel van me gevraagd. Niet alleen het werken, maar ook de verplaatsingen die doorgaans met het openbaar vervoer of met de auto door de (toen nog niet zo grote) monsterfiles waren. In plaats van jong en vol zin in het leven, geraakte ik helemaal gedemotiveerd. Ik kon het niet opbrengen om het leven te leiden waar zo veel anderen met plezier voor leken te kiezen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Jaren heb ik me staande kunnen houden. Ik werkte wel, maar op mijn manier: vrijwillig en slechts enkele dagen per week. De rest van mijn tijd spendeerde ik aan schrijven, reizen en verbouwen. <b>Alles ging goed. Tot mijn man en ik besloten om aan kinderen te beginnen.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Eén kind kon ik best bolwerken. Mijn zoontje was een vrij gemakkelijke baby. Naast het overdreven veel zeuren (waardoor ik af en toe wel een pauze van hem nodig had), was het een braaf kereltje. <b>Toen nummer twee er bijkwam, is het echter faliekant misgelopen. </b>Mijn leven werd te zwaar; ik kon het niet meer aan. Hadden andere ouders het ook zo moeilijk? In een gesprek met mijn schoonouders polste ik naar hun ervaring met het grootbrengen van twee kinderen. Mijn schoonmoeder is immers ook thuisblijfmama geweest en heeft twee kinderen grotendeels alleen opgevoed. Volgens haar ging het, en ik citeer, “allemaal vanzelf”. De moed zonk me in de schoenen en ik geraakte ervan overtuigd dat het aan mij lag.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dat is misschien wel gedeeltelijk zo, maar niet om de reden die ik toen dacht.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Vorig jaar bleek mijn zoontje autisme te hebben. Naast vragen zoals “Hoe pakken we hem het beste aan?” gingen mijn man en ik ook nadenken over ons eigen functioneren. Even heb ik met de gedachte gespeeld dat ik misschien autisme had, maar dat beeld heeft altijd meer bij mijn man gepast. Wat ik echter wel bij mijn zoontje herkende, is zijn hoge gevoeligheid (voor emoties van anderen, geluiden, drukte, ...). Niet veel later las ik een artikel over het boek van <b>Fleur van Groningen</b> waarin ze haar ervaring met hoogsensitiviteit beschrijft. En de bal begon te rollen…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Moe zit ik nu in mijn favoriete koffiehuisje. Overal om me heen zijn er lichten en geluiden. Ik heb me in een hoekje gezet met de rug naar de meeste mensen zodat ik een minimum aan beweging zie. De gesprekken probeer ik naar de achtergrond te verdrijven, maar ik hoor geregeld toch stukken van zinnen of de serveerster die beleefd een koffie naar haar klanten brengt. De spanning begint zich op te bouwen in mijn nek en als ik hier te lang blijf zitten, zal ik ongetwijfeld met hoofdpijn naar huis terugkeren.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Het boek 'Leven zonder filter' is tot nu toe een feest van herkenning. </b>De gevoeligheid voor geuren, visuele prikkels zoals fel licht, de emoties van anderen (vb. het ochtendhumeur van mijn man of mijn meisje dat overstuur is wanneer ze (weeral) een tand krijgt), het haarscherp aanvoelen van de emoties/gedachten/gezichtsuitdrukkingen van gesprekspartners, … Menigtes zijn absoluut niet aan mij besteed (zo hou ik van Kerstmis, maar haat ik de kerstdrukte), in groepen stel ik me eerder afzijdig op en in een taverne zet ik me best met mijn gezicht naar een muur of je kan geen deftig gesprek met me voeren. <b>Eindelijk kan ik dat alles en meer in het hoogsensitieve plaatje passen.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Nu snap ik waarom ik extra van streek ben als één van de kinderen huilt of waarom ik niet tegen ruzie maken kan (de boosheid van anderen kan ik niet verdragen). Waarom ik gek word van luid en druk spel en elke week nood heb aan één kinderloze dag. Of waarom ik Bumba definitief de ruimte in zou willen schieten en de rust van Tik Tak (of helemaal geen televisie) prefereer.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mijn hoogsensitieve aard beïnvloedt mijn moederschap ongetwijfeld op nog veel meer gebieden. In mijn voordeel, maar ook in mijn nadeel. Nu ik mij hier bewust van ben, kijk ik er enthousiast naar uit om t<b>e ontdekken wat het juist betekent om mama én hoogsensitief te zijn. Plus... te leren het beste te maken van die combinatie. </b>Wat een geweldig voornemen voor dit jaar! Dat én verder bouwen aan mijn geluk.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wordt vervolgd...</span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-74610753541907452642017-10-17T12:20:00.001-07:002017-10-17T12:25:58.132-07:00Am I losing it (again)?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dat vraag ik me de laatste tijd geregeld af. Ongeveer een jaar geleden is mijn depressie begonnen. Daar wees een herinnering op Facebook me op. Een jaar geleden heb ik blijkbaar een link naar mijn blog gedeeld, naar het artikel over </span><a href="http://entoenwerdikmama.blogspot.be/2016/10/over-gevoelige-peuters-huilende-mamas.html" style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;" target="_blank">de gevoelige peuter, een huilende mama en de baby die niet goed wou drinken.</a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> De huilende peuter is nu een vaak boze of droevige kleuter met autisme geworden, de mama is nog altijd heel gevoelig en leert zichzelf op dat vlak beter kennen en de baby is nu een peutermeisje dat nog steeds maar net genoeg eet (maar ze is gelukkig en gezond, </span><i style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">thank god)</i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">. </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQTimt_QXqFBX8GTyOlgpLbr0juguugXeGhxep9hJsndX1fLA2l_ls1eZPJDX5DrK79V6HHW0ox4Us7GZPncyZgdx0EUfo-_Xh_EEdAYd7Z1P8CyT0Ch1TOrMH5bFef-_ISV2xt4rSL8U/s1600/Enya+peuter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1289" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQTimt_QXqFBX8GTyOlgpLbr0juguugXeGhxep9hJsndX1fLA2l_ls1eZPJDX5DrK79V6HHW0ox4Us7GZPncyZgdx0EUfo-_Xh_EEdAYd7Z1P8CyT0Ch1TOrMH5bFef-_ISV2xt4rSL8U/s400/Enya+peuter.jpg" width="321" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Het bewijs :-)</span></td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Makkelijk is het nog steeds niet. Gelukkig voel ik me nog steeds niet. Soms gaat het wel makkelijker en soms heb ik wel gelukkige momenten. Er zijn periodes dat ik terug meer energie heb, maar ik lijk het nog niet te kunnen vasthouden. Gelukkig kan ik wel geregeld van mijn kinderen genieten en heb ik niet meer het gevoel dat het <i>life sucking monsters</i> zijn. Ze kunnen me terug energie geven. Joepie! Maar <b>op avonden zoals deze besef ik wel dat ik nog steeds veel moet dragen en er nog steeds best alleen voor sta.</b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De kleine man gaat sinds enkele weken drie dagen in de week voor een hele dag naar school. Dat is enerzijds een fijne verandering, want dat brengt overdag meer rust, maar er helemaal van genieten is nog niet aan de orde. <b>Mijn kleuter komt redelijk overprikkeld en moe thuis na een hele dag school en is een emmer dat bij het minste overloopt. </b>Deze keer was de druppel onze buurvrouw die onverwacht in onze tuin wandelde. (Ze komt soms groentenafval aan onze kippen geven, wat ik erg fijn vind.) Ik wuifde haar gedag en vroeg even te wachten om bij te praten. Ze zag mijn zoontje en vroeg aan hem hoe het op school was. Zoals meestal bleef hij gefocusd bezig met zijn auto en reageerde hij niet op de vraag. Niet zo erg. Dat was nog niet dé trigger. Wel zijn mama, die zin had om met de buurvrouw te praten en daardoor niet voldoende op zijn vraag om hulp in ging. Niet veel later ging er een boos en huilend ventje naar binnen.</span></span><br />
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het volgende half uur bestond uit manieren zoeken om hem terug rustig te krijgen. In zo’n boze en droevige bui doet hij gelukkig niemand pijn (dat hoor je vaak bij kinderen met autisme), maar <b>hij kan zich zo in zijn emotie verliezen dat hij helemaal ontroostbaar wordt.</b> Hij wil gepakt worden, maar wil snel weer losgelaten worden. Hij wil zijn 'tutje', maar gooit die ook meteen weer weg… Het lukte me best goed deze keer om zelf gegrond te blijven en de rust te bieden die hij nodig had om weer de rust in zichzelf te vinden. We keken samen op de gsm en knuffelden (hij speelde terwijl met mijn haar, dat doet hij altijd om te kalmeren) en het lukte me zelfs om onze kleine meid zichzelf even te laten entertainen. Dat heb ik goed gedaan, dacht ik toen nog.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Later op de avond merkte ik wel dat ik prikkelbaarder werd. Het zeuren van de kleine man of huilen van de nog kleinere meid leken driedubbel binnen te komen en ik geraakte zelf helemaal overprikkeld. Dingen die me anders niet storen, kunnen dan aanleiding zijn tot een hap en een snauw. Zoals mijn kleuter die helemaal niet wou meewerken bij het aandoen van zijn pyjama. Eenmaal boven probeerde ik zoals elke avond tegenwoordig twee keer 'Milan gaat naar school' voor te lezen. Dat is de ultieme favoriet van ons meneertje, al meer dan een maand ondertussen. Zijn zus is het boekje bijgevolg al helemaal beu (en mama ook) en wou absoluut niet rustig mee kijken. Omdat ik mijn kleine peuter continu in het oog moest houden, kon ik me niet op het voorleesboek focussen. Dat stoorde me mateloos. En toch is ze er nog in geslaagd om in dat ene onbewaakte moment van het bed te sukkelen. Met een grote bonk en veel drama tot gevolg. Zij huilde ontroostbaar en hij werd door haar verdriet overmand. Op dat moment verloor mijn zoontje dan ook nog eens de controle over het glas water in zijn handen en morste zijn pyjama en het bed helemaal onder. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Dat was er te veel aan. </b>De moeheid en vermoeiheid, de moeilijke periode van ons zoontje, zijn huilbui eerder op de dag, het gezeur later vanavond, het luide huilen van mijn meisje, het schuldgevoel omdat ik haar val niet had kunnen voorkomen, mijn zoontje die mee begon te huilen… én dan… nog eens morste ook! (Bovendien haat hij morsen en moet natte kledij meteen vervangen worden. Ik wist dus wat me weeral te wachten stond.) De mama die het allemaal onder controle had en nog geduld kon opbrengen, maakte plaats voor de boze mama die net weer iets te hard begon te roepen. En dan volgde de droevige blik in de ogen van mijn kleine man die mijn hart helemaal in elkaar deed krimpen (wat is er met mama aan de hand?).</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een jaar geleden had ik me er allemaal meer in verloren. In het schuldgevoel om wat er gebeurd was. In<b> de angst om te "hervallen” die me op </b></span></span><b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">moeilijke momenten weer komt bezoeken.</b><span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"> </span><i style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Am I losing it again?</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik beslis om me te proberen focussen op wat er wel goed gegaan is. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik heb zijn huilbui na school goed opgevangen.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik heb mijn geduld verloren en te hard geroepen, maar gelukkig ook niet meer dan dat.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Er zijn al duidelijk bepaalde omstandigheden veranderd, door tijd of door mijn toedoen.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En ook ik ben niet helemaal dezelfde Ann meer van een jaar geleden. Terug een beetje sterker. Stap voor stap.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves>false</w:TrackMoves> <w:TrackFormatting/> <w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone> <w:PunctuationKerning/> <w:DrawingGridHorizontalSpacing>18 pt</w:DrawingGridHorizontalSpacing> <w:DrawingGridVerticalSpacing>18 pt</w:DrawingGridVerticalSpacing> <w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery>0</w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery> <w:DisplayVerticalDrawingGridEvery>0</w:DisplayVerticalDrawingGridEvery> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:DontGrowAutofit/> <w:DontAutofitConstrainedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> </w:Compatibility> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="276"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--> <!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style> <![endif]--> <!--StartFragment--> <!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar wat kijk ik uit naar de dag dat ik terug blij kan verkondigen dat alles goed met me gaat. Dat ik geen moe of prikkelbaar stuk mens meer ben. Dat ik blij ben met mijn leven en gezin. Dat er rust is, in mijn hoofd en in mijn hart. Ik ben er klaar voor.</span></span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-887642809739404502017-09-22T12:42:00.000-07:002017-09-22T12:51:44.235-07:00Zo'n stempel kan ook goed zijn<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKDCNrPmVXlx2jvIHhNpNlvVZVflF6m4rJU10Wa0O1p2u592bvkiOvduJuvBXhmzePNycNKJ2r-gB9f-5SEGB0AVBL5bW8zZ8PXpBSZAn4hGEEXKVvVkQy29shTzQKfDNsZ73y-liG-is/s1600/P1000794.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1168" data-original-width="1600" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKDCNrPmVXlx2jvIHhNpNlvVZVflF6m4rJU10Wa0O1p2u592bvkiOvduJuvBXhmzePNycNKJ2r-gB9f-5SEGB0AVBL5bW8zZ8PXpBSZAn4hGEEXKVvVkQy29shTzQKfDNsZ73y-liG-is/s400/P1000794.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Ons zoontje, voor wie nog veel deuren mogen opengaan...</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Tien jaar geleden werd ik in mijn opleiding Toegepaste Psychologie met waarschuwingen gebombardeerd: Pas op met het stellen van een diagnose; dit kan erg negatieve gevolgen hebben voor een kind. Een terechte boodschap in een tijdperk waarin er met stempels gestrooid werd. Een (onterechte) diagnose kan zeer nadelig zijn o.a. voor het zelfbeeld van het kind. Verder liggen de nadelen voor een groot deel bij de omgeving (vind ik). Leerkrachten, ouders, familie, ... zouden het kind kunnen reduceren tot zijn diagnose en alle gedrag van daaruit gaan bekijken. <b>Een kind met autisme blijft in de eerste plaats een kind. Hetzelfde voor een kind met ADHD, dyslexie, ... en dat leek men lange tijd te vergeten.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Intussen heb ik echter geleerd dat een diagnose ook voordelen kan hebben. En dat vooral door mama te zijn van een kindje dat volgens mijn man en mezelf (en nog een aantal anderen) op het spectrum thuishoort...