Ann W. Mogelijk gemaakt door Blogger.
RSS

Ann en het slaaptekort

Te weinig slaap. Als ouder hoort het er in meer of mindere mate bij. Dat wist ik al voor ik aan kinderen begon. Ik weet nog dat mijn broer een paar maanden voor mijn bevalling (met de bijhorende portie leedvermaak) zei: "Geniet van je laatste maanden slaap." Ik dacht toen: "Yeah right. Ik ben het al gewoon om slecht te slapen en veel wakker te worden. Zo veel verschil zal een baby niet maken." Ik hoop dat ik dat niet hardop gezegd heb.



De laatste vier weken slaapt de kleine man niet zo goed. Velen onder jullie zullen dat intussen al weten. De laatste dagen begint er gelukkig beterschap te komen. Onze kleine  man is een lief en schattig ventje overdag, maar 's nachts liet het lange tijd te wensen over. Zoals mijn man het zei, werd ons ventje bij het vallen van de avond de werebaby. Eerst werd hij twee weken 's nachts huilend wakker of kon hij de slaap niet vatten. Daarna hoorde je hem twee weken om het uur of half uur luid kreunen. Zo luid dat mama en papa er wakker van werden en amper een uurtje aan stuk konden slapen. Het leken wel heuse folterpraktijken hier in ons nestje.

Mijn man en ik zijn tegen "laten huilen". Wij geloven erin dat het op lange termijn baadt om je baby te troosten als hij dat nodig heeft. Onderzoek (vraag me niet meer waar ik dit gelezen heb) heeft uitgewezen dat een baby die altijd getroost werd gedurende zijn eerste levensjaar minder huilt vanaf de leeftijd van één jaar. Twee weken hebben we onze kleine man dan ook getroost, gestreeld, gepakt en geknuffeld. En dat werkte. Hij stopte met huilen en viel zachtjes in slaap. Maar tegen het zeuren van de weken die daarop volgden, leek geen middel opgewassen. 

Dus begonnen we verder te zoeken. Zou hij ergens last van hebben? Eerst dachten we aan nachtmerries. Nu zijn we bij verborgen reflux of krampen beland. Een kwaaltje waar veel baby's in onze omgeving mee lijken te kampen. Dus proberen we al enkele dagen een andere kunstvoeding en dat lijkt te helpen. Ik ben er echter niet uit of het de voeding is die helpt of mijn "ik knuffel je tien minuten voor ik je wegleg waardoor je knus bij mama in slaap valt"-methode. Misschien had ik dat eerst moeten proberen voor ik van voeding veranderde.

Wat alvast niet heeft geholpen, is mijn hart luchten bij Kind en Gezin. Ik heb ontdekt dat hun visie me niet ligt. Gewoon laten zeuren en huilen. Anders wordt hij het gewoon dat je hem streelt en troost. OMG, mijn baby wordt het gewoon dat zijn mama hem affectie geeft als hij het nodig heeft(!) Liever had ik een luisterend oor gehad en iemand die mee zocht naar mogelijke verklaringen. Iemand die me zei dat onze aanpak mooi is, maar wel heel vermoeiend. Dus als we aan onze grens zitten, moeten we misschien toch proberen om het knuffelen 's nachts wat af te bouwen. In plaats daarvan kreeg ik een hoop "moeten" op mijn bord en een wrang gevoel in mijn maag. Dus ga ik vanaf nu naar vrienden voor raad en niet meer naar Kind en Gezin. Lesje geleerd.

Het valt me ook op dat er rond Kind en Gezin twee kampen bestaan: de mensen die tevreden zijn en de mensen die dat helemaal niet zijn. De ontevreden mensen hebben kinderen die op een of andere manier afwijken van de norm: een kindje dat wat kleiner is, een slechte slaper, eentje dat motorisch niet zo snel is, ... En dan doe je als ouder misschien wel iets verkeerd. Of dat gevoel geven ze je dan toch.

Eigenlijk ben ik aan het uitweiden. Ik wou het vooral over mijn negen maanden oude gebrek aan slaap hebben (want ook buiten de slechte perioden is de nachtrust van onze kleine man nu niet bepaald geweldig) en de effecten daarvan op een mens. Maar omdat ik al even bezig ben, zal ik het kort houden: moe, futloos, in weinig zin hebben, geprikkeld rondlopen, lijden aan geheugenverlies, spanningen met je partner, zombie-achtig uiterlijk, rommelig huis, ... Kortom: acht redenen waarom je misschien beter niet aan kinderen begint. Gelukkig zijn er dubbel zo veel om dat wel te doen.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

1 reacties:

Ben zei

Wat ben ik blij dat ik 14dagen zonder gekreun kan slapen :p.

Een reactie posten