De kleine man had vorige week last van diarree. Correctie, mama en papa hadden last van baby zijn diarree. Hij leek er niets van te merken en was zijn vrolijke zelf, maar wij zaten met de minst gezellige pampers van zijn nog jonge leventje. We hebben eerst enkele dagen afgewacht en natuurlijke remedies geprobeerd (Je kent dat wel, rijst in de groentepapjes en een extra banaan tussendoor.) maar toen hij vrijdag wederom tot achter zijn oren vol hing, zijn we de dag erna toch naar de huisarts gegaan. Viel dat even tegen! Ik wou weten of mijn kleine man extra zorg of medicatie nodig had. In plaats daarvan kreeg ik iets heel anders op mijn bord.
Onze huisarts heeft ooit nog voor Kind en Gezin gewerkt. Vroeger vond ik dat een pluspunt, stilaan begin ik mijn mening daarover te herzien. Soit, ik kan niet echt klagen. Hij neemt zijn tijd voor elke patiënt, controleert alles grondig en schrijft doorgaans perfect voor wat je nodig hebt. (Geen antibiotica tenzij dit echt nodig is, ook een hele belangrijke.) Dus zoals verwacht, keek hij onze kleine man van top tot teen na. Aanvankelijk werd mijn vermoeden bevestigd: we hebben een tevreden en gezonde jongen. Hij leek nergens last van te hebben. Tot de huisarts hem ging meten en wegen.
De meetresultaten plaatste onze huisarts in de groeicurves van het Kind en Gezin boekje. Terwijl hij de stipjes op de (volgens hem) juiste plaats zette, mompelde hij met een bezorgde frons: "Oei, dat ziet er niet goed uit." Blijkbaar schoot de curve ineens drastisch naar omlaag en zat onze jongen qua lengte en gewicht onder de benedengrens. Een week geleden zat hij nog netjes tussen de middelste en de onderste lijn. Geen grote of geen zware jongen, maar hij deed het naar zijn normen goed. Een beetje verbaasd en veel meer bezorgd bekeek ik de curve met daarop de stipjes van de huisarts. Mijn gevoel zei me dat er iets niet klopte. Had hij wel goed gemeten?
Volgens mij stonden mijn bedenkingen te lezen op mijn gezicht (of ik heb het hardop gezegd), want de huisarts verdween nogmaals met onze kleine man naar de weegschaal en zijn prehistorisch meetsysteem. (Baby op de tafel, een houten blok aan elke kant en de afstand tussen de blokken meten.) De gegevens waren hetzelfde. Twee weken geleden bij Kind en Gezin was onze jongen 70 cm groot, bij de huisarts nog maar 68 cm. Zijn gewicht was toegenomen, maar niet voldoende. Waar ik niet van opschrik na een kleine week diarree. Dat krimpen daarentegen...
De huisarts noteerde de gegevens in zijn computer. Oké, daar zag de curve er al iets normaler uit, maar toch nog steeds aan de lage kant. "Dit moeten we in het oog houden." Volgens mij beseft hij niet dat dergelijke zinnen in de oren van een mama klinken als: "Er is iets mis met je zoon", "Dit komt niet goed" en "Jullie doen als ouder iets verkeerd." Wat daarna volgde was een kort verhoor of we wel genoeg dit en niet te weinig dat deden. Toen de huisarts vervolgens zei dat we alles deden wat we konden en ik me geen zorgen moest maken, begon ik al bijna in tranen uit te barsten.
Mijn man zei intussen niet veel. Op dat moment kon ik hem daarvoor wel vervloeken (Thank you for the support babe!), maar achteraf bleek dat hij weinig waarde hechtte aan al die cijfers en curves. Hij wou het thuis eens rustig bekijken en er met mij over praten. Dat hebben we dan ook gedaan. Daar werd al gauw duidelijk dat de huisarts de stipjes op de verkeerde plaats had gezet, onder "10 maanden" i.p.v. "9 maanden". Daar is het dus de mist in gegaan.
Het is wel een feit dat de baby niet zo groot en niet zo zwaar is voor zijn 9 maanden, maar hij is gezond en blijft vooruit gaan. Zijn curve buigt helemaal niet zo gek veel af. Volgende week eet de kleine man terug wat meer en dan schiet die lijn zo de lucht in. Ach ja, uiteindelijk hebben al die artsen en verpleegsters het beste met ons en onze kinderen voor. Maar afgelopen zaterdag om 10u 's ochtends voelde dat even niet zo.