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Bijna een jaar geleden nam een verpleegster van Kind & Gezin voor het eerst het woord autistoform gedrag in de mond. </b>Onze kleine man was toen 2,5 jaar en kreeg een gigantische driftbui nadat de lieve vrijwilligers hem wilden meten. Hij wou niet luisteren of meewerken aan de opdrachten die de verpleegster hem aanbood en maakte voortdurend een zeurend geluid. Aan dat zeuren waren wij trouwens zo gewend dat het ons al helemaal niet meer opviel. Vooral voor mij was het even schrikken toen de verpleegster haar bedenking deelde. Even. Daarna viel er eindelijk een stuk van de puzzel op zijn plaats. Daarom is ons zoontje dus anders!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een jaar later is hij bijna volledig zindelijk, zegt hij meer dan honderd (vooral zelfgemaakte) woorden, krijgt hij een pak minder driftbuien en gaat hij enorm graag naar school. Maar anders is hij nog steeds. Dat zal hij ook altijd zijn. Mijn man en ik hebben zijn ‘anders zijn’ intussen volledig aanvaard (we houden er zelfs enorm van) en hebben gebruik gemaakt van het afgelopen jaar om ons verder in zijn autisme te verdiepen. <b>We zijn een paar keer langs een auticoach geweest, hebben verschillende boeken gelezen en zijn intussen een jaar van creatief zoeken, uittesten, vallen en opstaan rijker. </b>We zijn trots op de stappen die wij en hij al gezet hebben. De kleine grote successen. We geloven in hem en zijn toekomst. Maar makkelijk, nee, dat is het niet.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zijn zusje van één jaar heeft duidelijk geen autisme. Zij ontwikkelt met het grootste gemak. Op haar veertien maanden heeft ze al een tientallen woordjes (of klanken die toch erg in de buurt van het juiste woord komen) en ze probeert er steeds meer en meer na te zeggen. Ze kijkt naar ons en doet ons na. Intussen is ze helemaal into stappen en wil ze niets anders dan oefenen. <b>Wat een verschil met haar broer die altijd zo in zijn eigen wereldje vertoefde en zo hard moest/moet werken om elk stapje in zijn ontwikkeling. </b>Onze dochter maakt voortdurend oogcontact, lacht met en naar ons, kijkt als we ergens naar wijzen en wijst op haar beurt naar de dingen die zij interessant vindt, ... Onze zoon deed niets van dat alles. Toch zeker niet toen hij zo oud was als haar. Door onze dochter bezig te zien valt het nog meer op hoe anders onze grote man is. Zij neemt alles in zich op als een spons, terwijl het bij hem </span><span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">zoeken is naar wegen om door zijn harnas doorheen te prikken.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Mag ik wel zeggen dat we enorm genieten van onze kinderen?</b> Het afgelopen jaar hebben we gezocht hoe we ons zoontje het best konden helpen. We hebben hem vergezeld in zijn wereld tot hij interesse begon te tonen in die van ons. We hebben manieren gezocht om hem zindelijk te krijgen, wat een hele weg geweest is, en ontdekten dat hij een kei is in puzzelen. Een activiteit die we nu met plezier samen doen. Momenteel is het weer zoeken naar een weg om hem te stimuleren in zijn taal. Intussen wil hij al woordjes gebruiken, maar nu moet hij nog die van ons willen gebruiken. (Niet zijn eigen, doch erg mooie, taal. Een ster is bijvoorbeeld een 'sedeleh', een monstertruck is een 'kesseki' en zijn boekentas is de 'kettekas'.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We zijn dankbaar om de stappen die hij zet, maar ook met de vooruitgang van ons meisje. Het is zelfs een beetje een wonder hoe gewoon en makkelijk het bij haar gaat. <b>Iets wat door andere ouders en kinderen heel vanzelfsprekend genomen wordt, voelt voor ons aan als pure magie.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ons zoontje doet het best goed, en toch willen we hem graag laten testen. Dat was in het begin zeker niet het geval. Na het fameuze bezoek aan Kind & Gezin, gingen we naar een auticoach. <b>Is testen wel het beste voor hem? </b>Kind & Gezin wou ons doorverwijzen, maar zelf twijfelden we. D<b>e auticoach heeft ons geholpen in te zien dat een diagnose veel voordelen kan hebben. </b>Zo opent dat papier de deuren naar hulp en schept het duidelijkheid (voor de omgeving en voor henzelf). Haar ervaring was dat kinderen eigenlijk best wel goed met hun diagnose kunnen omgaan en het als een deel van zichzelf aanvaarden. (Zo lang de omgeving maar hetzelfde doet.) Kindjes die anders zijn en geen diagnose krijgen, kunnen zich heel hun leven afvragen wat er ‘mis is met hen’. In deze gevallen kan een stempel net goed zijn voor het zelfbeeld en heel wat ellende voorkomen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mijn man en ik willen ons zoontje laten testen en hopen zelfs op een diagnose (hoe gek dat misschien ook mag klinken). Voor ons zou dat papier duidelijkheid brengen (een kader waarbinnen we met anderen kunnen communiceren) en een stok achter de deur zijn voor het geval er bijvoorbeeld problemen opduiken op school.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mijn man heeft zelfs schrik voor een leven zonder diagnose wat ons zoontje betreft. Zelf heeft hij zich altijd anders gevoeld en heeft hij nooit begrepen waarom. Hij kan nu zien dat hij zelf waarschijnlijk autisme heeft en dat heeft hem veel deugd gedaan. Er is een zekere rust gekomen. Hij begrijpt zichzelf beter. Dat willen we ook voor onze kleine man.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Onze kinderpsychiater wil echter niet bepaald meewerken.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">In juli zijn we met onze zoon op een eerste gesprek geweest. Hij deed het echt heel goed. Hij kwam mooi tot spel, zocht contact met ons, heeft samen met ons een boekje 'gelezen', maakte 'oogcontact' met haar (we denken dat hij naar haar bril keek), ... Haar (voorbarige) conclusie: onze zoon heeft geen autisme. Hij volgt gewoon een eigen ontwikkelingspatroon en heeft misschien wel bijzondere aandacht nodig. <b>Die vage zever vind ik persoonlijk vervelender dan een duidelijke diagnose. </b>Maar oké. Wij zijn vooral boos omdat ze conclusies trekt op basis van haar eigen observatie van hooguit een uur en ons verhaal links laat liggen. Net zoals alle informatie die ook de school en het CLB intussen verzameld hebben.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Bovendien heeft de psychiater het bijvoorbeeld over deuren die zouden sluiten als ze een diagnose op onze kleine man zou plakken. In onze ogen gaan er alleen maar deuren open. Op school kan hij hulp krijgen, wij kunnen hulp krijgen, zijn taal kan actief mee ondersteund worden, … Dus hebben we gevraagd om hem toch te testen, ondanks haar advies. Wat ze nu ook gaan doen. <b>Eind deze maand hebben we terug een afspraak en kunnen we eindelijk van start gaan met de diagnostische procedure. </b>Na een viertal gesprekken zal de kinderpsychiater samen met haar team beslissen of er inderdaad sprake van autisme kan zijn en verder testen indien nodig.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik vind haar voorzichtigheid in het geven van diagnoses goed. Dat mag zeker zo blijven. Lange tijd heeft men dat niet gedaan en werden er veel kinderen die het eigenlijk niet nodig hadden gelabeld. <b>Als tegenwind daarvoor is er dan de 'pas op met die stempels' beweging gekomen die volgens mij in een diagnose-angst is uitgemond waar we geen stap mee verder komen. </b>In die angst zit onze kinderpsychiater nu vast...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ze beschouwt een diagnose als iets negatief, als een 'deurensluiter'… Als onze zoon ons één ding geleerd heeft, dan is het dat 'anders zijn' zo mooi kan zijn en helemaal niets negatief is of toch niet hoeft te zijn. <b>Negeren of doen alsof er niets is, dat kan erg negatief zijn. Daar komen wij noch hij een stap mee verder. </b>Sinds wij van zijn autisme overtuigd zijn en hier rekening mee houden in onze aanpak</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">, is hij met grote stappen vooruit beginnen gaan. Een diagnose kan dus echt in positieve zin het verschil maken. Hopelijk zal onze kinderpsychiater dit gauw inzien.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtSuTOw_dOjIu-P1BIv7EqPq0kB0gTiTysNQUboBvivQEyt8nka_sIBK2afqcuopltyJq2BXjR7PrIIrGyBSo7OoSWipKduSg6dO7k2M5bYjZDI1Qhdy6kJm8YHEHsmmAn9BHhRqfUbYw/s1600/P1000533.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1126" data-original-width="1600" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtSuTOw_dOjIu-P1BIv7EqPq0kB0gTiTysNQUboBvivQEyt8nka_sIBK2afqcuopltyJq2BXjR7PrIIrGyBSo7OoSWipKduSg6dO7k2M5bYjZDI1Qhdy6kJm8YHEHsmmAn9BHhRqfUbYw/s400/P1000533.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">Kroelen met de kleine man.</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: 16.0pt;"><br />
</span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-60690491216257633362017-08-15T07:56:00.001-07:002017-08-15T13:22:19.258-07:00"Dag kleine kind" (Over in therapie zijn, over jezelf beter leren kennen, over verandering)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het fijne aan therapie is dat je jezelf veel beter leert kennen en veel beter met jezelf leert omgaan. Iets is me de afgelopen periode heel duidelijk geworden. Ik weet nu wat me tegen houdt of tegen gehouden heeft om gelukkig te zijn: mijn kleine kind. <b>Dat kleine stukje in mij dat altijd heel droevig en heel boos is gebleven om haar jeugd en alles wat er is misgegaan. </b>Dit bericht is zeker geen eind goed, al goed. Ik zit nog steeds volop in mijn proces. Maar er zijn dagen dat ik me bijzonder goed voel en mag proeven van wat ik hoop de eindrit van deze emotionele rollercoaster te zijn.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Voorlopig is mijn leven er nog één vol ups en downs, waarbij de ups niet hoog genoeg zijn en de downs veel te diep.</b> Als ik iets blijf koesteren is het <b>hoop.</b> Hoop dat het binnenkort allemaal veel beter zal zijn en dat deze brief weer een stapje in de goede richting is.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dag kleine kind,<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Stiekem heb ik je altijd een beetje lastig gevonden. Je bent een heel droevig kind dat vaak aandacht wil. En als je die aandacht niet krijgt, wordt je boos. Boos op mij en boos op de rest van de wereld. Die wereld heeft lang veel van jou gepikt en geslikt, maar stilaan komt daar een einde aan. <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het is tijd om groot te worden. Je kan geen kind meer zijn. Er zijn nu anderen die de plaats van kind in huis verdienen. Of nee, er is wel plaats voor jou, maar die is is veel kleiner geworden en dat vond je lange tijd maar niks.<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ook ik heb lang veel van jou gepikt en geslikt. Je hebt een groot deel van mijn leven ingenomen. Anderen hadden energie, jij slorpte die van mij op. Anderen gingen werken en dingen doen, ik bleef thuis en wist me geen raad. <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Je verstopte je achter mijn man die als een papa voor jou moest zorgen. Oké, ik verstopte me achter mijn man. Ik werd afhankelijk en kon maar niet de kracht vinden om zelfstandig te functioneren. <o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Soms moest ik wel. Dan ging hij naar het buitenland en heel even voelde ik me opleven. Heel even proefde ik hoe het zou zijn om een volwassenen en sterke vrouw te zijn. Maar het koste veel. Veel energie, veel stress. Het werd heel duidelijk dat ik nog veel te leren had.<o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Toch was het misschien geen vloek maar een zegen want ik weet nu waarnaar</span></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> ik wil streven.</span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Misschien is het de truc om je niet lastig te vinden. Wat als ik zou stoppen met je weg te duwen? Wat als ik je bij de hand neem en de weg laat zien?</span></span></i><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></i>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Gedaan met boosheid, gedaan met verdriet. Dag kleine kind, op naar het geluk.</b></span></span></i></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></i>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Kom maar samen met mijn kindjes genieten van je tweede jeugd. Deze keer gaan we het doen zoals het hoort. Zodat je de kans krijgt om uit te groeien tot een fijne vrouw.</span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAz0m5sGPKfvqdxOaodPF3ChSa-nI-g_PD2mj032Q9enfPl8L9ugrWTNTIaWG-AQ3C0JQFW6ydLbT6mZyRjQEkfOf-yZy6v67j3NYH9qPEzHEnX54B_g25BLw0yh9MIDrPaS4Ttd543js/s1600/kind+bij+de+hand.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAz0m5sGPKfvqdxOaodPF3ChSa-nI-g_PD2mj032Q9enfPl8L9ugrWTNTIaWG-AQ3C0JQFW6ydLbT6mZyRjQEkfOf-yZy6v67j3NYH9qPEzHEnX54B_g25BLw0yh9MIDrPaS4Ttd543js/s640/kind+bij+de+hand.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: left;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">BRON: holtinternational.org</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span lang="NL-BE"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zijn er nog mensen bij wie het mama of papa worden zo'n grote invloed heeft gehad op zichzelf? (Grote persoonlijke verandering, in therapie gegaan, een verwerkingsproces dat terug in gang geschoten is, ...?)</span></span><br />
