Ann W. Mogelijk gemaakt door Blogger.
RSS

Wat is er met ons seksleven gebeurd?

Is de zeer prangende en terechte vraag die mijn man mij afgelopen week stelde. Je zal me niet snel en niet vaak over seks weten schrijven, ergens vind ik dat toch iets privé (niet dat ik in detail ga treden wat standjes en lengtes betreft), maar anderzijds sta ik erop om eerlijk te zijn op mijn blog en open te praten over het ouderschap en wat dat met een mens doet. En blijkbaar ook met het seksleven van die mens. Dus is de vraag van vandaag (of van de afgelopen week): Wat is er met ons seksleven gebeurd? Of wat er van dat seksleven overblijft...

Ik wist dat er veel ging veranderen van zodra we een baby hadden en ik wist dat het allemaal niet meer zo hot and steamy ging zijn tussen de lakens, maar zoals met veel dingen kan je de impact van iets pas echt inschatten van zodra je het meemaakt of meegemaakt hebt. (Laten we kiezen voor "meemaakt". Ik heb de indruk dat ik heel snel vergeet. Ik kan me nu al niet meer herinneren hoe het is om te overleven met een pasgeboren baby die nog geen dag-nachtritme heeft, constant aan je lijf plakt, niets kan behalve staren in het oneindige en slapen, ... En dat is intussen nog geen jaar geleden. Kan je dat nog steeds aan zwangerschapsdementie wijden?)

Soit, sinds de baby er is, is er een serieuze domper op de feestvreugde (of beter: seksvreugde) gezet. De kleine man slaapt bij ons op de kamer dus het bed is lange tijd off limits geweest. We hebben het af en toe toch geprobeerd hoor, maar dan lag ik daar praktisch zo stijf als een zes uur oud lijk omdat ik niet te veel lawaai wou maken en de baby niet wou wekken. Of als ik me dan toch even kon overgeven aan het moment, was de baby wakker geworden en lag hij ons plots aan te staren. Aangezien we hem liever geen babytrauma's wilden bezorgen, was de pret op dat moment snel over.

Dus werden onze "hier kunnen we seks hebben"-plaatsen beperkt tot de zetel en de douche en onze "nu kunnen we seks hebben"-tijden tot de dutjes die de kleine man overdag deed. Dutjes die je zeker in het begin van de babyperiode goed kan gebruiken om een beetje te rusten of te slapen of eindelijk eens verder te doen in en rond het huis. Of gewoon wat tijd voor jezelf op te eisen.

Wanneer je dan toch besluit om die nood aan tijd voor jezelf opzij te zetten en tijd samen te nemen, kan je een poging wagen. Wat we ook meermaals gedaan hebben. Niets kon ons dan nog tegenhouden, zou je zo denken. Think again! Op die zeldzame intieme momenten was er mijn grote hoofd en die hersenmassa die volle toeren bleef draaien. "Sebiet wordt de baby wakker." "We hebben niet veel tijd." "We moeten ons haasten." "Wat als hij begint te huilen in het midden van ..." "Ik moet dat en dat nog doen." Je voelt aan dat ik dan niet bepaald op mijn gemak was en dat het er niet heel hevig en passioneel aan toe ging.

Oh, en dan heb ik het nog niet over die vreselijke condooms gehad die mijn man en ik tot voor kort nog gebruikten. Die dingen ben ik pas echt beginnen haten. Wat een gedoe! Ze liggen nooit waar je ze nodig hebt of zijn te pas en te onpas op.

En als je dan denkt een goed idee te hebben zoals "laten we op date gaan en de baby bij de oma laten slapen" ben je pas om 23u thuis (omdat je natuurlijk ten volle wil genieten van die tijd met z'n tweetjes, lekker op stap), nadien plof je uitgeteld in bed, begin je te knuffelen en, juist ja, val je in slaap. Want als je een baby hebt, ga je doorgaans ook vroeg slapen (zeker als je geen al te beste slaper hebt), waardoor 23u plots aanvoelt als een uur of twee na bedtijd.

Ja schatje, wat is er met ons seksleven gebeurd? Een baby, een hoofd dat op volle toeren draait, een gemis aan dat heerlijke bed, een gebrek aan tijd, een hoop vermoeidheid, ... Heel wat dus. 

