Mijn lieve jongen,
Nog even en je wordt drie jaar. Zo groot al. De cliché’s over tijd zijn echt waar. Maar gelukkig ben je ook best nog wel klein. Je ligt nog steeds naast mama in bed en speelt met mijn haar voor je in slaap valt. Als je moe bent of pijn hebt, wil je het liefst op mijn schoot kruipen en dicht bij mama zijn. Als je iets leuk vindt, kijk je me trots aan en wil je jouw geluk met me delen. Ik kan nog steeds genieten van het geluid van jij die jezelf ‘s avonds in slaap tut en van wakker worden met de geur van ‘pipipamper’ op de achtergrond.
We weten nu een half jaar dat je autisme hebt (nog geen diagnose, maar mama en papa zijn zeker) en het is niet altijd gemakkelijk. Maar beseffen dat je een "ontwikkelingsstoornis" hebt, maakt het wel beter. Nu hebben mama en papa tenminste het gevoel dat we je beter begrijpen en kunnen we meer geduld opbrengen. Zo kan je nog steeds erg boos worden en kan je niet zeggen waarom. Mama en papa proberen je dan te troosten en het gevoel te geven dat we er voor je zijn. Vroeger durfden we al eens boos worden op jou om een driftbui of je in de hoek zetten. Dat voelde nooit echt juist en gelukkig weten we intussen waarom. Je boosheid mag er zijn en die proberen we nu gewoon te aanvaarden. We snappen dat je gevoelens soms zo overweldigend kunnen zijn dat je geen blijf meer weet met jezelf. Toch zal mama blij zijn wanneer je deze fase ontgroeid bent.
Je wil nog steeds niet praten. Natuurlijk gebruik je wel een paar woorden. Net genoeg om de belangrijkste dingen aan mama en papa verstaanbaar te maken. En je zou mijn zoon niet zijn, moesten de meeste woorden niet met eten te maken hebben: koek, ta (tomaat), ap (appel), ei, ka (chocolade) en ke (drinken). De andere helft van je woordenschat heeft met voertuigen te maken, of course: toet (auto of eigenlijk alles met wielen), 'ush' (bus) en nieuw is ook ‘actr’ (tractor). Verder zijn ‘kijk’ en ‘kaka’ (alles wat met pipi doen en het potje te maken heeft) heel belangrijke woorden in je leven.
Wist je trouwens dat mama heel trots is op jou? We zijn al een half jaar of langer rond zindelijkheid aan het werken en sinds enkele weken doe je flink pipi op het potje! Eindelijk ben je die natte broeken beu en kan je tegen je lichaampje zeggen wanneer het wel en niet pipi mag doen. Intussen ben je weeral bezig met de volgende stap: pipi leren doen op het grote toilet. Op reis in Duitsland is het al gelukt! Misschien kan je binnenkort ook op school plassen? Mama is alvast erg benieuwd en enthousiast!
Papa en ik geloven erg in jou. Natuurlijk, soms wanhopen we wel, maar dat is omdat mama en papa nog veel moeten leren, niet jij. Je hebt ons laten zien dat je echt heel wat in je mars hebt. Je ontwikkelt misschien anders dan andere kindjes, maar uiteindelijk kom je toch op hetzelfde punt terecht (of op een ander punt dat even goed is). Zo doe je het flink op school, nu ben je stilaan zindelijk en praten zal je ooit ook wel doen. Als jij daar klaar voor bent en er de zin van inziet, vooral dat laatste.
Mama is heel blij met jou. Je bent erg lief en komt graag knuffelen. Je houdt van auto’s en alles wat daarmee te maken heeft, je eet graag eitjes, spek en frietjes (tomaatjes en pasta hebben momenteel even afgedaan als dé lievelingsgerechten), na een plasje op het potje kijk je graag filmpjes op de GSM als beloning (filmpjes over auto’s, natuurlijk), papa is je grootste held en jij bent die van de zus en mama, het beste cadeau dat we je gegeven hebben is een abonnement op Plopsa, verder ben je zot van de oma en opa, je meter en onze beste vrienden (en zij zijn verzot op jou). Je kan al alleen inslapen ‘s middags, maar ‘s avonds heb je nog graag het gezelschap en het haar van mama. Je gaat graag wandelen, fietsen en spelen in de speeltuin bij ons in de buurt.
Je houdt niet van kleverige handjes, pleisters, eten morsen op je kledij, je broek die aan je enkels hangt terwijl je op het potje zit, het moment dat je uit bad moet komen en afgedroogd wordt, wakker worden, de zus die aandacht wil (vooral als je nog maar net wakker bent), plaatsen zonder internet (en dus geen filmpjes kunnen zien op de GSM van mama en papa), vreemde mensen die je aanspreken en mama en papa die ruzie maken (maar welk kindje houdt daar wel van).
Mama heeft het de laatste maanden moeilijk gehad en ik denk dat je haar soms gemist hebt. Voor jou (voor je zus en de papa) is ze zich nu aan het herpakken. Het was bovendien niet zo makkelijk om een zusje te krijgen en plots de aandacht van mama te moeten delen. Ook ik mis soms de periode waarin het nog wij met z'n tweetjes was (of drietjes als papa thuis was). Maar intussen zijn we een nieuw evenwicht aan het vinden en koester ik de band die we delen des te meer. Je bent mijn zoontje, mijn eerste baby, mijn speciale jongen. Ik hou zo ONMOGELIJK veel van je. To infinity and beyond.
1 reacties:
Mooi.
Een reactie posten