<span lang="NL-BE"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-84907694011375632612017-07-12T13:10:00.000-07:002017-07-12T13:10:02.124-07:00Hoe mindfulness mij helpt mijn depressie te overwinnen<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Hallo, ik ben Ann en ik ben herstellende van een depressie. </b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(Eindelijk kan ik het toegeven!) </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een depressie die me zo overvallen heeft dat ik er erg onzeker en angstig van werd. </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Een nieuwe crash leek om de hoek.</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Als ik het nu niet had zien aankomen, waarom de volgende keer dan wel? </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik begreep niets meer van mezelf. Ik wist niet wat ik voelde, wat er in mij omging, waarom ik zo emotioneel en eenzaam was. Ann was een groot misterie geworden voor zichzelf. Tot ze de weg naar mindfulness vond...</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimfMdQYwWgDrFziF_pIJYZDWzT_YyZaNQ0eUrHwDmLlzXEt2z-ULJtrjf3vHfB9mooM9jbzK6Eg2FD1r6ldQA4-4bG9U4v1kC_KOAr-pms-tSGYunWU57eVi0yRRsmO7b5PUjPfqLEAx0/s1600/Mindfulness+%2528a%2529+%25281%2529.jpg" imageanchor="1"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="1039" data-original-width="1600" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimfMdQYwWgDrFziF_pIJYZDWzT_YyZaNQ0eUrHwDmLlzXEt2z-ULJtrjf3vHfB9mooM9jbzK6Eg2FD1r6ldQA4-4bG9U4v1kC_KOAr-pms-tSGYunWU57eVi0yRRsmO7b5PUjPfqLEAx0/s400/Mindfulness+%2528a%2529+%25281%2529.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Twee jaar lag <b>het boek “Haal meer uit je leven met mindfulness” van Marisa Garau</b> in mijn boekenkast. Gloednieuw en onaangeroerd. Tot ik een baby kreeg en een depressie, waarna ik besloot grondig aan mezelf te werken en terug in therapie te gaan. Daar leerde ik dat ik erg functioneerde op automatische piloot. “Wat denk je nu? Wat voel je nu? Wat wordt je in je lichaam gewaar?” Die drie vragen kreeg ik mee naar huis van mijn psychologe. Drie vragen die ik maar al te goed kende en vaak zelf mee gaf als 'huiswerk' aan cliënten. Dat is toch niet wat ik nodig heb, dacht ik eerst. Tot ik de oefening diezelfde week terugvond in het boek van Garau en ze een kans gaf. (<i>Got the hint</i>, universum.) En ja, deze kleine oefening deed me beseffen hoe weinig bewust ik me was van mijn eigen innerlijke wereld. 30 jaar heb ik rondgelopen als een kip met oogkleppen op. Ik deed maar wat. Tot ik frontaal en in volle vaart tegen die grote stenen muur botste en crashte.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Elke weg, ook die naar verandering, begint met kleine stapjes. Lezen in het boek van Garau was daar één van. In enkele duidelijke stappen en op basis van een aantal eenvoudige oefeningen toont ze hoe je van een zeurend, angstig persoon die geleefd wordt kan gaan naar een gelukkig, evenwichtig persoon die leeft. <b>Op haar aanraden laste ik dagelijks momenten van bewust ademen in. </b>Garau beschrijft een korte en een lange ademhalingsoefening. De korte kan je meerdere keren per dag doen; de lange elke dag op een vast moment. Na enkele weken begon ik het effect te voelen en merkte ik dat de dagen waarop ik niet aan haar oefening toekwam veel sneller blokkeerde.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">In een volgend hoofdstuk moet de lezer <b>zoeken naar zijn ware dromen en verlangens </b>(en nadien de smoesjes die deze in de weg staan). Omdat ik graag serieus met de oefening aan de slag wou gaan, heb ze een tijdje opzij gelegd. Tot ik wist dat ik een uurtje zonder mijn twee lieve jengelende kindjes had en écht naar mezelf kon kijken op zoek naar de juiste antwoorden. </span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span>
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ben jij er ook klaar voor?</span></span></span><br />
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-GB"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Stel jezelf dan de volgende vragen:</span></span></b></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Waar droom ik van?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wat wil ik?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wat wil ik niet?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wat heb ik hiervoor niet nodig?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wat heb ik hiervoor wel nodig?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Wat kan ik doen om dit in werking te zetten?</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Mijn antwoorden…</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">…hoewel ze heel persoonlijk zijn, wil ik ze toch delen. <i>Here it goes.</i></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ik droom van:</b></span></span></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- gelukkig zijn</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- gezond zijn</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- in balans zijn</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- schrijven, dingen creëeren/scheppen</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- iets betekenen voor anderen, nu in de eerste plaats mijn kinderen/ man/ gezin</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><b><br /></b></b>
<b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><b>Ik wil:</b></b></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- op tijd tijd voor mezelf</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">- geregeld mediteren, tot mezelf komen</span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- geregeld bloggen, schrijven</span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
<div style="text-align: justify;">
- veel tijd doorbrengen met de kindjes en mijn gezin</div>
<div style="text-align: justify;">
- op tijd op date met mijn man of momenten voor ons hebben</div>
<div style="text-align: justify;">
- geregeld op reis gaan</div>
<div style="text-align: justify;">
- mijn zoontje begeleiden en ondersteunen in zijn autisme </div>
<div style="text-align: justify;">
- genieten van mijn kindjes</div>
<div style="text-align: justify;">
- leren loslaten</div>
<div style="text-align: justify;">
- werken aan mezelf</div>
<div style="text-align: justify;">
- mijn eigen weg gaan</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><div style="text-align: justify;">
<b>Ik wil niet:</b></div>
</b><div style="text-align: justify;">
- ik wil me niet terug eenzaam voelen en alles alleen doen</div>
<div style="text-align: justify;">
- ik wil niet hervallen in de automatische piloot en me ongelukkig voelen zonder te weten waarom</div>
<div style="text-align: justify;">
- ik wil me geen zorgen maken of toch zo weinig mogelijk</div>
<div style="text-align: justify;">
- ik wil niet zagen of zelfmedelijden hebben</div>
<div style="text-align: justify;">
- ik wil de begeleiding van mijn zoontje niet helemaal uit handen geven</div>
<div style="text-align: justify;">
- ik wil mijn kindjes beiden voldoende aandacht en liefde geven, onvoorwaardelijk</div>
<div style="text-align: justify;">
- ik wil niet te veel meegaan met de stroom</div>
<div style="text-align: justify;">
- ik wil niet aan het verleden blijven vasthouden</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><div style="text-align: justify;">
<b>Dit heb ik niet nodig:</b></div>
</b><div style="text-align: justify;">
- angst en onzekerheid</div>
<div style="text-align: justify;">
- zelftwijfel</div>
<div style="text-align: justify;">
- schuldgevoel</div>
<div style="text-align: justify;">
- weerstand</div>
<div style="text-align: justify;">
- denken dat ik een slechte mama ben</div>
<div style="text-align: justify;">
- denken dat ik niet genoeg ben</div>
<div style="text-align: justify;">
- passief zijn</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><div style="text-align: justify;">
<b>Dit heb ik wel nodig:</b></div>
</b><div style="text-align: justify;">
- Zelfliefde en zelfacceptatie</div>
<div style="text-align: justify;">
- Vertrouwen</div>
<div style="text-align: justify;">
- Steun</div>
<div style="text-align: justify;">
- Gelijkgestemde zielen</div>
<div style="text-align: justify;">
- Op tijd actie ondernemen</div>
<div style="text-align: justify;">
- Open staan voor nieuwe contacten, vriendschappen, …</div>
<div style="text-align: justify;">
- Momenten van reflectie</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><div style="text-align: justify;">
<b>Dit kan ik doen (of blijven doen) om het in werking te zetten:</b></div>
</b><div style="text-align: justify;">
- naar de psycholoog en meditatiegroep gaan</div>
<div style="text-align: justify;">
- blijven leren en lezen over autisme en tijd maken om met mijn zoontje te werken</div>
<div style="text-align: justify;">
- blijven momenten voor mezelf en voor mijn partner vrij maken</div>
<div style="text-align: justify;">
- op tijd hulp vragen</div>
<div style="text-align: justify;">
- me aansluiten bij een facebookgroep die bij me past (vb. rond langdurig borstvoeden of natuurlijk ouderschap)</div>
<div style="text-align: justify;">
- zoeken naar een opleiding of cursus om te volgen</div>
<div style="text-align: justify;">
- een praatje beginnen met een mama/papa aan de schoolpoort, buren, wandelaars (sociale contacten!)</div>
<div style="text-align: justify;">
- schrijven, berichten posten op mijn blog, gedichten maken</div>
<div style="text-align: justify;">
- schrijfcursus terug opstarten of definitief afsluiten (beslissen!)</div>
<div style="text-align: justify;">
- het proces aangaan</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">
Dat is mijn lijstje. Het meeste wist ik al en toch gaf het een heel voldaan gevoel om het op te schrijven en allemaal voor mezelf op een rijtje te hebben. Alsof ik eindelijk de blauwdruk in handen had om mijn leven verder vorm te geven.</div>
<div style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">
<br /></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ben ik al aan de eindstreep van deze weg? </b>Absoluut niet. Ik voel me nog steeds niet helemaal terug mezelf, ben nog steeds niet terug gelukkig, ... Heel vaak overvalt de 'automatische piloot' mij nog en moet ik me weer helemaal opnieuw herpakken. Er is nog werk aan de winkel. </span><i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Old </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">habits</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> reallly die hard. </span></i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar ik voel wel dat ik mijn weg gevonden heb. Het doel van mijn reis is duidelijker geworden: geluk.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En toch lijkt iets me nog altijd tegen te houden om in volle vaart op dat doel af te stappen...</span><br />
<div style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">
<br />
<br /></div>
</div>
</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span><br />
<br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">FOTO Origineel: </span><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: 13px; text-align: center;">www.tickers4u.com</span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-15255984520776533142017-06-06T02:19:00.000-07:002017-06-06T02:19:13.767-07:009 misverstanden over borstvoeding<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Drie jaar geleden stond ik voor de keuze: borstvoeding geven of niet. Mijn eerste zoontje zou geboren worden en flesvoeding was zo wat de norm bij iedereen in mijn omgeving. Toch sprak het idee mij enorm aan: mijn baby die door melk uit mijn lichaam gevoed zou worden en knus aan mijn borst zou hangen. We gingen tijdens mijn eerste zwangerschap naar een infomoment over borstvoeding en de voordelen bleken enorm, zowel voor mijn kind als voor mezelf. Hoe kon ik dat allemaal weten en niet voor borstvoeding kiezen? Drie jaar later geef ik al elf maanden (<i>and counting</i>) borstvoeding aan mijn jongste dochter. Mijn zoontje heb ik bijna zeven maanden borst gevoed. En wat ben ik blij met die keuze!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Toch is het nog steeds niet de norm om je kind borstvoeding te geven en als er al voor de borst gekozen wordt, stopt de mama in kwestie er na drie tot zes maanden mee. Met mijn elf maanden begin ik zo stilaan bij de langvoeders te horen. Dat moet veranderen. <b>Borstvoeding zou meer aanvaard mogen worden en meer als eerste optie gezien mogen worden</b> i.p.v. iets waarvoor de mama zich op den duur zelfs moet verantwoorden. Geen “ik zal het proberen” meer, maar “ik ga het doen”. Om die beweging mee mogelijk te maken, zijn er alvast enkele misverstanden over borstvoeding (waar ik vroeger zelf van overtuigd was) die ik de wereld wil uithelpen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">1. Hap en klaar</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Drie jaar geleden geloofde ik nog dat het zo simpel was: baby aan de borst, zuigen, melk drinken en klaar. <b>Ja, het is zo simpel… én eigenlijk ook niet. Toch zeker niet in het begin. </b>Dan kan er vanalles “mis” gaan: je baby kan de verkeerde zuigtechniek hanteren, je moet hem helpen goed aan te leggen, je tepels kunnen kloven krijgen of ontsteken, sommige kindjes zijn luie drinkers (<i>here here</i>) en stimuleren je productie niet genoeg, je productie kan sterk achteruitgaan of zelfs helemaal verdwijnen… Maar daarom zijn er vroedvrouwen die ons met al hun kennis en steun kunnen bijstaan, én die aan huis komen. <i>Thank god!</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">2. Als je geen melk meer hebt, moet je stoppen. </span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Dat is een fabeltje dat mijn vroedvrouw al snel ontkracht had. Na de geboorte van mijn zoontje viel mijn melkproductie na tien dagen weg. Ik huilde tranen met tuiten en belde in paniek een vroedvrouw op. Zij kon me gelukkig geruststellen en zei dat ik door kolven mijn productie terug tot leven kon wekken. Gewoon twee dagen elke voeding kolven, ook al komt er niets uit op dat moment. Ze had gelijk; twee dagen later was de melk er weer. En mijn zoontje heeft nog zes maanden kunnen drinken.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">3. Het is moeilijk.`</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Dat is een misverstand en ergens ook niet. Borstvoeding geven gaat niet persé vanzelf, bij mij toch niet. Bij baby nummer één heb ik altijd moeten bijkolven om mijn productie op pijl te houden. Baby nummer twee was (en is) <a href="https://entoenwerdikmama.blogspot.be/2016/10/?m=0" target="_blank">een moeilijke eter </a>waardoor ik ook geregeld moe(s)t bijkolven, allerlei trucjes moest proberen om ze te laten drinken (waaronder eten geven in de draagdoek), tussendoor moest kolven en borstmelk met de fles geven (wat dan de ene dag super ging en de dag erna wou ze alleen borst), … MAAR nu ze groter wordt, gaat het allemaal makkelijker. Ik geef nog maar een paar melkvoedingen per dag en zeker als ze daarna in slaap mag vallen aan de borst is het heel knus. Momenten van onschatbare waarde. Ik zou er ondanks alle 'moeilijkheden' meteen opnieuw aan beginnen. <b>Mama’s die geen borstvoeding geven of gegeven hebben, missen een heel intiem en mooi iets. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">4. Het is voor luie mensen.</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Als dat zo was, zouden wel meer mensen het doen. Nietwaar? Maar intussen is het inderdaad gemakkelijk geworden. De eerste maanden is het echter doorbijten. En dat hoor ik wel meer zeggen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">5. Het is voor marginale mensen.</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Dat is een overtuiging waar ik me voor schaam, maar ik had ze wel. </b>Waarschijnlijk omdat borstvoeding totaal de norm niet is in mijn omgeving en ik weinig hoger opgeleide vrouwen kende die voor borstvoeding kozen. Dat is gelukkig intussen veranderd. Niet dat ik veel vriendinnen heb die borstvoeding geven, maar intussen heb ik via blogs en Facebook wel wat gelijkgestemde zielen gevonden. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">6. Je borsten zijn nadien leeggezogen theezakjes.