Ann W. Mogelijk gemaakt door Blogger.
RSS

Blog Burn-out

Willen of niet, door mijn zwangerschap schrijf en blog ik veel minder. Tot nu toe was dit een bron van frustratie. Waarom moet ik nu zo moe en futloos zijn? (Dag zelfmedelijden, mijn oude vriend.) Afgelopen week begon ik echter de voordelen te zien. Na meer dan een jaar bloggen werd ik gedwongen om afstand te nemen van het hele gebeuren, wat me de mogelijkheid bood om de situatie eens grondig te evalueren. De metapositie innemen noemen we dat in therapie. En wat blijkt? Ik was eigenlijk helemaal geen happy blogger. Ontevreden met hoe ik bezig was, ploeterde ik lekker voort en stevende recht op een blog burn-out af.


Gij zult...

Zo had ik mezelf allerlei geboden opgelegd. Moetens waaraan ik hoorde te voldoen om een goede blog te onderhouden. Een groot deel van die regeltjes waren gebaseerd op Het Blogboek van Kelly Deriemaeker. Ik kan haar en haar blog Tales from the Crib nog steeds appreciëren maar wat voor haar werkt, werkte duidelijk niet voor mij.

Zo was ik ervan overtuigd dat ik wekelijks twee tot drie berichten moest posten. Volgens Kelly moeten dit minstens één inhoudelijk sterke post en twee vullers zijn (liefst andersom natuurlijk). Om te beginnen ligt dat cijfer voor mij te hoog. Je hebt van die bloggers die praktisch dagelijks leuke dingen op hun blog kunnen zetten (zoals Huisvlijt en Hallo Sunny), maar als ik meerdere posts per week moet voorzien, begin ik de rijnste onzin te schrijven. 

Bovendien ben ik te perfectionistisch en schrijf ik niet foutloos genoeg. Een tekst moet bij mij herlezen, nog eens herlezen en bewerkt worden. Hij moet de tijd krijgen om te rijpen, zoals goede kaas of goede wijn. En ik drink liever één of twee keer in de maand echt lekkere wijn dan één of twee keer in de week een fles van de Lidl. 

Twee posts per maand, dat is niet veel. Toch ken ik leuke blogs die aan dit quotum voldoen. Neem nu Miss Mila at Home. Soms moet ik twee weken wachten op een nieuw bericht, maar zodra het er is, ga ik enthousiast lezen. Er was een periode dat ze meer van zich liet horen. Niet dat de kwaliteit van haar teksten toen achteruit ging, toch verloor ik mijn interesse een beetje. Meer hoeft niet altijd beter te zijn.

Welke regels had ik zo nog? Gij zult elke week blogjes lezen en liefst nog op elke post reageren ook. Kelly geeft dat als één van de manieren om je blog bekend te maken bij andere lezers. Daar heeft ze gelijk in. Net zoals Nicole van Huisvlijt gelijk heeft wanneer ze zegt dat het alleen maar beleefd is om een bezoek te brengen aan die bloggers die ook bij jou op bezoek komen. (Zie artikel Blogetiquette.) Gelijk of niet, op den duur werd blogjes lezen meer een verplichting dan een hobby. 

Ik had een hele lijst van blogs die ik volgde en deze moest ik minstens één keer per week bezoeken. Nu ik op blogsabat ben en veel minder tijd heb om andere blogs te lezen, kies ik er enkel diegene uit die ik oprecht graag volg. Dat is een heel wat korter lijstje dan mijn vroegere Bloglovinlijstje, maar blogs lezen voelt tenminste terug plezierig.

Naast andere blogs volgen en zo veel mogelijk reageren, moest ik van mezelf minstens elke week een nieuwe blog leren kennen. Dit deed ik door te zoeken tussen de reacties van anderen of door te gaan kijken naar een post die een reeds gekende blogster me aanraadde. Op zich is dat inderdaad the way to go om nieuwe blogs te ontdekken. Zo heb ik er een paar gevonden die ik nu nog steeds graag lees. Maar wekelijks had ik daar niet de tijd voor. En toch deed ik het.

"Wie tegen de stroom ingaat, komt uit bij de bron." Daar geloof ik echt in. Zo probeer ik de laatste jaren mijn leven te leiden. In plaats van deze gouden regel door te trekken naar mijn manier van bloggen, probeerde ik mee te gaan met de algemene stroom in blogland. Ik volgde niet langer mijn eigen weg, maar hield me aan andermans regels en een veel te gejaagd tempo dat eigenlijk de perfecte weergave is van onze huidige maatschappij. 

Veel te vaak heb ik de zoon voor televisie gezet om iets te kunnen schrijven of om nog snel wat reacties te posten. Meermaals heb ik gekozen voor mijn blog in plaats van tijd met de wederhelft of het gezin door te brengen. Bloggen ging zelfs ten koste van mijn seksleven en de band met mijn partner. Het beïnvloedde ook mijn huishouden btw. Ik was een echte blogaholic. Nu ik terug energie heb en die meer verdeel (onder de mensen die ik graag zie, mijn andere hobby's en mijn huis) ziet dat laatste er terug veel verzorgder uit. 

Maar laten we eerlijk zijn. Mijn huis is dan misschien wat netter, mijn grote en kleine man zijn terug wat meer tevreden, ik ben weer mee met de laatste nieuwe series maar... zoals mijn blog er nu bijligt, voelt het ook niet goed. Hij wordt een beetje verwaarloosd. 

...Keuzes maken

Daar komt het vaak op neer. Wat ik nooit zal vergeten is de vraag van mijn man: "Wil je een schrijfster zijn die blogt of een blogster?" Aanvankelijk was het mijn bedoeling om te schrijven en mijn teksten via mijn blog te delen. Stilaan begon ik me schuldig te maken aan het posten van recepten, reisfoto's en babyweetjes. Net omdat ik dat bij andere blogs ook zo leuk vond. Ik poste gewoon wat ik wou zonder er al te veel bij na te denken en mijn blog ging een heel andere kant uit dan gepland.

Nu mijn hersenmassa in gang geschoten is, sta ik toch graag even stil bij enkele zaken. Waar wil ik eigenlijk over bloggen en waarover niet? Waar liggen mijn grenzen? (Sommige zaken kan ik misschien beter voor Facebook houden.) Welke thema's wil ik vooral aan bod laten komen? Wie is mijn doelgroep? Zoals elk goed draaiend bedrijf heb ik nood aan een visie en missie.

Gelukkig duurt mijn zwangerschap aka mijn blogsabbat nog enkele maanden en heb ik tijd om met een aantal dingen in het reine te komen. En na de bevalling/babyperiode verwacht ik een comeback van een blogster die meer weet waar ze naartoe wil, op tijd grenzen stelt en regelmatig (hoe regelmatig valt nog te bekijken) fijne teksten post. Zou dat niet mooi zijn?


Ben jij blij met je blogritme? 
Zo ja, hoe heb jij een goed/haalbaar ritme gevonden?
Zo nee, wat schort er dan aan?
Heb je het gevoel mee te draaien met de stroom of heb jij echt je eigen weg gevonden? (Of misschien kunnen die twee bij jou mooi hand in hand gaan, wie weet.)

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS