Hallo, ik ben Ann en ik ben herstellende van een depressie. (Eindelijk kan ik het toegeven!) Een depressie die me zo overvallen heeft dat ik er erg onzeker en angstig van werd. Een nieuwe crash leek om de hoek. Als ik het nu niet had zien aankomen, waarom de volgende keer dan wel? Ik begreep niets meer van mezelf. Ik wist niet wat ik voelde, wat er in mij omging, waarom ik zo emotioneel en eenzaam was. Ann was een groot misterie geworden voor zichzelf. Tot ze de weg naar mindfulness vond...
Twee jaar lag het boek “Haal meer uit je leven met mindfulness” van Marisa Garau in mijn boekenkast. Gloednieuw en onaangeroerd. Tot ik een baby kreeg en een depressie, waarna ik besloot grondig aan mezelf te werken en terug in therapie te gaan. Daar leerde ik dat ik erg functioneerde op automatische piloot. “Wat denk je nu? Wat voel je nu? Wat wordt je in je lichaam gewaar?” Die drie vragen kreeg ik mee naar huis van mijn psychologe. Drie vragen die ik maar al te goed kende en vaak zelf mee gaf als 'huiswerk' aan cliënten. Dat is toch niet wat ik nodig heb, dacht ik eerst. Tot ik de oefening diezelfde week terugvond in het boek van Garau en ze een kans gaf. (Got the hint, universum.) En ja, deze kleine oefening deed me beseffen hoe weinig bewust ik me was van mijn eigen innerlijke wereld. 30 jaar heb ik rondgelopen als een kip met oogkleppen op. Ik deed maar wat. Tot ik frontaal en in volle vaart tegen die grote stenen muur botste en crashte.
Elke weg, ook die naar verandering, begint met kleine stapjes. Lezen in het boek van Garau was daar één van. In enkele duidelijke stappen en op basis van een aantal eenvoudige oefeningen toont ze hoe je van een zeurend, angstig persoon die geleefd wordt kan gaan naar een gelukkig, evenwichtig persoon die leeft. Op haar aanraden laste ik dagelijks momenten van bewust ademen in. Garau beschrijft een korte en een lange ademhalingsoefening. De korte kan je meerdere keren per dag doen; de lange elke dag op een vast moment. Na enkele weken begon ik het effect te voelen en merkte ik dat de dagen waarop ik niet aan haar oefening toekwam veel sneller blokkeerde.
In een volgend hoofdstuk moet de lezer zoeken naar zijn ware dromen en verlangens (en nadien de smoesjes die deze in de weg staan). Omdat ik graag serieus met de oefening aan de slag wou gaan, heb ze een tijdje opzij gelegd. Tot ik wist dat ik een uurtje zonder mijn twee lieve jengelende kindjes had en écht naar mezelf kon kijken op zoek naar de juiste antwoorden.
Ben jij er ook klaar voor?
Ben jij er ook klaar voor?
Stel jezelf dan de volgende vragen:
Waar droom ik van?
Wat wil ik?
Wat wil ik niet?
Wat heb ik hiervoor niet nodig?
Wat heb ik hiervoor wel nodig?
Wat kan ik doen om dit in werking te zetten?
Wat wil ik?
Wat wil ik niet?
Wat heb ik hiervoor niet nodig?
Wat heb ik hiervoor wel nodig?
Wat kan ik doen om dit in werking te zetten?
Mijn antwoorden…
…hoewel ze heel persoonlijk zijn, wil ik ze toch delen. Here it goes.