</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik heb mama’s ontmoet die dat effectief zullen beamen, maar ik ken ook mama’s die zelfs een cupmaatje meer hadden na het borstvoeden van hun kind. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Mijn borsten zullen tot de theezakjescategorie behoren, maar dankzij borstvoeding ben ik ook massa’s overtollig vet kwijt en past de rest van mijn lichaam perfect bij die platte borsten.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">7. Flesvoeding is even goed.</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Sofie zegt het al in haar heel interessant artikel (<a href="http://sofinesse.be/?p=5724" target="_blank">Het is geen tussendoortje, een kind</a>): Je kan niet zeggen dat je borstvoeding geeft en dat het beste vinden, zonder (de meeste) ouders die flesvoeding geven op de teen te trappen. Maar zonder oordeel of veroordeel, borstvoeding is gewoon het beste en de meest gezonde optie voor je kind.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">8. “Als het lukt…”</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Nog voor mijn eerste kindje geboren werd, plakte ik snel die zin aan mijn antwoord als mensen me vroegen of ik borstvoeding wou geven. Alsof ik me op voorhand al excuseerde, moest ik uiteindelijk toch flesvoeding geven. <b>Er is volgens mij een soort laksheid gekomen. Borstvoeding is het beste, maar het is oké als het niet lukt. </b>Dat is zo, maar doen we oprecht ons best voor we ermee stoppen? Hebben we echt alles geprobeerd? Ik ken ook mama's die graag borstvoeding wilden geven, maar die toch gestopt zijn. Vooral omdat ze hun partner of netwerk niet mee hadden.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Uiteindelijk heb ik echt voor de borstvoeding moeten werken, nee, moeten vechten. Gelukkig had ik de steun van mijn man en vroedvrouw, maar het deed me wel beseffen hoe belangrijk dat netwerk is. Soms heb je iemand nodig die zegt dat je niet op mag geven, dat je goed bezig bent, dat je een goede mama bent. Geen "Stop toch gewoon als het niet meer gaat", "Waarom blijf je al die moeite toch doen?" of "Ik snap niet waarom je nog borstvoeding geeft."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Met wat meer steun, begrip en acceptatie vanuit de omgeving, zou borstvoeding vaker 'lukken'.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">9. Zes maanden borstvoeding geven is lang.</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik geef nu elf maanden borstvoeding en zelfs dat is nog niet lang. Twee jaar raadt de WHO aan en tot het kind zeven jaar oud is, is hij gebaat bij moedermelk (zei onze vroedvrouw). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Toen ik voor de zes maanden controle naar Kind en Gezin ging, vroeg de verpleegster of ik al rare opmerkingen kreeg over het feit dat ik nog borstvoeding gaf. Dat op zich vond ik een rare opmerking. </b>Het voelde helemaal niet gek om dat klein, nog van mij afhankelijk wezentje, aan mijn borst te zien hangen. En het voelt nog steeds erg juist en natuurlijk.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh-qHxV2ph_ImHE_-1OHZi0i0s2uKJvaUWPsxut8OiNwurJBvHcC3aWglwdLrELQApeNbgpk7l93jVmelpRiIH4_FUfucjQPmhOpNHdntaxsvXDCM21o5Zii3aVuE8lYpc7f8Qpx7v83c/s400/18623524_892363540903581_4604343105481968874_o.jpg" /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: left;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Dan rest me alleen nog...</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Sorry aan alle mama’s die ik misschien ooit zelf scheef bekeken heb.</b> Het is oké dat ik een beetje borst zie wanneer je eten geeft aan je kleintje. Het is oké als ik een glimps opvang van </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">je tepel wanneer je baby net loslaat. Het is oké dat je peuter op je schoot kruipt en om papje vraagt. Het is oké om je kind te voeden terwijl ik aan de tafel ernaast eet. Het is meer dan oké. Het is supermooi.</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-88538818020661461022017-05-18T11:43:00.000-07:002017-05-19T01:56:31.759-07:00Terugblik <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik hou van blogposts waarin de auteur vertelt waar zij (ik kies voor het vrouwelijke geslacht omdat ik eerlijk moet bekennen dat ik meestal vrouwelijke blogsters lees) op dat moment mee bezig is. Welk boek is ze aan het lezen, welke film heeft zopas haar hart gestolen, welk nieuw gerecht is zwaar gelukt of mislukt, … ? Twee jaar geleden heb ik voor het eerst een eigen <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“As we speak”</i> geschreven (zo noemen deze berichten op de bekende blog <a href="http://www.talesfromthecrib.be/2016/10/as-we-speak-12/" target="_blank">Tales from the crib</a>) onder de noemer "<a href="http://entoenwerdikmama.blogspot.be/2015/03/momenteel.html" target="_blank">Momenteel</a>". Enthousiast wou ik de draad van deze poging tot rubriek opnemen. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Tot ik aan een “Momenteel” begonnen was die intussen al weer lang niet meer momenteel is.</b> Nee, een terugblik<u>,</u> dat werkt voor mij veel beter. Een samenvatting van wat mij de afgelopen maand zoal bezig hield. Het resultaat is hetzelfde: de lezers zijn weer helemaal mee met wat er zich in mijn wereldje afspeelt. Hoera!</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De afgelopen maand was ik een boek aan het lezen met de titel <b>“Kies voor geluk”.</b> Dit geeft perfect weer wat voor mij de laatste tijd centraal staat: de zoektocht naar geluk. Ik heb het ZWAAR gehad. Tijdens de herfst- en wintermaanden eigenlijk. Met de komst van de lente (deels toeval, deels waarschijnlijk niet) is het tij aan het keren. Intussen ben ik drie keer met een psycholoog gaan praten (nu ben ik pas echt een cliché: een therapeut die zelf in therapie is) en heb ik al verschillende kleine stapjes in de goede richting gezet. Traag maar gestaag doen deze hun werk. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Onderdeel van mijn weg naar geluk, is het zoeken naar <b>een nieuwe hobby.</b> Zo heb ik me recent aangesloten bij een meditatiegroepje dat maandelijks samenkomt. De eerste sessie was een erg fijne ervaring die me geholpen heeft mijn kindjes terug als energiegevers te zien en niet enkel als energiezuigende monstertjes (want dat kunnen ze ook zijn). De tweede sessie is een beetje in het water gevallen (lees: ik ben als enige komen opdagen) en de derde sessie is niet op de afgesproken datum doorgegaan (waardoor ik niet aanwezig kon zijn). Zo’n dingen zijn voor mij <i style="mso-bidi-font-style: normal;">not done</i> dus de kans dat ik ga afhaken, wordt meer en meer reëel. Misschien verder zoeken? </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik ben nu al bijna een jaar<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> fulltime thuisblijfmama </b>en als ik één ding geleerd heb, dan is het dat ik activiteiten naast het mama zijn nodig heb om in balans te blijven. Maar wie niet? Naast een nieuwe hobby wil ik iets zoeken dat mijn verlangen naar zelfontplooiing meer voedt. Ik overweeg om terug vrijwillig therapie te geven. Dat heb ik ongeveer vijf jaar gedaan op TEJO (therapeuten voor jongeren) en met enorm veel plezier. Ik mis het gevoel van iets te betekenen, bij te dragen aan de maatschappij, de warmte die ik daar voelde, de contacten met even rare mensen als ik, … Melancholische zucht.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-GB">Eenzaam</span></b><span lang="EN-GB">, zo heb ik me lang gevoeld. Want fulltime thuis zijn, is nu eenmaal veel alleen zijn met de kinderen. Blijkbaar is het dus waar dat je die conversaties met volwassenen nodig hebt. Ik denk dat ik veel uitstapjes en bezoekjes vermeden heb toen ik niets anders deed dan pipi dweilen van de grote man en mijn borst in de mond van mijn kleine meid proppen. Maar eindelijk is de kleine man nu zindelijk (wat een overwinning!), gaat hij naar school en is de kleine dochter groter, eet ze vast voedsel, … Nu spreek ik terug meer af met vrienden, ga ik weer geregeld op familiebezoek, sla een praatje met de ouders aan de schoolpoort of de buurvrouw, … Kleine dingen die echt een verschil maken. Dan toch.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span lang="EN-GB">Wist je dat ik trouwens enorm ben <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">afgevallen</b>? Eerst vond ik dat best fijn. Ik kon eten wat ik wou en leek toch gewicht te verliezen. Dankjewel borstvoeding! Tot ik amper 50 kg woog (zelfs minder) en toch maar eens langs de dokter besloot te gaan. Geen medische oorzaak te vinden. E</span>en verrassing was dat niet. Ik wist ergens wel dat mijn lichaam gewoon besloten had om te tonen wat er al lang aan de gang was: er schoot niet veel van mezelf over.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat ongetwijfeld bijgedragen heeft aan mijn moeilijke periode is het autisme van de <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">oudste zoon</b> en de eetproblemen van de <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">jongste dochter</b>. In oktober begonnen de vermoedens te groeien dat onze kleine man autisme zou hebben. Het is een rollercoaster van emoties geweest. Eerst ontkenning, dan verdriet, wat angst, een groot schuldgevoel, … Centraal stond het feit dat ik me tekort voelde schieten. Het leek alsof zijn ontwikkeling stil stond en ik er met geen stokken beweging in kreeg. Met als bewijs het feit dat hij maar niet zindelijk wou worden. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Onze dochter wou intussen (nog steeds) maar net genoeg eten en net genoeg bijkomen. Hoe veel moeite ik ook deed. Ook de overstap naar vast voedsel was een strijd. Het is beter beginnen gaan van zodra ze tanden kreeg en zelf kon eten. Ik heb doorgezet en geef ik nog steeds borstvoeding, wat gelukkig geen strijd meer is en zelfs meestal erg fijne momenten geworden zijn. Niet dat ze nu ineens beter bijkomt of een grote eter geworden is, maar ik heb geleerd het (min of meer) los te laten. Eindelijk. Net zoals het autisme van mijn oudste. Ik aanvaard hem zoals hij is en we zijn blij om elk klein stapje dat hij zet. En sindsdien blijven die kleine stapjes ook met regelmaat komen. Geen toeval denk ik dan. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Happy mama, happy kids.</i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wie ook niet zo “<i>happy</i>” was met mijn grote dip is <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">de wederhelft.</b> De komst van baby twee was een grote verandering en heeft me toch ook deze keer weer enorm opgeslokt. Een half jaar is dat kleintje niet van mijn zijde geweken. Wat dus ook wil zeggen dat de man en ik amper <i style="mso-bidi-font-style: normal;">quality time</i> hebben gehad. Gelukkig is die draad intussen weer opgepikt en zetten we kleine stapjes in de richting van terug genieten van elkaars gezelschap en plezier hebben met elkaar. We proberen elke maand één keer op date te gaan en onze draai als koppel terug te vinden. Want uiteindelijk blijft hij wel degene waarmee ik graag oud zou willen worden. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Makkelijk, nee, dat is het allemaal niet. Voor elke dag dat het me lukt om me beter te voelen, is er nog een dag waarop me dat niet lukt. Maar we houden vol.</span></span><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></i>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">To be continued.</span></span></i><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></i>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En hoe is het intussen nog met jullie? Wat zou er in jullie terugblik staan? Heel benieuwd! Laat het me zeker weten!</span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-GB"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></i></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-84068028000204945252017-04-25T06:25:00.003-07:002017-04-25T06:28:37.371-07:00Brief aan de jarige<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves>false</w:TrackMoves> <w:TrackFormatting/> <w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone> <w:PunctuationKerning/> <w:DrawingGridHorizontalSpacing>18 pt</w:DrawingGridHorizontalSpacing> <w:DrawingGridVerticalSpacing>18 pt</w:DrawingGridVerticalSpacing> <w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery>0</w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery> <w:DisplayVerticalDrawingGridEvery>0</w:DisplayVerticalDrawingGridEvery> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:DontGrowAutofit/> <w:DontAutofitConstrainedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> </w:Compatibility> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="276"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--> <!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style> <![endif]--> <!--StartFragment--> <br />
