Ann W. Mogelijk gemaakt door Blogger.
RSS

Mijn favoriete series op Netflix

Wat doe je als het weer even vergeten is dat het zomer is? Juist ja, tv zien. Series, ik ben er altijd al verzot op geweest en tegenwoordig is er een erg ruim aanbod (gelukkig aan kwaliteitsvolle series). Maar hoe hatelijk is het om iets op te zetten dat helemaal niet zo goed blijkt te zijn? De tijd voor mezelf is al zo beperkt, die wil ik niet aan onzin verspillen. Dus vind ik die posts van andere bloggers wel leuk waarin ze goede films, boeken of series aanraden zoals onlangs op La vie en mamaDe kans op frustratie omdat je weer eens iets ondermaats hebt opgezet en geen tijd meer hebt om iets anders te zien (ik denk bijvoorbeeld aan mijn filmervaring afgelopen weekend), wordt bij deze veel kleiner.

Mijn man en ik hebben lange tijd geen tv gehad. Ik downloadde tot voor kort films en series of kocht ze op dvd. Tot we positieve commentaren over Netflix hoorden rommelen in onze vriendenkring en we twee maanden geleden besloten dat het toch wel handig zou zijn om enige vorm van televisie te hebben. De kleine man kan nu de Teletubbies en andere tekenfilms 'zien', en de mama heeft een arsenaal aan goede reeksen tot haar beschikking. 

Deze zijn mijn tot nu toe favoriete reeksen die je op Netflix kan bekijken. De nieuwe en de al wat oudere.

Sense 8
Nog maar net gezien en met veel plezier. Sense 8 gaat over acht mensen die een bijzondere telepathische band hebben met elkaar. Ze kunnen voelen wat de ander voelt, praten met elkaar, ze kunnen beroep doen op elkaars talenten, ... en dit terwijl ze alle acht in een ander land (soms zelfs continent) wonen. Natuurlijk is er ook een slechterik in dit verhaal, een kerel die Whispers noemt en jacht maakt op de acht hoofdpersonages om hun krachten uit te schakelen. (Ze moeten toch iets doen om het spannend te maken.) Elke aflevering kom je meer te weten over één van de acht hoofdpersonages en groeit je sympathie voor hen, even als je liefde voor deze serie.


Orange is the new black
Net zoals Sense 8, een Netflix Original. Orange is the new black is een serie over een hoger opgeleide vrouw die voor 15 maanden (volgens haar onterecht) in de vrouwengevangenis terecht komt. Aanvankelijk is ze nogal de vreemde eend die niets anders wil dan zo snel mogelijk de gevangenis weer verlaten. Vooral de evolutie van het hoofdpersonage, de band die ze stilaan opbouwt met enkele medegevangen en het leven van de vrouwen in de gevangenis spraken me erg aan. En natuurlijk is er voor de liefhebbers de nodige portie girl on girl action.


Breaking Bad 
Een serie over een leerkracht die de diagnose terminale longkanker op zijn bord gepresenteerd krijgt en besluit om nog snel grof geld te verdienen (zodat hij zijn gezin met een gerust hart kan achterlaten). Dit doet hij door samen met een student van hem crystal meth te produceren. Een serie over een 'brave' man die zijn draai in het criminele milieu probeert te vinden en dit halsstarrig voor zijn omgeving verborgen wil houden. Lange tijd heb ik de reeks aflevering na aflevering kunnen verslinden, tot ik na seizoen 3 toch even een break nodig had. Misschien de draad nog eens oppikken?


