Is de zeer prangende en terechte vraag die mijn man mij afgelopen week stelde. Je zal me niet snel en niet vaak over seks weten schrijven, ergens vind ik dat toch iets privé (niet dat ik in detail ga treden wat standjes en lengtes betreft), maar anderzijds sta ik erop om eerlijk te zijn op mijn blog en open te praten over het ouderschap en wat dat met een mens doet. En blijkbaar ook met het seksleven van die mens. Dus is de vraag van vandaag (of van de afgelopen week): Wat is er met ons seksleven gebeurd? Of wat er van dat seksleven overblijft...
Ik wist dat er veel ging veranderen van zodra we een baby hadden en ik wist dat het allemaal niet meer zo hot and steamy ging zijn tussen de lakens, maar zoals met veel dingen kan je de impact van iets pas echt inschatten van zodra je het meemaakt of meegemaakt hebt. (Laten we kiezen voor "meemaakt". Ik heb de indruk dat ik heel snel vergeet. Ik kan me nu al niet meer herinneren hoe het is om te overleven met een pasgeboren baby die nog geen dag-nachtritme heeft, constant aan je lijf plakt, niets kan behalve staren in het oneindige en slapen, ... En dat is intussen nog geen jaar geleden. Kan je dat nog steeds aan zwangerschapsdementie wijden?)
Soit, sinds de baby er is, is er een serieuze domper op de feestvreugde (of beter: seksvreugde) gezet. De kleine man slaapt bij ons op de kamer dus het bed is lange tijd off limits geweest. We hebben het af en toe toch geprobeerd hoor, maar dan lag ik daar praktisch zo stijf als een zes uur oud lijk omdat ik niet te veel lawaai wou maken en de baby niet wou wekken. Of als ik me dan toch even kon overgeven aan het moment, was de baby wakker geworden en lag hij ons plots aan te staren. Aangezien we hem liever geen babytrauma's wilden bezorgen, was de pret op dat moment snel over.
Dus werden onze "hier kunnen we seks hebben"-plaatsen beperkt tot de zetel en de douche en onze "nu kunnen we seks hebben"-tijden tot de dutjes die de kleine man overdag deed. Dutjes die je zeker in het begin van de babyperiode goed kan gebruiken om een beetje te rusten of te slapen of eindelijk eens verder te doen in en rond het huis. Of gewoon wat tijd voor jezelf op te eisen.
Wanneer je dan toch besluit om die nood aan tijd voor jezelf opzij te zetten en tijd samen te nemen, kan je een poging wagen. Wat we ook meermaals gedaan hebben. Niets kon ons dan nog tegenhouden, zou je zo denken. Think again! Op die zeldzame intieme momenten was er mijn grote hoofd en die hersenmassa die volle toeren bleef draaien. "Sebiet wordt de baby wakker." "We hebben niet veel tijd." "We moeten ons haasten." "Wat als hij begint te huilen in het midden van ..." "Ik moet dat en dat nog doen." Je voelt aan dat ik dan niet bepaald op mijn gemak was en dat het er niet heel hevig en passioneel aan toe ging.
Oh, en dan heb ik het nog niet over die vreselijke condooms gehad die mijn man en ik tot voor kort nog gebruikten. Die dingen ben ik pas echt beginnen haten. Wat een gedoe! Ze liggen nooit waar je ze nodig hebt of zijn te pas en te onpas op.
En als je dan denkt een goed idee te hebben zoals "laten we op date gaan en de baby bij de oma laten slapen" ben je pas om 23u thuis (omdat je natuurlijk ten volle wil genieten van die tijd met z'n tweetjes, lekker op stap), nadien plof je uitgeteld in bed, begin je te knuffelen en, juist ja, val je in slaap. Want als je een baby hebt, ga je doorgaans ook vroeg slapen (zeker als je geen al te beste slaper hebt), waardoor 23u plots aanvoelt als een uur of twee na bedtijd.
Ja schatje, wat is er met ons seksleven gebeurd? Een baby, een hoofd dat op volle toeren draait, een gemis aan dat heerlijke bed, een gebrek aan tijd, een hoop vermoeidheid, ... Heel wat dus.
Follow my blog with Bloglovin