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mijn lieve jongen,</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><span lang="EN-GB">Nog even en je wordt drie jaar.</span></b><span lang="EN-GB"> Zo groot al. </span>De cliché’s over tijd zijn echt waar. Maar gelukkig ben je ook best nog wel klein. Je ligt nog steeds naast mama in bed en speelt met mijn haar voor je in slaap valt. Als je moe bent of pijn hebt, wil je het liefst op mijn schoot kruipen en dicht bij mama zijn. Als je iets leuk vindt, kijk je me trots aan en wil je jouw geluk met me delen. Ik kan nog steeds genieten van het geluid van jij die jezelf ‘s avonds in slaap tut en van wakker worden met de geur van ‘pipipamper’ op de achtergrond.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We weten nu een half jaar dat je autisme hebt (nog geen diagnose, maar mama en papa zijn zeker) en het is niet altijd gemakkelijk. <b>Maar beseffen dat je een "ontwikkelingsstoornis" hebt, maakt het wel beter. </b>Nu hebben mama en papa tenminste het gevoel dat we je beter begrijpen en kunnen we meer geduld opbrengen. Zo kan je nog steeds erg boos worden en kan je niet zeggen waarom. Mama en papa proberen je dan te troosten en het gevoel te geven dat we er voor je zijn. Vroeger durfden we al eens boos worden op jou om een driftbui of je in de hoek zetten. Dat voelde nooit echt juist en gelukkig weten we intussen waarom. Je boosheid mag er zijn en die proberen we nu gewoon te aanvaarden. We snappen dat je gevoelens soms zo overweldigend kunnen zijn dat je geen blijf meer weet met jezelf. Toch zal mama blij zijn wanneer je deze fase ontgroeid bent.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Je wil nog steeds niet praten.</b> Natuurlijk gebruik je wel een paar woorden. Net genoeg om de belangrijkste dingen aan mama en papa verstaanbaar te maken. En je zou mijn zoon niet zijn, moesten de meeste woorden niet met eten te maken hebben: koek, ta (tomaat), ap (appel), ei, ka (chocolade) en ke (drinken). De andere helft van je woordenschat heeft met voertuigen te maken, <i>of course</i>: toet (auto of eigenlijk alles met wielen), 'ush' (bus) en nieuw is ook ‘actr’ (tractor). Verder zijn ‘kijk’ en ‘kaka’ (alles wat met pipi doen en het potje te maken heeft) heel belangrijke woorden in je leven.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wist je trouwens dat mama heel trots is op jou? We zijn al een half jaar of langer rond zindelijkheid aan het werken en sinds enkele weken doe je flink pipi op het potje! <b>Eindelijk ben je die natte broeken beu en kan je tegen je lichaampje zeggen wanneer het wel en niet pipi mag doen. </b>Intussen ben je weeral bezig met de volgende stap: pipi leren doen op het grote toilet. Op reis in Duitsland is het al gelukt! Misschien kan je binnenkort ook op school plassen? Mama is alvast erg benieuwd en enthousiast!</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Papa en ik geloven erg in jou. Natuurlijk, soms wanhopen we wel, maar dat is omdat mama en papa nog veel moeten leren, niet jij. <b>Je hebt ons laten zien dat je echt heel wat in je mars hebt.</b> Je ontwikkelt misschien anders dan andere kindjes, maar uiteindelijk kom je toch op hetzelfde punt terecht (of op een ander punt dat even goed is). Zo doe je het flink op school, nu ben je stilaan zindelijk en praten zal je ooit ook wel doen. Als jij daar klaar voor bent en er de zin van inziet, vooral dat laatste. </span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama is heel blij met jou. Je bent erg lief en komt graag knuffelen. <b>Je houdt van </b>auto’s en alles wat daarmee te maken heeft, je eet graag eitjes, spek en frietjes (tomaatjes en pasta hebben momenteel even afgedaan als dé lievelingsgerechten), na een plasje op het potje kijk je graag filmpjes op de GSM als beloning (filmpjes over auto’s, natuurlijk), papa is je grootste held en jij bent die van de zus en mama, het beste cadeau dat we je gegeven hebben is een abonnement op Plopsa, verder ben je zot van de oma en opa, je meter en onze beste vrienden (en zij zijn verzot op jou). Je kan al alleen inslapen ‘s middags, maar ‘s avonds heb je nog graag het gezelschap en het haar van mama. Je gaat graag wandelen, fietsen en spelen in de speeltuin bij ons in de buurt.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Je houdt niet van</b> kleverige handjes, pleisters, eten morsen op je kledij, je broek die aan je enkels hangt terwijl je op het potje zit, het moment dat je uit bad moet komen en afgedroogd wordt, wakker worden, de zus die aandacht wil (vooral als je nog maar net wakker bent), plaatsen zonder internet (en dus geen filmpjes kunnen zien op de GSM van mama en papa), vreemde mensen die je aanspreken en mama en papa die ruzie maken (maar welk kindje houdt daar wel van).</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama heeft het de laatste maanden moeilijk gehad en ik denk dat je haar soms gemist hebt. Voor jou (voor je zus en de papa) is ze zich nu aan het herpakken. Het was bovendien niet zo makkelijk om een zusje te krijgen en plots de aandacht van mama te moeten delen. Ook ik mis soms de periode waarin het nog wij met z'n tweetjes was (of drietjes als papa thuis was). <b>Maar intussen zijn we een nieuw evenwicht aan het vinden en koester ik de band die we delen des te meer. </b>Je bent mijn zoontje, mijn eerste baby, mijn speciale jongen. Ik hou zo ONMOGELIJK veel van je<i>. To infinity and beyond.</i></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Gelukkige verjaardag lieve schat!</span></div>
<span lang="EN-GB"><br />
</span> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBp4FZrHI97Gb8Kpy0Oc_dtg3JdGBGKk0ZU_yWK1OIT745FctkuZ0p-vqX-AtaIK8gzSkT9A6mpB4rl1eXTyz0YrSt_wqE4k1xW8Wk_XzHCYryB6Bcf-BSh5waZ81VMVaCqX2ljdlJGHE/s1600/IMG_20170316_163145.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBp4FZrHI97Gb8Kpy0Oc_dtg3JdGBGKk0ZU_yWK1OIT745FctkuZ0p-vqX-AtaIK8gzSkT9A6mpB4rl1eXTyz0YrSt_wqE4k1xW8Wk_XzHCYryB6Bcf-BSh5waZ81VMVaCqX2ljdlJGHE/s400/IMG_20170316_163145.jpg" width="335" /></a></div>
<span lang="EN-GB"><br />
</span></div>
<!--EndFragment--><br />
<span style="background-color: #bd081c; background-position: 3px 50%; background-repeat: no-repeat no-repeat; background-size: 14px; border-bottom-left-radius: 2px; border-bottom-right-radius: 2px; border-top-left-radius: 2px; border-top-right-radius: 2px; border: none; color: white; cursor: pointer; display: none; font-family: "helvetica neue" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; line-height: 20px; opacity: 1; padding: 0px 4px 0px 0px; position: absolute; text-align: center; text-indent: 20px; width: auto; z-index: 8675309;">Bewaren</span><span style="background-color: #bd081c; background-position: 3px 50%; background-repeat: no-repeat no-repeat; background-size: 14px; border-bottom-left-radius: 2px; border-bottom-right-radius: 2px; border-top-left-radius: 2px; border-top-right-radius: 2px; border: none; color: white; cursor: pointer; display: none; font-family: "helvetica neue" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; line-height: 20px; opacity: 1; padding: 0px 4px 0px 0px; position: absolute; text-align: center; text-indent: 20px; width: auto; z-index: 8675309;">Bewaren</span><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-74431918349016833742017-03-14T13:51:00.001-07:002017-03-14T13:51:54.935-07:00Het verhaal van een slechte eter en een mama die echt heel erg moe is.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Enkele maanden is het intussen geleden, <a href="http://entoenwerdikmama.blogspot.be/2016/10/over-gevoelige-peuters-huilende-mamas.html" target="_blank">het verhaal over mijn hele slechte eter</a>. Niet willen drinken aan de borst, alleen willen eten terwijl ik met haar rondwandelde en haar wiegde, eten moeten geven in de draagdoek, ... Kortom: ontspannen gaan zitten was er niet bij. <b>Ik moest alles uit mijn spreekwoordelijke kast halen om mijn kleine meid voldoende te laten drinken. </b>En dan nog kwam ze maar net genoeg bij om niet hopeloos onder de benedengrens van de gewichtscurve te vallen. (Dramatische zucht!) </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ze is intussen acht maanden oud, mijn kleine monster. <i>Cute as hell,</i> maar eten is nog altijd een hekel punt. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj34eWrquR-7_KV1ezSNtk3J-RBaB1YWVaObRSdWRBuPb4pedFMF6JyoPxg7m_D5pQ7q7xomb3bakg4xprh7LDge8TxkxXdzRDJ1z9ZzhFAujFUBwy2kDC6SBvtenPWIe_sVjV3CjrZ108/s1600/IMG_3120.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj34eWrquR-7_KV1ezSNtk3J-RBaB1YWVaObRSdWRBuPb4pedFMF6JyoPxg7m_D5pQ7q7xomb3bakg4xprh7LDge8TxkxXdzRDJ1z9ZzhFAujFUBwy2kDC6SBvtenPWIe_sVjV3CjrZ108/s320/IMG_3120.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> De afgelopen maanden</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Aangezien haar gewicht soms in erg kleine sprongetjes vooruit huppelde, bleef de vroedvrouw elke week of tweewekelijks langskomen om</span> de kleine meid te wegen. Soms was ik dolgelukkig en kwam ze 180 gram bij op een week, om daarna weer teleurgesteld te horen dat ze maar 10 gram op twee weken was bijgekomen. "Heb je een verschil gemerkt?" vroeg de vroedvrouw dan. Eerlijk, zo veel verschil leek er niet te zijn in haar eetgedrag. Het bleek moeilijk in te schatten of ze nu veel at of niet. Toen ze vier maanden oud werd, was ik zo blij dat we aan vaste voeding konden beginnen. <b>Maar de hoop dat het eindelijk beter zou gaan, bleek vals.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De overstap naar groentepapjes is niet voor elke baby evident dus mijn man en ik bereidden ons voor op het ergste. Toch wenste ik stiekem dat het die lepel was waar ze eigenlijk al maanden op wachtte en dat het allemaal lekker los zou lopen nu ze 'vaste' voeding mocht eten. De maand die volgde heeft ze nooit gretig van haar pap gegeten. <b>Elke hap moesten we haar afleiden, overtuigen, iets geven om mee te spelen, ...</b> Een portie van honderd gram kreeg ze in geen honderd jaar op. Zeggen dat ze de helft at, is redelijk positief.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We hielden vol en dachten dat het alleen kon beteren. <i>Yeah right. </i>Ons meisje werd zes maanden oud. We mochten fruitpap starten en vlees of vleesvervanger in haar groentepap doen. Misschien zou ze dat graag eten? In tegendeel. Er veranderde zo veel voor haar op korte tijd dat ze gewoonweg stopte met papjes te eten. Elke middag zat ik met een baby die haar koppige lipjes</span><span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"> stijf op elkaar hield, wegkeek en elke hap weigerde. Na vijf dagen </span><b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">'papjesstaking</b><span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">' kreeg ons meisje last van zeer pijnlijke constipatie. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Haar zo pijn zien lijden, maakte mij wanhopig. Ten einde raad besloot ik Kind en Gezin te bellen.</b> Op hun advies zijn we met fruitpap gestopt en begonnen we terug opnieuw. Alleen groentepap van groenten, geen vlees of aardappel erbij. Dezelfde smaak dagen achter elkaar, tot ze eraan gewend was. Pas dan mocht ik een nieuwe groente proberen. We moesten er ook rekening mee houden dat ze misschien geen aardappel lustte en kijken of pasta en rijst meer succes boekten. Bovendien mocht het eten geen bron van frustratie meer zijn. Een fijn, positief eetmoment creëren; dat moest voorop staan. Het was goed nieuws dat ik nog steeds borstvoeding gaf. Zo lang ik dat deed, moest ik me niet al te veel zorgen maken.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Dat leek te werken. Na enkele dagen kreeg ik terug een aantal hapjes groentepap in de mond van mijn meisje. <b>Kleine stapjes, kleine succesjes. Daar was ik al blij mee. </b>Meteen na haar voeding kreeg ze melk bij om het tekort aan te vullen. Zo ging haar constipatie eindelijk voorbij. Nooit gedacht dat ik zo van sappige kakapampers kon genieten.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Met het telefonisch advies van de vriendelijke verpleegster kon ik weer een aantal dagen verder. De week daarna was het tijd voor haar<b> zes maanden check-up bij Kind en Gezin. </b></span><span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Daar bleek ons meisje het goed te doen qua ontwikkeling, lengte en hoofdomtrek. Haar gewicht schommelde echter nog steeds onderaan de curve. Omdat de kleine meid er wel vrolijk en gezond uitzag, vermoedde de verpleegster dat er niets aan de hand was. Toch moest ze me doorverwijzen naar de kinderarts. </span><b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Een week later zat ik met mijn dochter in de wachtkamer van de arts die haar meteen na de geboorte onderzocht had.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ik deelde mijn zorgen die intussen nog steeds in mijn achterhoofd spookten.</b> Is het normaal dat mijn meisje zo weinig eet? Kan het dat ze last heeft van iets tijdens het eten? De dokteres luisterde wel naar mij, maar leek me niet echt te horen. Ze veegde mijn zorgen van tafel: "Ja, uw dochter zit onderaan de curve, maar er moet één kindje zijn dat op de benedengrens ligt." Ik heb dus gewoon pech dat het mijn kindje is.<b> Zal ik dan altijd een slecht etertje in huis hebben?</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Misschien niet. Intussen eet ons meisje nog steeds niet veel van de papjes. Vorige maand moesten we terug beginnen met fruitpap en daar braakte ze zelfs letterlijk van. (Duidelijk.) Wat echter wel goed lijkt te gaan is het eten van stukjes. Geef haar stukjes brood, sandwich, een hardgekookte eitje, gestoomde schijfjes komkommer, erwten, pasta, puree... en haar mondje gaat gretig open. <b>Ze moet het zelf kunnen pakken en in haar eigenwijze mondje steken. </b>Natuurlijk is haar motoriek nog net niet fijn genoeg en zou het handig zijn moest ze al meer dan twee tanden hebben.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Is het probleem dan echt dat ze het gewoon zelf wil doen?</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br />
</i> </span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Het borstvoedingsverhaal</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Intussen geef ik nog steeds borstvoeding. Acht maanden. Nooit gedacht. In een reactie merkte iemand onlangs op dat het intussen wel beter zal gaan. <b>Eerlijk, zo geweldig gaat de borstvoeding niet. </b>Ik had altijd dat romantisch (onrealistisch?) beeld in mijn hoofd: je baby aanleggen, laten drinken, aan de ene kant, aan de andere kant en een paar uur later opnieuw. Bij sommige vrouwen loopt het misschien zo, maar bij mij dus niet.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik geef regelmatig gekolfde melk van de fles, maar probeer twee voedingen nog zeker aan de borst te doen. Vooral de voedingen waarbij ze in slaap valt, kunnen erg knus zijn. Overdag echter wil ze zo graag rondkijken dat het bijna een marteling is om borstvoeding te proberen geven. Soms mag ik trouwens wel even gaan zitten, maar<b> meestal moet ik nog altijd met haar rondwandelen.</b> En als ik rechtstreeks wil aanleggen, kan ik best in een prikkelarme/donkere ruimte zitten. Verder zuigt ons meisje eigenlijk niet hard genoeg en moet ik <b>bijkolven</b> om mijn productie op gang te houden. Het blijft dus best wel een hele investering. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Toch is het al bij al die moeite waard. </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Soms kan ik echt genieten van haar aan mijn borst te zien hangen. Haar ogen dicht, genietende geluidjes makend, haar handje dat mijn blouse vasthoudt. Dan komen er heerlijke knuffelhormonen vrij en kan ik niet anders dan haar kusjes geven en aan haar haartjes ruiken. Verder is ons meisje misschien geen goede eter, maar ziek wordt ze niet veel. Misschien verandert dat nu kleine man naar school gaat, maar voorlopig lijkt ze een goede weerstand te hebben. Plus, ik ben nog nooit zo slank geweest als nu. Geen betere manier om al je babyvet kwijt te geraken. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama is moe (en misschien ook een beetje depressief)</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zou hier een hele klaagzang kunnen doen over mijn meisje en haar eetgedrag en vergeten dat ze zo mooi en lief kan zijn, maar dat probeer ik niet te doen. <b>Wat ik nu probeer, is het los te laten.</b> Ik laat ze eten wat ze eet, niet eten wat ze niet wil eten. Ik doe mijn best. Ik geef wat ik geven kan en wat er nog over is, geef ik nu aan mezelf. Of aan mijn auti zoontje.