7 reacties:
Trek je er maar niet teveel van aan hoor. Mijn drie zijn inmiddels 4,11 en 15 jaar en ze zitten qua gewicht altijd onder de curve. Nu nog steeds trouwens... Onze jongste kwam als baby ook altijd te weinig bij, de mevrouw van Kind en Gezin stond hier bijna elke week om te wegen. Toch zijn ze alle drie kerngezond hoor... Ik begrijp heel goed dat je schrikt als de dokter zo iets zegt, ik was ook altijd bang als ze weer eens over de curve begonnen bij K en G.
Groeicurves zijn zowiezo maar één meetinstrument hé. De boekjes van K&G bieden zowiezo geen helemaal correct beeld, omdat ze gebasseerd zijn op metingen van vnl kv-gevoedde baby's. Die gemiddeld iets zwaarder zijn.
Deze curves: http://www.borstvoeding.com/groeicurve/ komen van het WHO. Ze bieden een gemiddelder beeld, waar borstvoeding de norm is. En geven zowiezo een beter idee van gewicht en lengte.
Overigens heb ik dezelfde ervaringen met metingen. Lengte is makkelijk 2 cm verkeerd, dus zolang kleren te klein worden zit je goed. En bijkomen, tja ... zolang ze niet drastisch afvallen en over de lange lijn genomen bijkomen, is het ook goed.
Ik ben ooit 3x moeten langsgaan, met een maand tussen. Eerst was Amber niet gegroeid, maar wel (te veel volgens hun metingen) bijgekomen. Meteen bloedprikken op groeihormoon en ik moest zeker een fles minder geven. Dus na een maand terug, toen was ze ineens 4 cm gegroeid, maar niets bijgekomen, was ook weer niet goed, want niet bijkomen .... oei ... moest ik een fles meer geven. Wij hebben altijd op vraag gevoed, dus flessen melk varieerde tussen 300ml en 800ml op een dag (wat dus ook nooit goed was).
Wij hebben trouwens een kindje dat al vanaf geboorte met lengte op p10 zit en met gewicht op p50. Dus zowiezo vinden ze haar altijd te dik en zodra ze dus een gram meer bijkomt dan de curve toelaat, is het algemene paniek :p .
Ja Miss Milla, ik weet het wel hoor. Ik probeer me daar nu ook niet te erg op blind te staren, het was gewoon even schrikken. Blij te horen dat je drie gezonde kinderen hebt :)
Barbara, intussen krijgt hij ook kunstvoeding hoor, maar "het probleem" is vooral dat de kleine man al veel te graag brokjes eet en zo veel zelf wil doen. We merken dat hij sinds kort beter stukjes kan afbijten en kauwen en het eten gaat weer een stuk vlotter!
Amber ziet er mij toch perfect in orde uit hoor :-)
Een handige lijst met tips. Vooral die van de draagdoek vind ik goed. Zelf vond ik dat een ideale manier om mijn kind aandacht te geven en toch ook het huishouden te doen.
Huisvlijt
K&G en ik zijn nooit beste "vriendjes" geweest. Bij K&G had ik de meest abnormale kinderen. Bij de ka, waren ze normaal.
De oudste maakte op 6 maand een knik in zijn curve. Volgens K&G had hij wel 1 of andere aandoening. Hij werd binnenste buiten gekeerd , niks gevonden. De middelste van hetzelfde, maar dan was hun reactie hj zal op zijn broer lijken. Ondertussen had ik wel geleerd dat ik bij de ka voor alles terecht kon.
Bij de jongste bijna 3, net hetzelfde maar nog erger. Bij K&G stond hij op alles achter, bij de ka stond hij voor. Maar hij heeft wel een stofwisselingsstoornis. Dus hij gaat héél regelmatig op controle bij de ka. Toen we bij K&G zeiden dat we niet meer kwamen, waren ze er niet mee opgezet. We deden precies aan kinderverwaarlozing.
Vertrouw op je gevoel, als je kind niet ziek is, goed ontwikkelt is er niks aan de hand.
Niet elk kind volgt de regeltjes volgens het boekje. Mijn jongste is het voorbeeld " hoe moet het niet volgens het boekje"
Dankjewel Sabrina voor je verhaal. Dat probeer ik inderdaad te doen, mijn gevoel volgen en niet de boekjes.
Een reactie posten