Once Upon A Time
Het kind in mij dat verzot is op sprookjes en tekenfilms (oké, en ook de volwassen vrouw, ik geef het toe) is verliefd op deze serie waarin Sneeuwwitje, de Zeven Dwergen en nog veel meer sprookjesfiguren tot leven komen. Het verhaal speelt zich af in Storybrook, het stadje waar de personages gevangen zitten (zonder enige herinnering aan hun sprookjesleven whatsoever) door een vloek van de Evil Queen. Gelukkig is er een redder die de vloek kan opheffen en ervoor zal zorgen dat iedereen zijn ware zelf weer zal herinneren. Deze serie is echt eentje om aflevering na aflevering te kijken. Ideaal dus als je nog geen kinderen hebt ;-)


How I met your mother
Deze serie die 9 seizoenen lang is, heeft een beetje mijn hart gestolen. (Ook al mindert de kwaliteit wel lichtjes in de loop van de latere seizoenen.) Ze staat als waarschijnlijk één van de laatste series die ik ooit gekocht heb te pronken in mijn kast. How I met your mother werd aanvankelijk geprofileerd als de nieuwe Friends: vijf vrienden in New York die heel veel tijd in een bar spenderen. De levenswijsheden die doorheen de afleveringen aan bod komen, zijn gewoon geweldig. Het gebeurt niet zelden dat ik tegen mijn man zeg: "Dat is zoals in How I met your mother..." Een serie vol humor, liefde en waarheden als een koe.

Nu aan het volgen...

Marco Polo
De zoon van een Venetiaanse handelaar wordt door zijn vader achtergelaten om de Mongoolse leider Koeblai Khan te dienen. Door zijn intelligentie wordt hij al gauw een gerespecteerd adviseur van Khan. Ook al krijgt de serie gemengde reacties, toch kijk ik er naar uit om volgende week met mijn man verder te zien. Meer moet dat niet zijn, toch?


New Girl
Ik was op zoek naar een luchtige reeks en vond dit in New Girl. Een serie over een gekke jonge vrouw Jess, gespeeld door de toch wel bekende Zooey Deschanel, die na een relatiebreuk op zoek moet naar een nieuwe woonplaats. Ze vindt deze bij drie jongemannen die haar proberen te aanvaarden zoals ze is, proberen. Ideaal om naar te kijken als ik met de kleine meneer op de speelmat zit (hij ziet Deschanel graag bezig) of om nog snel eentje op te zetten voor ik ga slapen. (Ik kan zweren dat Deschanel soms een snor lijkt te hebben. Of ligt dat nu aan mij?)



Wat is jouw favoriete serie op Netflix? 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Ann neemt afscheid van haar lillipeuter

Dag ventje met de gele broek en de grote glimlach
die zijn handje zachtjes op en weer waait

Dag oma met de zwarte haren
met de speelse krullen die dansen rond haar gezicht

Dag houten huisje in het bos
en de garagepoort die steeds kleiner wordt

Dag naaldbomen die hun hoofd hoog in de lucht steken
en wiegen in de huilende wind

Dag vogeltjes die wonen in de bomen
en hun afscheidsliedje zachtjes fluiten

Dag ventje
Kleine ventje
Dag lief klein ventje van mij


PS: Wat Paul van Ostaijen kan, dat kan ik ook ;-)


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

9 dingen die veranderen van zodra je kinderen hebt

9 dingen die je als ouder niet wil horen. Een half jaar is het intussen geleden dat ik mijn eerste '9 dingen-lijstje' postte, en meteen had ik ideetjes voor het volgende. Maar net zoals bij lekkere wijn, had het vervolg wat tijd nodig om te rijpen. Nu het volgende lijstje van negen dingen eindelijk klaar is, deel ik het met plezier!
Benieuwd of het ook deze keer zo herkenbaar is voor de mama's en papa's onder jullie.

1. Je wordt zelf weer een beetje kind
Ik beleef alles terug met dat vleugje kinderlijke magie. Ik merkte het al met Sinterklaas. Als een klein kind en met meer enthousiasme dan mijn eigen nakomeling zat ik op de speelmat met mijn ventje naar Dag Sinterklaasje te kijken. Ik keek er zelfs naar uit om mijn schoen te zetten, om dan te beseffen dat ik nu degene ben die hem 's avonds ook weer leeg maakt. Dat viel een beetje tegen, maar oké.