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Eerlijk, mijn kinderen hebben de laatste maanden zo veel van mij gevraagd dat er nog weinig Ann overbleef. De dochter die zo slecht at en <a href="http://entoenwerdikmama.blogspot.be/2016/12/is-mijn-zoontje-anders.html" target="_blank">de zoon die anders bleek te zijn</a>, hebben al mijn energie opgeslorpt. Nu probeer ik kleine stapjes in de goede richting te zetten. Ik maak tijd voor mezelf, ben op zoek naar een nieuwe hobby, ga deze week met iemand praten (in therapie gaan zou ik het nog niet durven noemen), ... In de hoop dat ik snel terug mezelf ben en weer gelukkig in het leven kan staan. <b>Want het is misschien één van de zwaarste periodes in mijn leven, maar het zou ook één van de mooiste kunnen zijn. </b>Alleen voel ik dat laatste nu even niet.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Dus denken jullie tussendoor een beetje aan mij?</i></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br /></i></span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-369936505640083412016-12-30T13:28:00.004-08:002016-12-30T13:28:59.620-08:00Is mijn zoontje anders?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Is mijn zoontje anders? Die vraag spookt al enige tijd door mijn hoofd. Aanleiding is het laatste bezoek van onze kleine man aan Kind & Gezin. <b>Normaal zou ik de bezorgde blik van de verpleegster en haar vraag "Maakt hij altijd zo'n geluid?" gewoon negeren</b>, maar nu raakte ze een gevoelige snaar. Er volgde een gesprek over doorverwijzen voor verdere tests en toen ze voorzichtig de woorden 'autistoforme gedragingen' in de mond nam, kon ik niet zeggen dat ik helemaal uit de lucht kwam vallen. Toch was <b>mijn eerste reactie boosheid.</b> Ik wou haar niet geloven. Mijn zoontje is niet anders! Of wel?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YgtnSyissuepo5DXERqVNC8HZSn4OKKXwMeHPJorOGHrKaCIowq1g7yCWXgvdV4H-boUEO9-1AdomJR2lFHc8AYlTWEuqN0xcxW55stxhMUQTf7XZsPwwh9lmGk9QWyKn1zSamgmru4/s1600/13738249_1103366183032793_496736311935980436_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YgtnSyissuepo5DXERqVNC8HZSn4OKKXwMeHPJorOGHrKaCIowq1g7yCWXgvdV4H-boUEO9-1AdomJR2lFHc8AYlTWEuqN0xcxW55stxhMUQTf7XZsPwwh9lmGk9QWyKn1zSamgmru4/s400/13738249_1103366183032793_496736311935980436_o.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">1. Ontkenning</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De eerste fase in elk rouwproces is ontkenning. Je lief maakt het uit, er is iemand gestorven of... iemand zegt dat je kind anders is. Je wil het niet geloven. In mijn ogen is mijn zoontje altijd wel een gekkerd geweest, een dromer, een laatbloeier, ... maar er ging geen belletje rinkelen dat er misschien wel meer aan de hand zou zijn. Vanaf zijn twee jaar echter begon het op te vallen dat hij zich niet ontwikkelt zoals andere kindjes. Zo weigert hij nog steeds om zijn taal te gebruiken. Terwijl andere kindjes meer woorden leerden en steeds beter begonnen te praten, stopte ons zoontje met het gebruiken van de paar woorden die hij reeds kende. Mijn man en ik probeerden de kleine meneer gewoon een beetje meer tijd te geven. Met stappen was hij ook laat, misschien is het met zijn taal net hetzelfde? (Of dat maakten we ons toch wijs.) Rond zijn twee jaar en zes maanden begon het echter te knagen. Is dit nog wel normaal? En toen was er het bezoek aan Kind & Gezin...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik ga niet graag met onze peuterkleuter naar het consultatiebureau en zijn laatste bezoek heeft dat niet veranderd. Toen we binnen kwamen, waren er twee baby's aan het huilen. Ik weet dat dit hem overstuur maakt en hield mijn hart al vast voor het onderzoek. Eerst moest hij zijn kledij uitdoen en werd hij gemeten. De kleine man wist totaal niet wat er aan de hand was. Hij wou niet dat die twee vreemde mevrouwen dat houten stokje tegen zijn hoofd duwden en begon luid te huilen. Dat betekende de start van een driftbui die pas stopte toen we de deur van het bureau achter ons dicht trokken.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Bij de verpleegster reageerde hij op geen enkele vraag. Hij weigerde de dingen te doen die van hem gevraagd werden. Zelfs in het toestel kijken om zijn ogen te testen was er te veel aan. Een blokkentoren kon hij nog net maken, maar dingen aanwijzen in een boekje (wat hij trouwens nooit wil doen) of een puzzel maken wou hij absoluut niet. In plaats daarvan maakte hij continu een zeurend geluid om duidelijk te maken dat hij wou vertrekken. Vervolgens kwam de vraag: "Maakt hij altijd zo'n geluid?" Om eerlijk te zijn, waren wij ons er niet eens van bewust dat het geen normaal gezeur was voor een kindje van 2,5 jaar. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Voor het eerste stelde ik mezelf de vraag: Is mijn zoontje niet normaal dan?</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">2. Onderhandelen</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Toch bleef het antwoord op die vraag nog enige tijd: Hij is wel normaal. Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig. Laten we gewoon afwachten en dan komt alles wel goed. Dan zal hij op het potje leren gaan (nog zo'n catastrofe, zijn zindelijkheidstraining), naar school kunnen, sprongen maken in zijn ontwikkeling en taal... Ons doel werd (en is eigenlijk nog steeds) om hem naar school te krijgen en daarvoor moesten (moeten) we zorgen dat hij voldoende zindelijk werd (wordt).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Om ons hierbij te helpen, kregen we een zindelijkheidstas mee van school. Vol materiaal om de training te ondersteunen. Vol materiaal dat onze kleine man niet interesseerde. Tot ik bedacht dat we hem misschien een filmpje konden laten zien van een kindje dat op het potje gaat. Hij kijkt namelijk zo graag naar filmpjes. Beelden dringen meer tot hem door dan woorden. Toen ik dit voorstelde aan mijn man, moest ik toegeven dat het me erg deed denken aan mijn begeleiding van jongeren met ASS. Meegaan in hun leefwereld, zoeken hoe je hen het best kan bereiken en daarop inspelen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik vroeg mezelf af of tijd echt het enige was dat mijn ventje nodig had.</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">3. Boosheid</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Samen met het ontkennen en onderhandelen, voelden mijn man en ik boosheid. Kind & Gezin is sowieso al niet mijn vriend (lees <a href="http://entoenwerdikmama.blogspot.be/2016/04/waarom-kind-gezin-en-ik-nooit-de-beste.html">deze blogpost</a> als bewijsmateriaal) en nu hadden ze het helemaal verpest. Ze wilden mijn zoontje weer pushen en zitten op de kap van alle kinderen die een beetje anders ontwikkelen. Dat is toch altijd hetzelfde met hen! </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ze maken ouders altijd nodeloos ongerust!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Of hadden ze nu wel gelijk?</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">4. Verdriet</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik herinner me het telefoongesprek waarin mijn man me zei dat onze zoon wel meer tekenen van autisme vertoonde. Pas toen drukte ik in Google in: autisme, peuter, kenmerken. Wat stond ik verbaasd van de gelijkenissen met onze kleine man. Zo veel dingen die hij deed en die voor ons gewoon bij hem hoorden, bleken tekenen van autisme te zijn.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Voor het eerst keek ik naar mijn zoontje die al lachend in de zetel ondersteboven naar Cars aan het kijken was en voelde een pijnlijke steek in mijn hart. Een deel van mij wou dat mijn zoontje 'normaal' was, dat hij net zoals alle andere kinderen ontwikkelde en dat er niets aan de hand was. Niet omdat ik zo'n fan ben van normale mensen. Nee, mijn diepste wens voor hem, dat hij gelukkig mag zijn en dat het leven voor hem niet al te moeilijk moet zijn, kwam nu in het gedrang.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar ik moest ook toegeven dat het niet altijd gemakkelijk is met hem. De kleine man krijgt geregeld driftbuien en heeft nog andere minder aangename trekjes (zoals het maken van dat vervelende zeurend geluid) waarvan ik zo hoopte dat hij eruit zou groeien. Bovendien is het soms moeilijk om contact met hem te maken. Hij kan zo opgaan in zijn eigen wereldje. Zal dat dan altijd zo zijn? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik huilde om het idee van mijn zoontje dat naar me keek en een gesprekje met me voerde. Iets heel eenvoudig, iets dat voor anderen erg vanzelfsprekend is...</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Zal het voor ons dan nooit zo zijn?</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">5. Aanvaarden</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We besloten contact op te nemen met een ex-collega van mij die veel ervaring heeft in het werken met autisme en die zelf een zoon heeft met deze diagnose. We zaten met een hoop vragen. Zouden we onze zoon nu al laten testen? Is dit in zijn belang?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ze gaf ons haar advies en raadde tevens een heel mooi boek aan (Verbroken Stilte door B.N. Kaufman). Dit boek beschrijft het verhaal van een 17 maanden oude jongen die in de jaren '70 met autisme gediagnosticeerd werd en van wie de ouders besloten om dit geen einde maar een begin te laten zijn. Zij bekeken hun kind als bijzonder en investeerden al hun liefde en energie om hem uit zijn schulp te krijgen. Wat ze bereikten grenst aan het ongelooflijke.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik las een paar zinnen en moest meteen huilen. Ik besloot om nooit nog met medelijden naar mijn zoontje te kijken. Nooit nog te denken "Ocharme, hoe erg dat hij Autisme Spectrum Stoornis heeft." In mijn ogen werd mijn zoontje bijzonder. Zijn hersenen werken gewoon anders, niet beter of slechter. Hij kan ontwikkelen zoals wij allemaal, maar heeft een eigen aanpak nodig. Hij maakt wel contact, maar doet dat op zijn manier. Voor het eerst keek ik naar mijn zoontje en zag ik hem echt. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En een lach verscheen op mijn gezicht.</span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Oplossingen gezocht</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We staan nu aan het begin van een lange zoektocht naar het antwoord op een heleboel vragen:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- Hoe gaan we het beste met ons zoontje om? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- Hoe kunnen we hem het best ondersteunen?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- Schakelen we professionele hulp in?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- Hoe pakken we zijn potjestraining verder aan?</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">- ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het is een ontdekkingstocht. Ik probeer geregeld mee te gaan in het wereldje van mijn kleine man. Soms kan ik er echt van genieten om hem bezig te zien. Wanneer hij zijn tong een beetje laat piepen tijdens het maken van een puzzel. Of met dromerige ogen naar buiten staart terwijl hij met mijn haar speelt. Of met een lach op zijn gezicht naar televisie kijkt en meedanst met Maya De Bij. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Maar het fijnste van al is de realisatie dat onze kleine man graag bij ons is. Hij voelt zich goed bij ons, heeft ons graag in de buurt en maakt zelfs geregeld contact. Dan kijkt hij me aan met die grote blauwe ogen en steekt zijn tong uit. Als ik mijn tong terug uitsteek, lacht hij en op dat moment borrelt mijn hart over van liefde voor hem.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<br />
</span><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></span></div>
</div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-86316539128732876882016-10-06T10:58:00.003-07:002016-10-06T10:58:51.037-07:00Over gevoelige peuters, huilende mama's en baby's die niet goed willen drinken<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik heb het mama zijn echt grandioos onderschat, dat denk ik terwijl ik met rooddoorlopen ogen die nog naprikken van een gigantische huilbui met een baby op de buik en een jengelende peuter in de wandelwagen over straat loop. <i>Where did I go wrong?</i></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br />
</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXy38P7O0RDbID9ToOQ9vKpAYbwtzFn8y6APRwxlL40V0amB98ACZHQUFkEln900TKYHftEi-bZgI_ZOalJPVL_oa5hx99W5P8L3a15u1k2-gO382Qdx_Rya4uyl6VUzxyO6Y47ushwCY/s1600/mama+zijn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXy38P7O0RDbID9ToOQ9vKpAYbwtzFn8y6APRwxlL40V0amB98ACZHQUFkEln900TKYHftEi-bZgI_ZOalJPVL_oa5hx99W5P8L3a15u1k2-gO382Qdx_Rya4uyl6VUzxyO6Y47ushwCY/s400/mama+zijn.jpg" width="400" /></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>1. Jengelende peuter in de wandelwagen</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">"Is je zoontje misschien overgevoelig?" vroeg mijn buurvrouw ooit eens met de beste intenties. Ik kon haar eigenlijk wel dood bliksemen. Toegegeven, niet elke tweejarige heeft even veel last van de peuterpuberteit en onze kleine man zal waarschijnlijk bij diegenen zijn die er (heel) zwaar onder lijden, maar moet daar dan meteen een label opgeplakt worden? Oké, soms denk ik dat er vanalles 'mis' is met ons zoontje, maar ik wil niet dat iemand anders dat denkt. Dat is mijn alleenrecht als </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">mama.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Soit, bijna drie weken geleden begon papa terug te werken en was de overgevoeligheid weer volop daar. De eerste dagen leek onze kleine man nog niet te beseffen dat 'papa zit weer op de boot' echt wel betekende dat papa niet naar huis zou komen voor enkele weken, maar na drie dagen drong het dan toch door. Vertaling: mama zat opgescheept met een ventje dat weer sneller boos en verdrietig werd. Om het allemaal een beetje draaglijk te houden, probeerde ik hem zo veel mogelijk af te leiden en geregeld mee naar buiten te nemen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Vandaar de peuter in de wandelwagen. Waarom hij jengelde? <i>Who knows.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>2. Mama's prikkende ogen</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De afgelopen weken weigerde ons meisje geregeld de borst. Of toch een van de twee borsten. Hierdoor waren de voedingen al een tijdje minder. Het was echt superfrustrerend om een baby te hebben die maar niet goed wou drinken en dan ook nog eens pisnijdig werd van zodra ik haar toch wou aanleggen. De slechte voedingen waren nefast voor de melkproductie, wat mij enorm nerveus maakte. Eten geven werd meer en meer een gevecht in plaats van een moment om van te genieten. Dus deed ik nog eens beroep op onze vroedvrouw. (Amai, die verdient toch ook eens een doos chocolaatjes.