Ann W. Mogelijk gemaakt door Blogger.
RSS

Hoe druk hebben we het echt?

"Ik heb het druk." We zeggen het allemaal en al te vaak. Ook als thuismama zijn er dagen dat ik als een kip zonder kop rond loop en niet weet waar te beginnen. Of neem nu mijn schoonvader. Hij heeft het nog nooit zo "druk" gehad als tijdens de weken dat hij thuis in ziekenkas zat. Het verbaast me dus niet dat Bart Eeckhout in De Morgen verklaart dat er wel degelijk een kloof bestaat tussen beleving en werkelijkheid. Hoe druk hebben we het echt? 
Ook Ignace Glorieux haalt in zijn artikel in Moment (Jaja, er staan al eens boeiende artikels in dat krantje van de CM.) de ogenschijnlijke tegenstelling aan dat we het drukker lijken te hebben terwijl er de laatste jaren meer toestellen en diensten zijn gekomen die het leven vergemakkelijken. Denk maar aan de was- en vaatwasmachine, kant- en klare maaltijden, een poetsvrouw die betaald kan worden met dienstencheques, ... Of neem nu gepensioneerden. Afgelopen week waren we op bezoek bij de grootouders van mijn man. Net zoals vele gepensioneerden hadden ook zij het druk, want morgen kwam er weeral bezoek, de dag erna moesten ze nog boodschappen doen en in het weekend moesten ze hun koffers beginnen pakken. 
Het druk hebben is een statussymbool geworden, zoals ook Eeckhout zegt. We vragen aan elkaar wat we het afgelopen weekend gedaan hebben en zeggen dat je twee dagen thuis in de zetel hebt gelegen, is niet zo interessant. Verder in het artikel slaagt Eeckhout volgens mij de nagel op de kop: onze mogelijkheden zijn enorm toegenomen. We kunnen veel, we hebben de middelen daartoe en we willen ook veel. De laatste nieuwe film zien, dat hippe restaurant uittesten, op stap gaan met het gezin, onze keuken renoveren, ... De keuzemogelijkheden zijn erg ruim, maar onze tijd is beperkt. Het gevolg is een continu gejaagd gevoel.
De rol van de media is hierbij niet te onderschatten. Zij wijst ons op alle leuke, niet te missen boeken die we "moeten" lezen, films of series die we "moeten" zien, reizen die we "moeten" maken, ... Eeckhout toont aan hoe het woord "moeten" in ons taalgebruik  is binnengeslopen.  Denk maar aan een must seemust hear of must read. Zo hebben we in onze berging een doos staan vol artikels over mooie, vaak exotische reisbestemmingen of leuke activiteiten in de buurt die we nog eens "moeten" doen. Een overvolle doos die onmogelijk af te werken valt op één mensenleven. En elke week komt er wel een artikel bij. 

Er is dus altijd wel iets te doen en tegelijkertijd nog meer dingen die we niet kunnen doen.  Kiezen is verliezen, zeggen ze dan. Dat merk ik alleen al wanneer ik blogs begin te lezen. Ik kan niet alles lezen, ik kan niet iedereen volgen of op alle posts reageren. Onvermijdelijk zullen er boeiende artikels aan mijn radar ontsnappen en dat kan ik niet altijd even goed loslaten. Fear of missing out noemen ze dat blijkbaar. 
Vrije tijd voelt helemaal niet meer zo vrij. Ook ik betrap mezelf er vaak op te zeggen dat ik iets nog MOET doen of daar nog naartoe MOET. Dus besloot ik deze week de "ik moet" actief te veranderen door een "ik wil" of "ik zou graag". Wanneer ik 's middags met het gezin op bezoek ga bij een vriend die thuis zit na een operatie, kan ik dat als een sociaal verplicht ziekenbezoekje zien of ik kan het beschouwen als een persoonlijke keuze om hiervoor tijd vrij te maken, aangezien vrienden voor mij belangrijk zijn. En meteen voelde ik mij terug meer baas over mijn eigen tijdsbesteding (en leven).

Glorieux geeft nog enkele tips voor mensen die willen onthaasten. Ga ergens naartoe waar er geen TV, internet of GSM is. Even weg van alle prikkels. Ik moet toegeven dat ik daarom zo geniet van op reis gaan. In een tent staat geen TV, onze GSM komt alleen 's avonds boven (om een SMS te sturen naar de nog steeds bezorgde ouders) en internet hebben we al helemaal niet. Ik zit graag op Facebook en blog heel graag, maar die break van enkele weken heb ik geregeld nodig. 

Verder raadt Glorieux aan om dagelijks een moment van rust in te lassen. Voor hem was dat de wandeling naar de tram op weg naar het werk, maar je kan bijvoorbeeld ook elke morgen beginnen met een kop koffie en een kwartiertje lezen. Het zijn die momenten van rust die we nodig hebben om staande te blijven in deze gejaagde tijden.