2. Een goede nachtrust wordt een kostbaar goed
Deze les heb ik na 15 maanden op de harde manier geleerd, met een nog steeds slechte slaper en de bijna altijd onderbroken nachten (zie vorige post). Gevolg: een mama die vaak een voddeke is en niet echt de beste versie van zichzelf. En een papa-voddeke dat naast haar in de zetel, in bed of in de auto hangt.

3. Je wordt een dikke seut
Laten we eerlijk zijn. Vroeger kon ik me zo storen aan die slakken in het verkeer met hun stickers "Baby aan boord." Is dat dan een excuus om zo te rijden? Op een dag zit je zelf aan het stuur met een lillipeuter achter je in de autostoel en besef je dat je serieus (maar echt serieus) afremt om een bocht te nemen zodat je ventje niet van de ene kant van de auto naar de andere gekatapulteerd wordt. Damn.
Plots ben je ook de saaie muts die als eerste op een feestje vertrekt. Een tijdje geleden hield een vriendin van mij een verjaardagsfeestje. Er waren een aantal gasten aanwezig die geen kinderen hadden en dat merkte ik meteen. Ze dronken erop los, hadden geweldig veel pret (zoals alleen dronken mensen dat kunnen hebben) en bleven lekker lang plakken. Mijn man en ik hielden het wat rustiger en excuseerden ons rond 22u. Voor ons werd het al 'laat', want de dag erna loopt er weer zo'n hyperactief kind rond in je huis en moet je er staan. Niemand die het in mijn plaats komt doen jammer genoeg.

4. Je krijgt de concentratiespanne van een vlieg
Ik heb het lange tijd op zwangerschapsdementie gestoken, maar meer dan een jaar na datum is mijn geheugen nog steeds een grote zeef. Sorry als je iets twee of meerdere keren tegen mij moet zeggen. Irritant, ik weet het, maar ik hoop dat het betert wanneer ik terug slaap. Binnen 15 jaar ofzo? Of probeer maar eens een deftig gesprek of een gezelschapspel te spelen met een ouder, zeker als de kinderen erbij zijn. Redelijk hopeloos.

5. Je seksleven
Onlangs vertelde een vriendin dat ze vier orgasmes had op één dag. Needless to say dat deze vriendin nog maar net samen is met iemand en dat ze nog in die lekkere pas verliefde roes zit. Geen kindjes, tijd om met z'n tweetjes te spenderen, misschien zelfs de hele dag in bed? Those days are long gone! Ik antwoordde dat vier het aantal orgasmes is dat ik op één maand heb. Dat is wel wat overdreven (of niet :s), maar in onze gloriedagen zitten mijn man en ik nu niet bepaald. 

6. Plots krijg je protjes in je nek in plaats van kusjes
Dit kan ook mee verklaren waarom ik minder seks heb. Soms zijn mijn man en ik zo gericht op het mama of papa zijn. Onlangs wou de wederhelft me een kusje geven. In plaats daarvan kreeg ik een protje in mijn nek van het 'protjesmonster' dat normaal alleen de kleine man aanvalt. Niet erg sexy (maar wel heel lief.)

7. Je begint over jezelf te praten in de derde persoon
"Mama gaat nu even de post halen." "Mama gaat naar het toilet." "Mama gaat je even in de box zetten maar komt zo terug." De hele dag leg ik aan de kleine man het doen en laten van zijn mama uit. Het wordt pas echt een gekke boel als je ook zo begint te praten wanneer de lillipeuter niet in de buurt is. 

8. Je huis is doorgaans een rommeltje
Als mijn buurvrouw langskomt, schaam ik me altijd een beetje. (Haar bezoekjes zijn meestal onaangekondigd.) Dan staat er een hoop afwas, ligt er overal speelgoed en lijkt het alsof ik dagen niet gestofzuigd heb (terwijl ik dat praktisch dagelijks doe). Kinderen + een huisdier = een rommelig huis. Zeker als die mama liever ook wat blogt of met de kleine man speelt in plaats van de perfecte huisvrouw te zijn. Ik beken.
9. Waar is die tijd voor mezelf naartoe?
Tijd voor mezelf is geen evidentie meer, net zoals qualitytime met mijn man doorbrengen. Tegenwoordig moet ik tijd voor mij of voor mijn partner echt némen: inplannen en een babysit optrommelen. De dagen van 's avonds beslissen om een cinema te doen en een uur later de auto inspringen zijn voorbij. Melancholische zucht.