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat ik vreesde bleek waar: mijn meisje dronk niet genoeg. Ze was maar 100 gram bijgekomen op drie weken. Je moet geen dokter zijn om te weten dat dit niet voldoende is. Andere baby's worden lastig als ze honger hebben, beginnen te huilen, vragen vaker om de borst... Ons meisje niet. Ze had amper iets gedronken tijdens het bezoek van de vroedvrouw en lag even later op haar schoot te lachen. Ik heb een te makkelijke baby blijkbaar. (In contrast met mijn te moeilijke peuter. Balans noemen ze dat, nietwaar?) Met honger van tafel gaan, is geen ramp voor haar. Die lastige moeder die haar toch wil aanleggen, is veel erger. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Omdat ik persé borstvoeding wou blijven geven moest ik terug naar het begin. Haar constant aanleggen en eten geven op vraag (uitzoeken wanneer zij erom vraagt, want ervoor huilen doet ze dus niet). Intussen heb ik trouwens een manier gevonden waarop ze doorgaans wel wil drinken. Mama moet rechtstaan, haar wiegen, soms ook zingen of op en neer bewegen. (En ik die dacht dat borstvoeding geven gemakkelijk zou zijn.) Daarnaast mocht ik ons meisje geen fopspeen meer geven want die zou haar hongergevoel te veel onderdrukken. Een hele aanpassing.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Tijdens het bezoek van de vroedvrouw kon ik mijn tranen niet onderdrukken. Hoe moest ik dat bolwerken met een peuter in huis? Ze sprak me moed in en vertelde over haar eigen ervaring. Over negatieve gevoelens die na haar bevalling allemaal naar boven kwamen waardoor ze na de geboorte van haar tweede kind een moeilijke tijd had. Emoties zoals deze kunnen vast komen te zitten en voor een remming van de melkproductie zorgen. Misschien. Ik herkende me voor een deel in haar verhaal. Het deel dat besefte dat er een hoop gevoelens waren</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> die de borstvoeding geen goed deden. Al mijn angst, onzekerheid, boosheid en god weet wat nog, zaten daar als een grote mentale prop die melk tegen te houden.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik liet mijn tranen vloeien en zou dat de dagen daarna nog doen. Vandaar de rooddoorlopen ogen van mama.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>3. Baby op de buik</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat gebeurt er als je een baby geen fopspeen meer mag geven? Plots kan ze alleen nog maar in slaap vallen aan jouw borst of in de draagdoek. En omdat ik mijn tepels ook even wat rust wou gunnen, moest ik haar de afgelopen weken geregeld in de draagdoek zwieren. Ik voelde me net een aap die haar kleine aapje constant bij zich droeg. (Over natuurlijk ouderschap gesproken.) Het is veel makkelijker om je baby de fles te geven, een fopspeen in die mond te duwen als ze huilt en in een box weg te leggen om te slapen. En toch koos ik ervoor dat allemaal niet te doen.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het is makkelijker om flesvoeding te geven, maar ik zou er wel die intieme momenten met mijn kind door missen. Het is makkelijker om de baby weg te leggen en alleen te laten slapen, maar ze dicht bij mij hebben voelt toch zo fijn. Het is makkelijker om baby en peuter niet op onze kamer te laten slapen, maar ik zou mijn kindjes nergens anders willen dan bij mij in bed want samen slapen geeft een erg verbonden gevoel. Het is makkelijker om een diepvriespizza in de oven te schuiven, maar zelf koken is zo veel gezonder en geeft zo veel meer voldoening. Ga zo maar door. Meer en meer begin ik te kiezen voor de weg die meer moeite vraagt, maar meer voldoening geeft.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>De aanhouder wint</b></span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De gemakkelijke weg had opgeven geweest, maar mijn verlangen om borstvoeding te blijven geven liet dit niet toe. Ik wou die bijzondere ervaring met mijn dochter nog niet kwijt. Dus legde ik haar dagen als een gek aan, wandelde en wiegde erop los, zong voor haar en motiveerde haar om goed te blijven zuigen tot er melk kwam, huilde nog een paar keer toen de productie maar niet op gang wou komen.... tot de vroedvrouw vier dagen later onze meid kwam wegen en ze 200 gram bleek bijgekomen. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Blij, opgelucht, voorzichtig hoopvol. Misschien gaat het ons dan to</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ch nog lukken?</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<h3 style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En intussen?</span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Haar gewicht blijft toenemen, maar mondjesmaat en de vroedvrouw blijft het nog steeds nauw opvolgen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Soms is mijn melkproductie weer goed, maar een paar dagen later moet ons meisje terug veel harder werken voor haar eten. Het vertrouwen in mijn productie is terug, maar iets zorgt er nog steeds voor dat de voedingen niet goed genoeg gaan. Dus ben ik naar een kinderarts geweest op zoek naar een achterliggende medische reden bij ons meisje. Het zou reflux kunnen zijn, vermoedde de dokter door een lichtjes rode keel. Twee weken Gaviscon geven na elke maaltijd zou moeten helpen. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Al een week voorbij, maar nog geen resultaat.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Volgens de vroedvrouw zou de melk te hevig komen na mijn toeschietreflex en schrikt ze daarvan. Ik merk inderdaad dat ze zich aan de borst geregeld verslikt en daarna weigert verder te drinken. Maar op andere momenten komt de melk niet snel genoeg en is ze daar dan weer lastig om. Ik vermoed dat het gewoon niet snel goed is voor mijn dametje en dat ze simpelweg een moeilijke eter is.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">We zijn er nog steeds niet, maar intussen lijkt het wel alsof mijn meisje soms terug liever aan de borst drinkt en dat is al een positieve wending. De ene dag gaat het beter dan de andere. Soms mag ik even gaan zitten en kan ik heel ontspannen genieten, maar meestal moet ik nog steeds staand eten geven en mijn hele trukendoos bovenhalen om haar aangelegd te krijgen. (Wat een mens al niet doet om toch maar borstvoeding te blijven geven.) </span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2jMFDU4BTaRlZMB5OwU2X4OtGKY5vpew5LqgVSsWUJYF0U01ALdlQlqW1GPXEfnlz24NWm1hssm-vgd-pTaf1ikUpLPdtUudJ1h-6p_f2MQR61gNlJnBcBaD-cL8b_WSwRNlEaxyf2po/s1600/IMG_20160927_212223.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2jMFDU4BTaRlZMB5OwU2X4OtGKY5vpew5LqgVSsWUJYF0U01ALdlQlqW1GPXEfnlz24NWm1hssm-vgd-pTaf1ikUpLPdtUudJ1h-6p_f2MQR61gNlJnBcBaD-cL8b_WSwRNlEaxyf2po/s320/IMG_20160927_212223.jpg" width="240" /></span></a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <br />
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Hebben jullie borstvoeding gegeven? Was dat bij jullie ook zo'n uitdaging of ging het allemaal vanzelf? (Of reageer anders maar niet als het allemaal vanzelf gegaan is :-))</span></i></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-30279852512154310682016-09-07T06:25:00.001-07:002016-09-08T04:44:00.949-07:00Vijf lessen die ik moet leren nu ik twee kids heb<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Life as we know it </i>is volledig voorbij nu baby nummer twee er is. Onze vroedvrouw had ons gewaarschuwd: eentje is geentje. En ik moet ze gelijk geven. Bij je eerste pasgeborene is er nog een periode waarbij je veel tijd hebt om samen met je ventje en de baby in de zetel te hangen, te genieten van alles wat je kleine spruit doet, te slapen wanneer je baby slaapt, de nieuwste series op Netflix erdoor te draaien, ergens iets te gaan eten, ... Ik noem het een soort overgangsperiode tussen het leven zonder en het leven met kind. Bij je tweede pasgeborene is er een peuter die het onmogelijk maakt om bovenstaand lijstje na te leven. Geen rust, amper tijd om volledig en alleen van je nieuwe aanwinst te genieten, laat staan dat je even wat tv kan kijken of iets voor jezelf kan doen. De dagen vliegen voorbij en voor je het weet is je kersverse baby al zes centimeter gegroeid en mag je haar eerste kleertjes in de herinneringsdoos opbergen (snif).</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het leven met twee kinderen, het is een grote verandering. En grote veranderingen die gaan altijd gepaard (bij mij toch) met veranderingen bij mezelf. Of beter gezegd: lessen die ik moet leren om de nieuwe situatie te baas te kunnen. Dit zijn de vijf uitdagingen die ik de afgelopen twee maanden ontdekt heb. De vijf lessen die ik moet leren of aan het leren ben nu ik twee kleintjes heb. </span><br />
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif; text-align: left;"><br /></span>
<h3>
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif; text-align: left;">Geniet van gestolen momenten</span></h3>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Het beetje tijd dat ik nog voor mezelf had, lijkt echt helemaal verdwenen.</b> Ik weet gelukkig dat er terug meer tijd vrij zal komen naarmate die baby groter en zelfstandiger wordt en van zodra peuter naar de kleuterklas zal gaan (in november al!), maar voorlopig zitten we nog volop in het geen-tijd-voor-mezelf tijdperk. Behalve die korte gestolen momenten waarop baby en peuter slapen en ik even kan lezen in mijn boek of borstvoeding geef met de volgende tien minuten van <i>Vampire Diaries </i>op. Of wanneer ik na een uitzonderlijk goede nacht (of wat daar tegenwoordig voor doorgaat) voor de kinderen wakker wordt en nog eens een beetje kan schrijven. Zoooo-ot!</span><br />
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif; text-align: left;"><br /></span>
<h3>
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif; text-align: left;">Leer loslaten</span></h3>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Tussendoor is het best genieten met onze twee kinderen. Zeker als mijn man en ik de taken kunnen verdelen of wanneer we met het hele gezin op stap gaan. Er zijn van die geweldige momenten dat je </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">beide kinderen gelukkig zijn: eentje is mooi aan het spelen en de andere zoet aan het slapen of in haar relax aan het rondkijken. Van die momenten zou ik gerust een foto kunnen trekken en op Facebook zetten met de geïmpliceerde boodschap: zie eens hoe goed het ons afgaat met twee kids. </span><b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Maar de realiteit is dat tegenover elk hemels moment een moment van totale chaos staat. </b><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Z</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">o was ik met de baby in de draagdoek en de peuter op stap. De kleine man kreeg een van zijn driftbuien omdat we terug richting thuis moesten zodat kleine zus kon eten. Blijkbaar was ik zijn fopspeen vergeten. Gevolg: ik moest met een hongerige baby in de draagdoek ook nog eens een jammerende peuter op de arm meedragen. Wat was ik blij dat we eindelijk terug thuis waren! Of: Peuter moest gaan slapen. Hij heeft het nog altijd nodig dat ik naast hem op bed kom liggen totdat hij in slaap gevallen is. Baby moest dus haar grote broer mee te slapen leggen en besloo</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">t niet tevreden te zijn naast mama in het grote bed. Gevolg: zij begon te huilen waardoor niemand nog kon slapen. Ik stond recht om baby te troosten, maar dan begon peuter natuurlijk te jammeren. Wat werd ik gek van mijn twee jengelende kinderen. Aaargh! Op zo'n momenten zou ik gewoon mee willen huilen.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Hier ligt mijn grootste uitdaging: omgaan met de momenten dat ze me allebei nodig hebben. Dan heb ik het gevoel tussen hen te moeten kiezen en hoe doe je dat in godsnaam? Onze vroedvrouw gaat nog gelijk krijgen dat de grootste uitdaging zal worden: leren loslaten. Soms komt de baby eerst en dan weer de peuter, zo is het nu eenmaal. Ik kan er niet altijd volledig voor hen allebei zijn en alles altijd onder controle hebben. Omarm de chaos.</span><br />
<span style="text-align: left;"><br /></span>
<h3>
<span style="text-align: left;">Omarm de verschillen</span></h3>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Hoe vreselijk</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> ik die chaotische momenten ook vind, ze horen er nu eenmaal bij. Een betere organisatie kan al veel voorkomen en wat niet voorkomen kan worden, probeer ik dus los te laten. Wat ik echter niet kan loslaten is mijn eigen vreselijke houding. Daar stoor ik me mateloos aan. </span><b style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Ik kan het namelijk niet laten om mijn twee koters met elkaar te vergelijken en op momenten daar negatieve conclusies voor de één of de ander uit te trekken.</b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> <i>Baby slaapt nu toch wel veel beter dan peuter vroeger deed. </i>(Amai, wat was de babyperiode van onze eerste ellendig.) <i>Baby lijkt minder knuffels nodig te hebben en ligt niet zo graag bij mama of papa op de arm.</i> (Zou ons meisje minder lief blijken dan de kleine man?) <i>Baby kan al een week eerder 'bewust lachen' dan peuter.</i> (Zou ze alles sneller kunnen dan hem?)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Op zich kan dat vergelijken geen kwaad, maar ik merk dat mijn houding ten opzichte van ons zoontje er soms wat negatief door kleurt. Hij stapte laat, zijn spraak laat nu ook op zich wachten, laat staan dat ik al aan zijn zindelijkheidstraining durfde beginnen. Terwijl hij in november naar school zou mogen... En in plaats van vertrouwen te hebben in hem en zijn kunnen, stel ik in vraag of het allemaal wel goed zal komen. Nu ik een ander (gemakkelijker?) kind heb, besef ik pas dat het allemaal niet zo evident geweest is met hem. Het laatste wat ik wil, is nu met een negatievere bril naar hem kijken en zo zijn zelfbeeld beïnvloeden. </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Je kan niet geloven hoe schuldig dit me doet voelen. Zeker omdat het zo'n ongelooflijk lief en mooi ventje is met zo veel kwaliteiten. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Laat ik me daar terug wat meer op focussen, op de kwaliteiten van mijn beide kindjes. Dan komt het wel goed.</span><br />
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><br /></span>
<h3>
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Blijf regelmatig op date gaan</span></h3>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Van zodra er twee kinderen zijn, is het nog minder evident om naast mama en papa ook een koppel te blijven. Je bent echt continu met de kids bezig of één of andere huishoudelijke taak.<b> Echt sexy is het leven niet. </b>Mijn partner merkte op dat hij mij soms zelfs mama noemde in plaats van schatje. Vroeger gebeurde dat ook, maar altijd in een gesprek tegen de kleine man. Dat het nu in een gewoon gesprek tussen ons twee gebeurde, is ronduit griezelig! Tijd om terug regelmatig op date te gaan en er extra op te letten om naast mama en papa ook Ann en Ben te blijven. </span><br />