Ik droom van:
Ik droom van:
- gelukkig zijn
- gezond zijn
- in balans zijn
- schrijven, dingen creëeren/scheppen
- iets betekenen voor anderen, nu in de eerste plaats mijn kinderen/ man/ gezin
Ik wil:
- op tijd tijd voor mezelf
- geregeld mediteren, tot mezelf komen
- gezond zijn
- in balans zijn
- schrijven, dingen creëeren/scheppen
- iets betekenen voor anderen, nu in de eerste plaats mijn kinderen/ man/ gezin
Ik wil:
- op tijd tijd voor mezelf
- geregeld mediteren, tot mezelf komen
- geregeld bloggen, schrijven
- veel tijd doorbrengen met de kindjes en mijn gezin
- op tijd op date met mijn man of momenten voor ons hebben
- geregeld op reis gaan
- mijn zoontje begeleiden en ondersteunen in zijn autisme
- genieten van mijn kindjes
- leren loslaten
- werken aan mezelf
- mijn eigen weg gaan
Ik wil niet:
- ik wil me niet terug eenzaam voelen en alles alleen doen
- ik wil niet hervallen in de automatische piloot en me ongelukkig voelen zonder te weten waarom
- ik wil me geen zorgen maken of toch zo weinig mogelijk
- ik wil niet zagen of zelfmedelijden hebben
- ik wil de begeleiding van mijn zoontje niet helemaal uit handen geven
- ik wil mijn kindjes beiden voldoende aandacht en liefde geven, onvoorwaardelijk
- ik wil niet te veel meegaan met de stroom
- ik wil niet aan het verleden blijven vasthouden
Dit heb ik niet nodig:
- angst en onzekerheid
- zelftwijfel
- schuldgevoel
- weerstand
- denken dat ik een slechte mama ben
- denken dat ik niet genoeg ben
- passief zijn
Dit heb ik wel nodig:
- Zelfliefde en zelfacceptatie
- Vertrouwen
- Steun
- Gelijkgestemde zielen
- Op tijd actie ondernemen
- Open staan voor nieuwe contacten, vriendschappen, …
- Momenten van reflectie
Dit kan ik doen (of blijven doen) om het in werking te zetten:
- naar de psycholoog en meditatiegroep gaan
- blijven leren en lezen over autisme en tijd maken om met mijn zoontje te werken
- blijven momenten voor mezelf en voor mijn partner vrij maken
- op tijd hulp vragen
- me aansluiten bij een facebookgroep die bij me past (vb. rond langdurig borstvoeden of natuurlijk ouderschap)
- zoeken naar een opleiding of cursus om te volgen
- een praatje beginnen met een mama/papa aan de schoolpoort, buren, wandelaars (sociale contacten!)
- schrijven, berichten posten op mijn blog, gedichten maken
- schrijfcursus terug opstarten of definitief afsluiten (beslissen!)
- het proces aangaan
Dat is mijn lijstje. Het meeste wist ik al en toch gaf het een heel voldaan gevoel om het op te schrijven en allemaal voor mezelf op een rijtje te hebben. Alsof ik eindelijk de blauwdruk in handen had om mijn leven verder vorm te geven.
En toch lijkt iets me nog altijd tegen te houden om in volle vaart op dat doel af te stappen...
4 reacties:
Ik herken die automatische piloot. Ik heb moeten leren minder te willen, maar merk dat ik gemakkelijk herval in oude gewoontes. Een depressie is moeilijk om toe te geven, we willen allen supermama zijn, maar in werkelijkheid zijn we zoveel meer. Sterkte met het uitbouwen van jouw stappen. Ik lees graag mee met je, zo kan ik er hier en daar ook nog wat van opsteken.
Mindfulness heeft mij ook een heel end op weg geholpen. Toen kwam er een zware depressie achteraan. Hier was helaas geen goede gedachtengang tegen bestand. Wel heb ik er veel van geleerd en ben ik anders in het leven gaan staan. Ik sta nu vaker stil bij wat ik echt wil en werk hieraan om dit te bewerkstelligen. Niet meer steeds mezelf wegcijferen.
Je hebt mooie doelen opgesteld! Heel veel sterkte bij het behalen van deze doelen.
Ondanks dat ik al een tijdje van mijn depressie af ben, kan ik zo'n lijstje denk ik ook wel goed gebruiken.
goede moed An !
Dank je nele!
Een reactie posten