Er verandert heel wat als je kinderen hebt. En ik ben waarschijnlijk een nog eens zo lang lijstje van dingen vergeten!

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Doorslapen doorschmapen

"En, slaapt hij al door?" Nee, nee en nog eens nee. 

Mijn zoontje is blijkbaar zo'n abnormaal geval dat bijna 15 maanden is en elke nacht nog minstens 1 à 2 keer wakker wordt. We hebben alle goed bedoelde tips al geprobeerd: de laten wenen tactiek (nadat ons zoontje drie nachten de ziel uit zijn lijf schreeuwde, zag ik daar echt de zin niet meer van in), de "geef hem wat water in plaats van melk"-tactiek (Ofwel is ons zoontje traag van begrip, ofwel klopt het toch niet dat een baby dan denkt "Oh, het is nacht. Nu krijg ik geen melk en moet ik slapen." Weer gigantische huilbuien tot gevolg.) pakken, niet pakken, bij in het grote bed leggen, negeren, tut geven, pap geven, geen pap geven, ... Noem maar op.

Na bijna 15 maanden van gebroken nachten, zakt de moed me soms in de schoenen. 

Een paar weken geleden sliep de kleine man nochtans af en toe door. Mijn man en ik waren de gelukkigste ouders op aarde en voelden ons zelfs weer een beetje mens. Jaja. 

Maar na drie weken was het gedaan met de pret. Daar stond hij dan weer, om 1u 's nachts, recht in zijn bed.

Vandaag gaan we nog eens een zoveelste poging doen. We hebben hem nog maar net in bed gelegd. Lekker laat. De bedoeling was om hem zelf te laten "vragen" om te gaan slapen, maar onze kleine man bleef ervoor gaan. Om 22u besloten we dan toch zelf maar dat het tijd was om naar bed te gaan. Benieuwd of de uitputtingsstrategie iets zal uithalen.

Grote diepe zucht van een vermoeide mama.

Slaap zacht allemaal

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Ann huilt tranen met tuiten bij Inside Out

Inside Out, de nieuwe tekenfilm van Disney en Pixar gaat over een 11-jarig meisje Riley dat worstelt met de verhuis van haar gezin naar San Fransisco. Bijzonder aan deze film is dat het verhaal zich grotendeels afspeelt in het hoofd van Riley, waar Geluk, Angst, Boosheid, Verdriet en Afkeer (oftewel de vijf basisemoties) haar controlepaneel bedienen in het Hoofdkwartier. 




Het verhaal zit bijzonder mooi in elkaar en leert ons hoe we als kind herinneringen opbouwen die door één van onze basisemoties gekleurd worden. Bepaalde herinneringen hebben zo'n diepe indruk op ons dat ze opgeslagen worden als kernherinneringen. Deze kernherinneringen staan op hun buurt in voor de opbouw van onze persoonlijkheid, die in Inside Out als de som van verschillende eilanden wordt voorgesteld. Zo staat elke kernherinnering in verbinding met een persoonlijkheidseiland. Bij Riley waren dit het familie-, hockey-, vriendschaps- en mafkeeseiland. 

De verhuis van haar familie zorgt bij Riley voor heel wat minder fijne gevoelens. Als ze dan ook nog eens minder leuke herinneringen opdoet waar ze met niemand over kan praten, begint het hele systeem te wankelen. De persoonlijkheidseilanden van Riley brokkelen één voor één af. 

Intussen probeert Geluk, die samen met Verdriet en de gelukkige kernherinneringen eerder in de film uit het Hoofdkwartier gekatapulteerd werden, haar weg terug te vinden naar het controlepaneel om zo veel mogelijk eilanden te redden. Terwijl proberen Angst, Boosheid en Afkeer de boel zo goed als ze kunnen draaiende te houden, maar tevergeefs. Zonder Geluk en Verdiet gaat het al gauw mis.