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;"><br /></span>
<h3>
<span style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Hulp vragen mag (moet)</span></h3>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De schrik zit er momenteel in. Ik ben een beetje verwend de laatste maanden. Mijn man heeft twee maanden ouderschapsverlof genomen. <b>Nog een kleine week en dan moet ik het twee weken alleen redden. </b>Dan is er niemand meer om onmiddellijk op terug te vallen. Natuurlijk heb ik wel een netwerk waarop ik beroep kan doen: grootouders, de meter en een lieve buurvrouw. En daar ga ik zeker gebruik van maken. Ik moet het dus niet allemaal alleen doen. Op tijd een hulplijn inschakelen, is de boodschap. </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">I</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">k ben niet zo goed in veranderingen en deze vijf lessen zal ik mij kennende geregeld vergeten</span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">. Het zal nog wel een tijdje afzien, zoeken, vallen en weer opstaan blijven. Maar tussendoor is het leven met twee kinderen soms ronduit geweldig en is het genieten van een gezin dat eindelijk compleet voelt...</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_GwmLSCn_CcxB4CFcnXYW9NM1v3gxWflsQLesFmi3fnm7n-F7RWLtwCmRHMV9tuSJA4y3V2GrGsjx4Z5ttCEgdzFA40NrH939nXSmoEvI7IRLHxcU-0o6D3DjVxXSzo7KLRuc868p61Y/s1600/IMG_2686+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_GwmLSCn_CcxB4CFcnXYW9NM1v3gxWflsQLesFmi3fnm7n-F7RWLtwCmRHMV9tuSJA4y3V2GrGsjx4Z5ttCEgdzFA40NrH939nXSmoEvI7IRLHxcU-0o6D3DjVxXSzo7KLRuc868p61Y/s400/IMG_2686+%25281%2529.jpg" width="357" /></a></div>
<br />
<i style="font-family: georgia, 'times new roman', serif;">Hoe was het voor jullie om van één naar twee of meer kinderen te gaan?</i><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Nog belangrijke lessen die ik vergeten ben?</i></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Laat het me zeker weten!</i></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i><br /></i></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2157692369686291504.post-47061568595501104052016-07-29T03:37:00.000-07:002016-07-29T03:48:18.357-07:00Jouw geboorteverhaal<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>Mijn meisje. Het is een maand geleden dat je voor het eerst op mijn borst gelegd werd en ik je kleine hoofd vele kusjes gaf. Dat je gezichtje rood werd van het huilen omdat je uit mijn warme buik moest komen. Dat mijn moederhart voor de tweede keer verliefd werd en wist dat ze onvoorwaardelijk alles voor jou zou doen.</i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><o:p><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_3wzdvKQAzE3z7diPRfwDPIxkxst3YJGQnVzDq613bYNR7h6TsnDo68AgqMI_CExBzvgqiOP_Hga6UlSmDAFPVBU8M5I1ZHc7kRcSQf_Uh7hI3ECSTkkrS6YDvC4zzfl0AaBO_96XvK0/s1600/IMG_2341.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_3wzdvKQAzE3z7diPRfwDPIxkxst3YJGQnVzDq613bYNR7h6TsnDo68AgqMI_CExBzvgqiOP_Hga6UlSmDAFPVBU8M5I1ZHc7kRcSQf_Uh7hI3ECSTkkrS6YDvC4zzfl0AaBO_96XvK0/s400/IMG_2341.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><o:p><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">De dag ervoor:</b><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> Je was al vier dagen overtijd. Papa was intussen zo ongeduldig dat hij niet meer geloofde dat je ooit geboren zou worden. Ik wist dat je goed zat in mijn buik en zou komen wanneer je er klaar voor was. Die dag zijn we naar IKEA geweest en deed papa me uren doorheen die grote winkel waggelen (wandelen kon je dat intussen niet meer noemen). Mijn voeten en rug deden pijn en ik moest smeken om even te gaan zitten (</span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">true story</i><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">). Je broer had toen zijn speeltafeltje gekregen en eenmaal thuis hebben we alle gekochte spullen een plaatsje gegeven. Niets deed vermoeden dat je die nacht zou komen.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>22u30:</b> Ik zei tegen papa dat we naar bed moesten gaan; ik wou nog een beetje rusten voor het geval je die nacht geboren zou worden. (Nu kan ik beweren dat ik aanvoelde dat het zo ver was, maar ik zei dat eigenlijk bijna elke avond. Al had ik op dat moment wel echt een onbehaaglijk gevoel.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>23u00: </b>We lagen in bed, maar slapen heb ik niet meer kunnen doen. Een half uur later kreeg mama krampen die niet meer voelden zoals de voorweeën van de afgelopen weken. Ik werd nerveus. Is het zo ver? Geduldig wachtte ik af. Ik wou echt zeker zijn vooraleer ik iets tegen papa zou zeggen. (Intussen zal je wel weten dat je papa niet onnodig wil wakker maken.)<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>00u15: </b>Ik gaf papa een por: “Schatje, ik denk dat het zo ver is.” Papa zei echter heel romantisch tegen mama: “Laat me slapen.” Gelukkig drongen mijn woorden niet veel later door en zijn we stilletjes naar beneden geslopen. Met pijn in het hart nam ik afscheid van grote broer die naast mij aan het slapen was. Met een kus zei ik vaarwel tegen ons leven met drie waar we de laatste tijd zo aan gewend waren.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Beneden belde ik de vroedvrouw op terwijl papa de muziek (zeegeluiden) opzette die ik gekozen had om tijdens de geboorte te spelen. Dit moest me helpen rustig en ontspannen te blijven. Intussen dacht ik aan de hypno birthing oefeningen die ik als voorbereiding dagelijks beluisterd had. “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">3 2 1 relax…” </i>zei een warme Britse stem in mijn hoofd. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Tussen de weeën door ruimde papa een beetje op en zette hij voor zichzelf een koffie met veel suiker om de nacht door te komen (die de dag daarna nog op tafel zou staan, natuurlijk).<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>1u30: </b>De vroedvrouw was gearriveerd en onderzocht mama om te controleren of de bevalling begonnen was. Nog maar één tot twee centimeter opening. Voorlopig nog geen echte ontsluitingsweeën dus. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Intussen deed papa zijn taak goed. Tijdens elke wee wreef hij over mijn benen en telde hij mee terwijl ik mijn buikademhaling deed. “1 2 3 4 (adem in, buik omhoog) – 1 2 3 4 5 6 7 8 (adem uit, buik omlaag)” <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">De vroedvrouw lag op de zetel te slapen in afwachting van de volgende controle om half drie. Ik probeerde de weeën zo ontspannen mogelijk op te vangen. Mama moest intussen een traantje laten omdat ze grote broer miste. Ze keek ernaar uit om jou te ontmoeten, maar vond het moeilijk dat haar andere kindje er niet bij kon zijn.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>2u30: </b>Tante Inge was daar. Zij zou bij grote broer blijven slapen terwijl wij naar het ziekenhuis gingen. Het leek wel alsof onze peuter voelde dat er iets op til was. We hoorde de stem van de kleine man door de babyfoon gallen en gingen hem even halen. Daar zat mama dan: in de zetel, puffend, met een hangerige peuter op schoot, maar heel blij om jullie beiden dicht bij haar te voelen. Nu kon ik nog even knuffelen voor het echte werk zou beginnen. Want hoe hard ik ook positief naar jouw geboorte probeerde te kijken, ik had nog steeds schrik voor wat er ging komen. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>3u15:</b> Grote broer werd uitgeput naar zijn bedje gedragen door jullie meter. Mama was blij dat haar kleine man weg was, want haar weeën begonnen ineens veel intenser te worden. De vroedvrouw moest zelfs even ingrijpen om haar te helpen ontspannen. De pijn werd gewoonweg overweldigend. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>3u45: </b>Vier centimeter opening, de ontsluitingsweeën waren begonnen. Tijd om naar het ziekenhuis te vertrekken. Ik kreeg nog een knuffel en een kus van de vroedvrouw om me succes te wensen. Papa was intussen nog steeds mijn trouwe steun en toeverlaat. De weeën volgden elkaar snel op en werden</span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> steeds pijnlijker. Op weg naar de auto moesten we nog even aan de zetel stoppen om een wee op te vangen. Zo lang ik me op de stem van papa die tot vier en tot acht telde kon focussen, wist ik dat het me wel zou lukken.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>4u: </b>Op weg naar het ziekenhuis was het rustig op de baan. De zware regenval van eerder die nacht bleek gelukkig voorbij. Tussendoor kreeg ik nog een paar stevige weeën. Papa begon automatisch sneller te rijden van zodra ik een wee had. Intussen bleef hij strelen en tellen. Hij had het druk.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>4u20: </b>Papa parkeerde de auto aan de spoedafdeling van het ziekenhuis. Vooraleer ik uit de auto kon stappen, moest ik nog door een intense wee. Ik voelde nu dat ik vocht aan het verliezen was en dacht dat mijn water gebroken was. Gelukkig had ik voor het vertrek een dik maandverband aangedaan en lag er een handdoek op de zetel onder mij. (Papa had aan alles gedacht.) Zelfs aan de balie tijdens het aanmelden moest ik even pauzeren om een wee weg te ademen; ze volgden nu wel erg dicht op elkaar. Ik werd me bewust van de vrouw achter het loket en de mensen in de wachtkamer die naar ons keken. Mama die aan het puffen was en papa die telde. Het zag er misschien een beetje gek uit maar het kon me niets schelen. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">So far, so good.</i><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>4u30:</b> Mama installeerde zich op het kraambed. Ik moest tijdens de geboorte antibiotica krijgen en herinnerde de vroedvrouw van het ziekenhuis hieraan. Het is echter een drukke nacht waardoor ze geregeld weer verdween en ik even op die antibiotica moest wachten. Er waren namelijk nog twee andere geboortes aan de gang. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Papa probeerde de zeegeluiden op te zetten, maar we hadden geen internetverbinding. Er was ook niemand in de buurt om een paswoord voor het draadloos internet aan te vragen. Van zodra de vroedvrouw in de kamer kwam, wou ik water. Die muziek was nu even geen prioriteit meer. Mama had gigantisch veel dorst en er zat natuurlijk geen drinken in haar bevallingstas. Aan al de rest had ze gedacht…<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>4u45: </b>Ik kreeg eindelijk de antibiotica toegediend. De weeën werden pijnlijker en pijnlijker. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>“Au au au,” schreeuwde ik. Ik voelde een druk naar beneden en wou duwen. De vroedvrouw ging eindelijk controleren hoeveel centimeter ik had. Negen! Ze zei dat ze me klaar ging maken om te bevallen en het drong eigenlijk niet tot mama door. Ik kon nog niet geloven dat je bijna in mijn armen zou liggen. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>5u05: </b>Papa trok nog snel een foto van mama op het kraambed. Ik dronk snel een slokje water en dan begon het persen. Mij omkleden was niet meer gelukt. Fuck die bevallingskleedjes. De t-shirt die ik droeg moest maar voldoen. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Drie keer persen en dan zou je er al zijn. Intussen kwam er een tweede vroedvrouw helpen aangezien de gyneacoloog er niet op tijd zou geraken. Ik kon haar wel iets aandoen. Ik wou naar papa kijken, zijn hand vastnemen en luisteren naar het tellen maar zij vertelde me dat niet te doen. Ik moest naar haar kijken en mijn knieën vasthouden. Naast “au au au” kon ik op dat moment alleen maar “nee nee nee” zeggen. Ze mocht mijn knieën wel omhoog duwen, maar ik ging dat zelf niet doen. En haar aankijken in plaats van mijn man al helemaal niet.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mama wist niet dat ze tijdens de persweeën niet meer mocht buikademen en probeerde dit toch halsstarrig te doen. Ik smeekte papa om te tellen, maar hij zei dat dit nu niet meer mocht. Even verloor ik mijn houvast. De vroedvrouw legde uit (waarschijnlijk voor de zoveelste keer) dat ik mijn adem moest inhouden en moest persen. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>???: </b>Mama had het gevoel dat ze zou openscheuren (wat ook een beetje gebeurd was). De gynaecoloog was nog net op tijd aangekomen en zei dat je nu in een vervelende positie zat. De volgende keer moest ik echt goed persen zodat je niet in de problemen zou komen. Dus gaf mama alles wat ze in zich had. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Het voelde heerlijk toen ik je verder uit mij voelde glijden. Je zat enkel nog met je poepje en je benen in mij terwijl de gynaecoloog jou in zijn handen nam en de navelstreng rond je hals verwijderde. Je zat nog mooi ingepakt in de vliezen. Wat huilde je de ziel uit je lijfje toen je eruit gehaald werd en op mijn borst gelegd werd. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>5u36: </b>Je was blauwroos en zo fragiel. Mama troostte je met wat lieve woorden en kusjes. Instant liefde en roze wolk.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Wat ben ik trots dat ik geen ruggenprik gebruikt heb. De meest intense lichamelijke prestatie in een vrouw haar leven: geslaagd! Het maakt me vooral blij omdat ik weet dat ik jou de best mogelijke start heb gegeven. Bovendien heeft mama alles nu gevoeld en bewust meegemaakt. Dat wou ze zo graag. Ook papa was blij. Voor hem was het eveneens een bijzondere ervaring. Hij had een duidelijke rol deze keer, wist wat doen en heeft dat perfect gedaan. Nadien voelde ik me intens verbonden met jou maar ook met papa. Het deed me zelfs een beetje denken aan dat mooie voorbeeld van een geboorte waarop de vroedvrouw zo verzot was. (Lees hier meer over in mijn stuk over <a href="http://entoenwerdikmama.blogspot.be/2016/06/hoe-prenatale-begeleiding-mij-geholpen.html">de prenatale begeleiding</a>.) </span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Haar zullen we trouwens altijd dankbaar zijn voor haar bijdrage aan onze mooie ervaring.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="NL-BE" style="mso-ansi-language: NL-BE;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">En nu… moe, soms afzien, een hele evenwichtsoefening, maar wel genieten. Tussendoor.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Gelukkige één maand kleine meid.</span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="http://www.bloglovin.com/blog/13017125/?claim=a7acubkf2a7">Volg mijn blog via Bloglovin</a></span></div>
</div>
Ann W.http://www.blogger.com/profile/16951266382688989704noreply@blogger.com2