Welcome back Ann

dinsdag, oktober 14, 2014 | Labels: column, ouderschap, persoonlijk

Onlangs was mijn man samen met mijn zoontje een middag op stap. De eerste tijd voor mezelf in 5 maand. (Say what?!) Het voelde alsof ik even van de aardbol verdwenen was, helemaal opgezogen in het moederschap. Ik had nooit kunnen voorspellen dat moeder worden zou betekenen dat ik mezelf compleet ging verliezen. Plots bestond ik niet meer, maar ademde ik alleen nog voor het welzijn van dat kleine wezentje met zijn mooie grote blauwe ogen. Waarschijnlijk ook wel de bedoeling van de natuur dat een moeder er 100 procent voor gaat, bedwelmd door de cuteness van haar baby, want eerlijk, zonder zou een baby geen lang leven beschoren zijn.

Het begon al met zijn voeding. Mensen die zeggen dat een baby wel zal eten als hij honger heeft, zijn duidelijk zelf geen ouder of zijn zo oud dat ze al lang vergeten zijn hoe een baby in elkaar zit. Zij hebben niet om 3 uur ’s nachts “een extreem luie baby” (niet mijn woorden, maar die van de vroedvrouw) proberen aanleggen die je elke seconde met nieuwe trucjes probeert wakker te porren terwijl je man als een gek melk uit je borst masseert. Zo zijn er ook mensen die beweren dat een baby wel zal slapen als hij moe is. Nee, een baby zal slapen als je hem zegt te slapen. Zo niet zal hij heel vervelend worden, zeuren, wenen, … maar alles behalve slapen.

Om maar te zeggen dat een baby een hele klus is, een voltijdse job. Waardoor er weinig tijd voor mezelf over bleef. Tot ik enkele weken geleden wakker werd en for no good reason begon te huilen. Hmmm, had ik het dan toch te ver laten komen?(!) Gelukkig heb ik een zalige vent die graag met ons zoontje een stapje in de wereld zet. En plots kreeg ik zin. Oké, misschien niet zo plots. Ik zat met mijn voeten op de stoel in de nazomerzon de Libelle te lezen (de eerste keer btw dat ik me aan de Libelle waagde) en zag een artikel over een vrouw met een blog en een boek over bloggen. Ik ben online gaan kijken en werd opnieuw gebeten door de schrijfmicrobe die zich al jaren geleden in mij genesteld had. Vervolgens begon ik meteen te schrijven waarvan hier het resultaat!

Daarna heb ik een lekker warm bad genomen. Helemaal ontspannen nestelde ik me in de zetel met een aflevering van Mistresses op de achtergrond. Wat voelde dat heerlijk! Alsof ik het contact met een oude vriend terug nieuw leven had ingeblazen.

Op het einde van de dag was ik niet meer alleen mama maar ook terug Ann.

Aaaah, welcome back Ann. It has been a long time! Too long!