Wanneer alleen nog Familie-eiland overeind staat en Riley dreigt om haar vermogen tot voelen te verliezen, bereiken Geluk en Verdriet eindelijk hun bestemming. Op haar tocht heeft Geluk geleerd dat Riley alleen gered kan worden door samen te werken met Verdriet. Met wat aanmoediging van Geluk neemt Verdriet de leiding waardoor Riley haar tranen aan haar ouders kan tonen en er plaats komt voor steun en troost vanuit haar omgeving. 

Niet voor niets hangt het artikel over deze film op het memobord van de plaats waar ik therapie geef. De film geeft een geweldig helder en visueel zicht op hoe het menselijk brein in elkaar zit en hoe een depressie bij kinderen kan ontstaan (zoals uiteindelijk bij Riley dreigde te gebeuren.) Wat vaak in mijn therapieruimte gebeurt, vond op het einde van de film plaats: het fundamentele verdriet van Riley dat schuilging achter al die boze gevoelens kreeg een plaats waardoor herstel op gang kon komen.

En waarom huilde ik nu als een klein kind? Terwijl de kernherinnering getoond werd van peuter-Riley die in de zetel aan het springen was en met een gekke bek door het huis rende, herkende ik de vreugde van mijn kleine zoon. Perfect gevangen in dit ene beeld. Toen later in de film het mafkeeseiland van Riley instortte en dit deel van haar persoonlijkheid stierf, huilde ik om het besef dat ook mijn zoontje dit deel van hem ooit zal verliezen. Net zoals ikzelf die jeugdige onbezorgdheid zo veel jaren geleden ben kwijtgeraakt. Disney has done it again!

Mijn persoonlijkheidseilanden 

Na de film vroeg ik me af wat mijn persoonlijkheidseilanden zijn en welke kernherinneringen erachter zitten. Best een leuke oefening, maar niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik uit 8 hoofdeilanden en 5 kleinere eilanden besta.

1. Gezinseiland
Ontstaan toen ik een kind was met mijn gezin van herkomst, mijn moeder en mijn twee broers, op kop. Tijdens de zomer moet ik altijd terugdenken aan de avonden dat we buiten zaten en samen gezelschapsspelletjes speelden.
Nu staat mijn eigen gezin centraal: de wederhelft, de lillipeuter en het kleine monster (met deze laatste bedoel ik onze poes). 

2. Vriendschapseiland
Vrienden zijn al lang heel belangrijk voor mij, maar de meest memorabele periode wat dit betreft is de puberteit. Toen ik 17 jaar oud was, had ik een hecht vriendengroepje waar mijn huidige man en beste vriendin deel van uitmaakten.

3. Schrijverseiland
Schrijven is iets dat ik niet kan laten. Vroeger schreef ik gedichten en teksten, nadien werden het meer reis- en andere kortverhalen. Nu laat ik mij vooral gaan op mijn blog.

4. Therapie-eiland
Op mijn 17de ben ik in therapie gegaan. De schoonheid van de band die ik met mijn therapeute had en het proces dat ik de daarop volgende twee jaar heb doorgemaakt, hebben ervoor gezorgd dat ik nadien zelf therapeute wou worden.

5. Reiziger/avonturiereiland
Mijn man zal een beetje lachen met de woordkeuze, maar ja schatje, ergens in mij zit een kleine avonturier. Dat deeltje in mij dat besloot dat het een goed idee zou zijn om op mijn 18de achter op de motor van mijn toenmalig lief (nu mijn man) te stappen en samen de wereld te verkennen.

6. Het groene eiland
Dit kan zowel naar mijn liefde voor de natuur verwijzen als de nood om mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden.