Follow my blog with Bloglovin

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

8 reacties:

Anoniem zei

Ik ben zelf niet zo enthousiast over de we-kunnen-niet-kiezen-dus-verzuipen-these. Want we moeten ook gewoon erg veel. Ik schreef zelf een post over allerlei uitgeputte vriendinnen van me, zie https://prinsesopdekikkererwt.wordpress.com/2015/05/26/prinses-ziet-ze-vallen-bij-bosjes/. In de reacties schemerde soms door dat mensen dachten dat het mensen hun eigen schuld is als het te veel is, want we willen te veel en we stellen geen prioriteiten. De mensen waar ik over schreef, zijn echter niet dat type alles-willers. Onze huidige leefwereld is toenemend complex. Eenvoudige dingen worden administratief en praktisch steeds complexer. Keuzes maken kan je maar tot op een bepaalde hoogte.

Ann W. zei

Dag prinses,
Ik zie hetzelfde in mijn omgeving. Een vriendin zwaar depressief, ook geen alles-willer. Soms wordt het gewoon allemaal te veel.
Leuk dat je het niet akkoord bent :-)
Ik wil ook niet zeggen dat alles opgelost is als je even anders kijkt naar de dingen en dat alle schuld dus ligt bij onze beleving.
Voor bepaalde mensen kan dat echter wel wat verlichting brengen. Bij mij bijvoorbeeld.
Maar om echt depressie en burn-out in onze maatschappij aan te pakken is er wel wat meer nodig.

Unknown zei

Ik kan niet zo goed schrijven, maar wilde hier toch even proberen te verwoorden hoe ik het doe.

Ja, ook ik heb het druk. Gewoon druk, kind van school halen, boodschappen doen, rustig! babbeltje met de buurvrouw, eten maken, samen ravotten en mss nog wat opruimen, huishouden, hobby en ik MOET nog ff op Facebook (gewoon omdat ik dat leuk vind). En ja ik vind dat oké. Ik kan echt uitkijken naar die dagdagelijkse dingen. Ik heb ook totaal geen last van druk van buitenaf. Ik voel met niet gedwongen om dingen te volgen of doen. Ik ben gewoon blij met MIJN beslissingen. Ieder op zijn manier zeg ik altijd! Alles wat ik doe, doe ik omdat ik er zelf voor kies/ het graag doe. Ik heb mezelf geleerd om dingen los te laten en er eventueel een creatieve draai aan te geven. Ik heb bv. een hele weekplanning waar ik me aan probeer te houden (ja, dat klinkt saai) en als er dan eens iets tussen komt dan is dat zo. Als er ongepland iets voorvalt op de dag dat ik mijn weekboodschappen doe, dan is dat zo. Dan zal ik die week wel koken met wat ik in huis heb. Dat is meestal win-win, want dan spaar ik ook nog eens geld uit. Als jij op maandagavond op bezoek komt, is het net poetsavond. Pech, dan zal het bij stofzuigen blijven en nee ik ga niet op zondag poetsen. Ik doe ook niet mee aan drukke weekends en fancy uitstapjes. Een wandelingetje in de straat kan ook leuk zijn. Mijn weekendagenda is ook altijd leeg en als iemand iets wil afspreken of ik wil ergens naar toe dan is dat heel gemakkelijk. Dit komt ook door het feit dat ik mijn kind (= mijn gezin) de ruimte wil geven om thuis in zijn eigen omgeving uit te blazen na een drukke dag of schoolweek. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ook ik niet moe ben na een (druk) weekend. Ik kan er van genieten om op mijn werk "uit te blazen" en met andere dingen bezig te zijn.
Wat en hoe je iets doet, alles vraagt energie. Af en toe een rustpauzeke inlassen en uzelf goe verzorgen op welke mannier dan ook, voor mij werkt dat.

Unknown zei

En ik kan ook niet typen zonder fouten, oeps. :-(

Unknown zei

Ik probeer echt bewust genoeg rustpauzes in te plannen... Het lukt me niet altijd maar als het mooi weer is bijvoorbeeld dan laat ik al eens de mand met strijk voor wat ze is terwijl Florian slaapt en ga ik in de plaats daarvan met een leesboek eventjes buiten zitten... Of als er een familiale verplichting is in een weekend na een al veel te "drukke" week ga ik heel bewust een leugentje om bestwil uitvinden waarom we niet kunnen aanwezig zijn.
Is het leven echt gewoon veel drukker of maken we het gewoon zelf drukker? Het is een goede vraag en ik weet ook niet onmiddellijk het antwoord. Het is wel een feit dat we inderdaad heel veel "moeten" of denken dat we iets "moeten"... Ik denk dat het belangrijk is dat je zelf aanvoelt wanneer het teveel wordt en jezelf verplichte rust gunt.

Ann W. zei

Dag Roselien, je hebt percies de "moetens" al goed uit je leven weten bannen :-)

Ann W. zei

Oei, "verplichte" rust ;-)
Het is denk ik een combinatie van beiden. Soms maken we het onszelf druk en ik denk dat we de invloed van die enorme hoeveelheid prikkels die op ons afkomen niet mogen onderschatten door oa de sociale media. Echte rust kan ik soms moeilijk vinden.

Nicole Orriëns zei

Ja, dat heb ik! Ik heb 's ochtends een half uurtje rust bij de koffie. En 's avonds een kwartiertje.

Huisvlijt

Een reactie posten