Follow my blog with Bloglovin

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

15 reacties:

Barbara zei

De kinderkamer is ook altijd een optie voor samenslapers ;-).
En eerlijk, een baby/peuter hoort je ook al eens ruzie maken of discussiëren, dan vind ik t eigenlijk helemaal niet zo erg als diezelfde baby ook eens de positieve kant van een relatie meemaakt.
Gelukkig worden ze vanzelf groter en dan gaat dat allemaal beter.

Anoniem zei

Ocharme, da kleine wou ook maar naar iets interessants kijken hoor terwijl jullie bezig waren :p

Ja, kinderen zijn leuk hé :)

Ann W. zei

Ik weet het Barbara, op zich is dat ook iets heel normaals voor hem om te zien, maar ik voelde me toch niet meer op mijn gemak :-)
Ja, kinderkamer hebben we ook al eens geprobeerd :-)

Worldsapart, ik laat hem toch liever naar babytv kijken (nee, niet "hoe baby's gemaakt worden"-tv :p )

Anoniem zei

Ik kan er jammer genoeg niet over meepraten :), maar ik denk dat het wel belangrijk is om eens een moment te creëren, en ook te zorgen dat je in een staat bent waarin je je er klaar voor voelt (bij mij zou dat zijn: onthaard, leuk ondergoed, ... een glas wijn, ...).

Ann W. zei

Oh ja, wanneer horen we nog eens iets van jou op je blog? ;-)

Ann W. zei

Misschien geen glas wijn :-) Dat heb ik eens gedaan toen mijn man en ik nog niet lang samen waren. Helemaal klaar, lekker wijntje en bam, als een blok in slaap gevallen :-)

Nicole Orriëns zei

Herkenbaar. Als de kinderen nog heel klein zijn wil je vaak nog maar 1 ding: slapen.

Huisvlijt

Sopdet Si zei

Overdag samen weggaan in plaats van 's avonds. Of er voor zorgen dat jullie kunnen genieten van een lange ochtend samen. Jullie vinden er wel iets op. Op dat vlak zijn we allemaal creatief genoeg.

Ann W. zei

Das waar Sopdet ;-)
We hebben het er nog eens over gehad mijn man en ik, alles uitgepraat en dat heeft ook terug wat ruimte geschept.

Anoniem zei

Ha, de beruchte post natale sekscrisis. Veel fut heb je als jonge ouder niet meer om aan seks te beginnen (mannen ook niet altijd hoor), maar het is wel belangrijk om ermee verder te doen, niet alleen met seks maar met alle relatiegerelateerde toestanden. Anders zit het gevaar er in dat je twee zorgende ouders wordt en geen partners meer bent. Nogal wat ouders verliezen elkaar (al dan niet tijdelijk) op dit punt. Been there, done that.

Eén tip: Gewoon doen, ook al zit de goesting er niet echt in, goesting kan je "kweken". Desnoods vaste momenten inplannen, klinkt idioot maar het helpt wel. Veel andere leuke dingen moet je uiteindelijk ook plannen omdat het er anders niet van komt.

Anoniem zei

Herkenbaar :-) En dan moet je er nog je andere lijf (dat na-kinderen-gebaard-lijf) erbij nemen, woehoe!

Unknown zei

Wij hebben ons hier ook al in duizend bochten moeten wringen om ook maar eens iets gedaan te krijgen:-) Het komt wel weer inorde... Het staat nu even op een lager pitje maar dan is dat maar zo... We overleven het wel :-)

Ann W. zei

Ja inderdaad, de postnatale seks- en lijfcrisis :-)
Bedankt voor alle reacties die me toch weer geholpen hebben om alles te relativeren. We zijn dan toch niet de enige ;-)
Gewoon doen, tijd maken, blijven proberen.... dat is nu inderdaad ons motto. Op hoop van zegen, want ooit wil ik wel een tweede kindje ;-)

Sopdet Si zei

Haha, als je dat tweede kindje wil kun je die sexy lady best weer wakker maken LoL
Ach, het zijn fases en die gaan voorbij, zolang je maar wil dat ze voorbij gaan.

Ann W. zei

Ja, maar als je in een fase zit voelt dat niet zo. Dan heb je het gevoel dat het altijd zo zal zijn. Achteraf kan je dat makkelijk zeggen :)

Een reactie posten