7. Daddy issue of onzekerheidseiland
Vraag me niet hoe oud ik was toen mijn ouders uit elkaar gingen, maar klein was ik zeker. Toen op een dag mijn vader ineens weg was. Er werd niets aan ons uitgelegd; hij had geen afscheid genomen. Hij was gewoon verdwenen. Op naar zijn nieuwe gezin. 
Deze gebeurtenis heeft mijn fundamenten serieus doen beven. (Maak daar maar een gigantisch grote, verdrietige kernherinnering van die ervoor zorgt dat ik nog steeds onzeker ben in relaties die belangrijk voor me zijn.) 
Ook mijn zelfvertrouwen is nog steeds niet wat het zou moeten zijn.

8. Food food food!-eiland
I love love love food! Het liefst lekker en veel. De kookkunsten van mijn schoonmoeder hebben daar niet aan geholpen toen ik tien jaar geleden een tijdje bij mijn schoonfamilie heb ingewoond. Het snoepertje in mij is nog steeds heel actief en moet geregeld getemperd worden.

Iets minder groot zijn:

9. Angsthaaseiland
De tegenhanger van de avonturier in mij die me vaak tegenhoudt om te doen wat ik echt wil doen in het leven. Ik weet dat mijn overbezorgde moeder hierop haar invloed heeft gehad, maar een mens kan zijn ouders niet eeuwig van alles de schuld geven. Ik probeer mijn angst dus zo veel mogelijk te overwinnen.

10. Onzichtbaar meisje-eiland
Het stukje in mij dat na al die jaren nog steeds in een hoekje wil kruipen en het liefst zo weinig mogelijk wil opvallen. Gelukkig wordt dit eiland intussen wat vaker op non-actief gezet door mijn dappere avonturier die al eens graag in de spotlights staat.

11. Romanticuseiland
Ik ben een echte sucker voor romantische films, series en literatuur. Dit is het stukje in mij dat huilde bij The Notebook, de liefdesgedichtjes die haar man ooit voor haar geschreven heeft koestert als een zeldzame Ming-vaas en nu helemaal aan het verdrinken is in de wereld van Vijftig Tinten. (Oh, Christian!)

12. Seksbeesteiland
Mijn man zal het graag lezen. She's alive! Mijn innerlijke godin, zoals E.L. James ze noemt. 

13. Muziekliefhebbereiland
Intussen is mijn liefde voor muziek al iets geminderd, maar als puber was het de drug die me door deze moeilijke tijd geholpen heeft. Mijn eerste festival zal ik nooit vergeten. Ik was 17 jaar en net samen met mijn man. Daar stonden we dan met een grote smile op ons gezicht op die overweldigend grote weide terwijl de eerste groep reeds aan het spelen was. Nog steeds kan ik het meest genieten van muziek als deze live uit de boxen klinkt.

Dit waren ze dan, de 13 grote en kleine eilanden die samen een mooie weergave zijn van de Ann die ik nu ben. 

Ga dus zeker naar Inside Out zien. Een aanrader voor de grote en de kleine mensen. Als een film je zo kan doen nadenken, dan weet je dat het goed zit.


En wat zijn jouw persoonlijkheidseilanden?



Tip voor deze zomer: De Coca-cola Drive-in Movies waar mijn man en ik gezellig in onze eigen auto van Inside Out konden genieten (en ik lekker ongemerkt kon huilen).


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Mijn recept voor de lekkerste Mojito ijsthee

Veel drinken als het zo warm is, zeggen ze dan. Maar na een paar dagen kan ik geen water meer zien. Ik ben zo iemand die eigenlijk veel te weinig drinkt. Dus om mezelf te motiveren om voldoende te hydrateren, ging ik op zoek naar een iets smaakvoller toch nog gezond alternatief. Want frisdrank probeer ik toch maar veel mogelijk te vermijden. Zo maakte ik afgelopen week voor het eerst ijsthee en het was een succes. Zowel hier thuis als bij het bezoek.

Ik ging eigenlijk heel eenvoudig te werk: maak een mojito (mijn nog steeds favoriete cocktail) maar vervang de rum en het bruiswater door groene thee. De naam Mojito ijsthee was bijgevolg een logische keuze. Een echte aanrader! 


Wat heb je nodig en hoe maak je het?

Ik gebruik 2 zakjes groene thee voor 1200ml water (of 1,2 liter) (Dat is toevallig de hoeveelheid water die in mijn waterkoker past.)
Daarbij doe ik 6 koffielepeltjes rietsuiker (gewone suiker kan ook), het sap van 1 limoen en 3 takjes munt.
Laat verder afkoelen en zet de kan in de koelkast tot de thee lekker fris is.
Ik maak de ijsthee meestal 's avonds om de dag erna te drinken.
Serveer met limoenblokjes, veel ijs en een takje munt.

Mmmmm... Misschien iets om vrijdag of zaterdag te proberen wanneer het terug lekker warm is?

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Over de baby die een kleine peuter werd

Veertien maanden is de kleine man intussen. Geen hulpeloze baby meer, maar een peuter in wording. "Lillipeuter" zoals mijn man hem noemt. Doorslapen is er jammer genoeg nog steeds niet bij (of wat dacht je) maar op andere vlakken wordt het al een echt meneertje en vallen de veranderingen eens zo hard op.


Tegenwoordig is hij gek van auto's, boekjes, blokken en alles wat lawaai maakt. 
Hij beweegt de auto's in zijn Toet Toet Auto's Garage, 
(Ook Nijntje moest in de carwash. Je kan al raden dat dat niet goed kwam.) 


hij stopt de ballen zelf in zijn Ballenboom (jaja, V-Tech heeft al goed aan ons verdiend) en bakjes uitladen, groot of klein, is zijn favoriete bezigheid. (Inladen moet de mama jammer genoeg nog doen.)

Sinds kort heeft hij ook een zandbak buiten. Eindelijk mag hij in zand graven en lekker vuil worden. (Dat probeerde hij voordien al meermaals in onze moestuin.)


Alles in de mond steken doet hij nog steeds. Jammer genoeg ook steentjes, blaadjes, zand, ...

Als mama even vijf minuten rust wil, kan ze hem tegenwoordig een boekje in de handen stoppen. (Joepie)


of de DVD van Bumba opzetten (de clown waar ik een grote haat-liefde-verhouding mee heb).


Gelukkig zorgen de Teletubbies en Woezel & Pip ook voor een tijdelijke gehypnotiseerde toestand.

Het gebeurt niet zelden dat ik hem kwijt ben en meestal is hij dan naar de badkamer verdwenen. 
Betrapt!


Hij weet intussen dan toch dat hij de wasmanden niet mag uitladen


maar de kastjes opendoen is nog te verleidelijk.


In de keuken heeft hij één kastje dat hij mag opendoen en uitladen,
met soms wat rommel tot gevolg


en soms gewoon complete chaos. (Beeld je meteen in dat de rest van het huis er ook zo bijligt.) (Dat komt ervan als je even aan het bellen bent met een vriendin of afgeleid bent door je blog.)


Voor de rest wil hij zo veel mogelijk zelf doen.

Zelf eten


Zelf drinken


Koffie zetten (die de mama dan opdrinkt natuurlijk)


Of zijn tut insteken (En hij kan hem ook draaien als hij verkeerd zit. Handig!)

En als het hem gelukt is om iets zelf te doen, klappen we samen in de handjes of geven een high five(Daar kan ik geen foto van nemen, tenzij ik een derde hand zou hebben.)

Alleen stappen doet hij nog net niet. (Kan iedereen aub stoppen met dat te vragen?!)
Voorlopig blijft het bij zich al stappend een weg banen langs de meubelstukken en de benen van mama. 

Het is vermoeiend, zo'n lillipeuter in huis. Op sommige dagen lijk ik hem enkel achterna te hollen en constant op de regels te wijzen. Laat de vuilbakken nu eens dicht. Geen kastdeuren open doen. Pas op voor je vingers! Niet te dicht bij de TV gaan staan. Laat de diepvries maar mooi dicht. Geen eten op de grond werpen, geef het maar aan mama als je het niet meer moet hebben. De drinkbeker met de opening naar boven houden, schatje. ZUCHT!

Maar desondanks is de liefde groot ;-)

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS