Inside Out, de nieuwe tekenfilm van Disney en Pixar gaat over een 11-jarig meisje Riley dat worstelt met de verhuis van haar gezin naar San Fransisco. Bijzonder aan deze film is dat het verhaal zich grotendeels afspeelt in het hoofd van Riley, waar Geluk, Angst, Boosheid, Verdriet en Afkeer (oftewel de vijf basisemoties) haar controlepaneel bedienen in het Hoofdkwartier.
Het verhaal zit bijzonder mooi in elkaar en leert ons hoe we als kind herinneringen opbouwen die door één van onze basisemoties gekleurd worden. Bepaalde herinneringen hebben zo'n diepe indruk op ons dat ze opgeslagen worden als kernherinneringen. Deze kernherinneringen staan op hun buurt in voor de opbouw van onze persoonlijkheid, die in Inside Out als de som van verschillende eilanden wordt voorgesteld. Zo staat elke kernherinnering in verbinding met een persoonlijkheidseiland. Bij Riley waren dit het familie-, hockey-, vriendschaps- en mafkeeseiland.
De verhuis van haar familie zorgt bij Riley voor heel wat minder fijne gevoelens. Als ze dan ook nog eens minder leuke herinneringen opdoet waar ze met niemand over kan praten, begint het hele systeem te wankelen. De persoonlijkheidseilanden van Riley brokkelen één voor één af.
Intussen probeert Geluk, die samen met Verdriet en de gelukkige kernherinneringen eerder in de film uit het Hoofdkwartier gekatapulteerd werden, haar weg terug te vinden naar het controlepaneel om zo veel mogelijk eilanden te redden. Terwijl proberen Angst, Boosheid en Afkeer de boel zo goed als ze kunnen draaiende te houden, maar tevergeefs. Zonder Geluk en Verdiet gaat het al gauw mis.
Intussen probeert Geluk, die samen met Verdriet en de gelukkige kernherinneringen eerder in de film uit het Hoofdkwartier gekatapulteerd werden, haar weg terug te vinden naar het controlepaneel om zo veel mogelijk eilanden te redden. Terwijl proberen Angst, Boosheid en Afkeer de boel zo goed als ze kunnen draaiende te houden, maar tevergeefs. Zonder Geluk en Verdiet gaat het al gauw mis.
Wanneer alleen nog Familie-eiland overeind staat en Riley dreigt om haar vermogen tot voelen te verliezen, bereiken Geluk en Verdriet eindelijk hun bestemming. Op haar tocht heeft Geluk geleerd dat Riley alleen gered kan worden door samen te werken met Verdriet. Met wat aanmoediging van Geluk neemt Verdriet de leiding waardoor Riley haar tranen aan haar ouders kan tonen en er plaats komt voor steun en troost vanuit haar omgeving.
Niet voor niets hangt het artikel over deze film op het memobord van de plaats waar ik therapie geef. De film geeft een geweldig helder en visueel zicht op hoe het menselijk brein in elkaar zit en hoe een depressie bij kinderen kan ontstaan (zoals uiteindelijk bij Riley dreigde te gebeuren.) Wat vaak in mijn therapieruimte gebeurt, vond op het einde van de film plaats: het fundamentele verdriet van Riley dat schuilging achter al die boze gevoelens kreeg een plaats waardoor herstel op gang kon komen.
En waarom huilde ik nu als een klein kind? Terwijl de kernherinnering getoond werd van peuter-Riley die in de zetel aan het springen was en met een gekke bek door het huis rende, herkende ik de vreugde van mijn kleine zoon. Perfect gevangen in dit ene beeld. Toen later in de film het mafkeeseiland van Riley instortte en dit deel van haar persoonlijkheid stierf, huilde ik om het besef dat ook mijn zoontje dit deel van hem ooit zal verliezen. Net zoals ikzelf die jeugdige onbezorgdheid zo veel jaren geleden ben kwijtgeraakt. Disney has done it again!
Mijn persoonlijkheidseilanden
Na de film vroeg ik me af wat mijn persoonlijkheidseilanden zijn en welke kernherinneringen erachter zitten. Best een leuke oefening, maar niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik uit 8 hoofdeilanden en 5 kleinere eilanden besta.1. Gezinseiland
Ontstaan toen ik een kind was met mijn gezin van herkomst, mijn moeder en mijn twee broers, op kop. Tijdens de zomer moet ik altijd terugdenken aan de avonden dat we buiten zaten en samen gezelschapsspelletjes speelden.
Nu staat mijn eigen gezin centraal: de wederhelft, de lillipeuter en het kleine monster (met deze laatste bedoel ik onze poes).
2. Vriendschapseiland
Vrienden zijn al lang heel belangrijk voor mij, maar de meest memorabele periode wat dit betreft is de puberteit. Toen ik 17 jaar oud was, had ik een hecht vriendengroepje waar mijn huidige man en beste vriendin deel van uitmaakten.
3. Schrijverseiland
Schrijven is iets dat ik niet kan laten. Vroeger schreef ik gedichten en teksten, nadien werden het meer reis- en andere kortverhalen. Nu laat ik mij vooral gaan op mijn blog.
4. Therapie-eiland
Op mijn 17de ben ik in therapie gegaan. De schoonheid van de band die ik met mijn therapeute had en het proces dat ik de daarop volgende twee jaar heb doorgemaakt, hebben ervoor gezorgd dat ik nadien zelf therapeute wou worden.
5. Reiziger/avonturiereiland
Mijn man zal een beetje lachen met de woordkeuze, maar ja schatje, ergens in mij zit een kleine avonturier. Dat deeltje in mij dat besloot dat het een goed idee zou zijn om op mijn 18de achter op de motor van mijn toenmalig lief (nu mijn man) te stappen en samen de wereld te verkennen.
6. Het groene eiland
Dit kan zowel naar mijn liefde voor de natuur verwijzen als de nood om mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden.
7. Daddy issue of onzekerheidseiland
Vraag me niet hoe oud ik was toen mijn ouders uit elkaar gingen, maar klein was ik zeker. Toen op een dag mijn vader ineens weg was. Er werd niets aan ons uitgelegd; hij had geen afscheid genomen. Hij was gewoon verdwenen. Op naar zijn nieuwe gezin.
Deze gebeurtenis heeft mijn fundamenten serieus doen beven. (Maak daar maar een gigantisch grote, verdrietige kernherinnering van die ervoor zorgt dat ik nog steeds onzeker ben in relaties die belangrijk voor me zijn.)
Ook mijn zelfvertrouwen is nog steeds niet wat het zou moeten zijn.
8. Food food food!-eiland
I love love love food! Het liefst lekker en veel. De kookkunsten van mijn schoonmoeder hebben daar niet aan geholpen toen ik tien jaar geleden een tijdje bij mijn schoonfamilie heb ingewoond. Het snoepertje in mij is nog steeds heel actief en moet geregeld getemperd worden.
Iets minder groot zijn:
9. Angsthaaseiland
De tegenhanger van de avonturier in mij die me vaak tegenhoudt om te doen wat ik echt wil doen in het leven. Ik weet dat mijn overbezorgde moeder hierop haar invloed heeft gehad, maar een mens kan zijn ouders niet eeuwig van alles de schuld geven. Ik probeer mijn angst dus zo veel mogelijk te overwinnen.
10. Onzichtbaar meisje-eiland
Het stukje in mij dat na al die jaren nog steeds in een hoekje wil kruipen en het liefst zo weinig mogelijk wil opvallen. Gelukkig wordt dit eiland intussen wat vaker op non-actief gezet door mijn dappere avonturier die al eens graag in de spotlights staat.
11. Romanticuseiland
Ik ben een echte sucker voor romantische films, series en literatuur. Dit is het stukje in mij dat huilde bij The Notebook, de liefdesgedichtjes die haar man ooit voor haar geschreven heeft koestert als een zeldzame Ming-vaas en nu helemaal aan het verdrinken is in de wereld van Vijftig Tinten. (Oh, Christian!)
12. Seksbeesteiland
Mijn man zal het graag lezen. She's alive! Mijn innerlijke godin, zoals E.L. James ze noemt.
13. Muziekliefhebbereiland
Intussen is mijn liefde voor muziek al iets geminderd, maar als puber was het de drug die me door deze moeilijke tijd geholpen heeft. Mijn eerste festival zal ik nooit vergeten. Ik was 17 jaar en net samen met mijn man. Daar stonden we dan met een grote smile op ons gezicht op die overweldigend grote weide terwijl de eerste groep reeds aan het spelen was. Nog steeds kan ik het meest genieten van muziek als deze live uit de boxen klinkt.
Dit waren ze dan, de 13 grote en kleine eilanden die samen een mooie weergave zijn van de Ann die ik nu ben.
Ga dus zeker naar Inside Out zien. Een aanrader voor de grote en de kleine mensen. Als een film je zo kan doen nadenken, dan weet je dat het goed zit.
En wat zijn jouw persoonlijkheidseilanden?
Vrienden zijn al lang heel belangrijk voor mij, maar de meest memorabele periode wat dit betreft is de puberteit. Toen ik 17 jaar oud was, had ik een hecht vriendengroepje waar mijn huidige man en beste vriendin deel van uitmaakten.
3. Schrijverseiland
Schrijven is iets dat ik niet kan laten. Vroeger schreef ik gedichten en teksten, nadien werden het meer reis- en andere kortverhalen. Nu laat ik mij vooral gaan op mijn blog.
4. Therapie-eiland
Op mijn 17de ben ik in therapie gegaan. De schoonheid van de band die ik met mijn therapeute had en het proces dat ik de daarop volgende twee jaar heb doorgemaakt, hebben ervoor gezorgd dat ik nadien zelf therapeute wou worden.
5. Reiziger/avonturiereiland
Mijn man zal een beetje lachen met de woordkeuze, maar ja schatje, ergens in mij zit een kleine avonturier. Dat deeltje in mij dat besloot dat het een goed idee zou zijn om op mijn 18de achter op de motor van mijn toenmalig lief (nu mijn man) te stappen en samen de wereld te verkennen.
6. Het groene eiland
Dit kan zowel naar mijn liefde voor de natuur verwijzen als de nood om mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden.
7. Daddy issue of onzekerheidseiland
Vraag me niet hoe oud ik was toen mijn ouders uit elkaar gingen, maar klein was ik zeker. Toen op een dag mijn vader ineens weg was. Er werd niets aan ons uitgelegd; hij had geen afscheid genomen. Hij was gewoon verdwenen. Op naar zijn nieuwe gezin.
Deze gebeurtenis heeft mijn fundamenten serieus doen beven. (Maak daar maar een gigantisch grote, verdrietige kernherinnering van die ervoor zorgt dat ik nog steeds onzeker ben in relaties die belangrijk voor me zijn.)
Ook mijn zelfvertrouwen is nog steeds niet wat het zou moeten zijn.
8. Food food food!-eiland
I love love love food! Het liefst lekker en veel. De kookkunsten van mijn schoonmoeder hebben daar niet aan geholpen toen ik tien jaar geleden een tijdje bij mijn schoonfamilie heb ingewoond. Het snoepertje in mij is nog steeds heel actief en moet geregeld getemperd worden.
Iets minder groot zijn:
9. Angsthaaseiland
De tegenhanger van de avonturier in mij die me vaak tegenhoudt om te doen wat ik echt wil doen in het leven. Ik weet dat mijn overbezorgde moeder hierop haar invloed heeft gehad, maar een mens kan zijn ouders niet eeuwig van alles de schuld geven. Ik probeer mijn angst dus zo veel mogelijk te overwinnen.
10. Onzichtbaar meisje-eiland
Het stukje in mij dat na al die jaren nog steeds in een hoekje wil kruipen en het liefst zo weinig mogelijk wil opvallen. Gelukkig wordt dit eiland intussen wat vaker op non-actief gezet door mijn dappere avonturier die al eens graag in de spotlights staat.
11. Romanticuseiland
Ik ben een echte sucker voor romantische films, series en literatuur. Dit is het stukje in mij dat huilde bij The Notebook, de liefdesgedichtjes die haar man ooit voor haar geschreven heeft koestert als een zeldzame Ming-vaas en nu helemaal aan het verdrinken is in de wereld van Vijftig Tinten. (Oh, Christian!)
12. Seksbeesteiland
Mijn man zal het graag lezen. She's alive! Mijn innerlijke godin, zoals E.L. James ze noemt.
13. Muziekliefhebbereiland
Intussen is mijn liefde voor muziek al iets geminderd, maar als puber was het de drug die me door deze moeilijke tijd geholpen heeft. Mijn eerste festival zal ik nooit vergeten. Ik was 17 jaar en net samen met mijn man. Daar stonden we dan met een grote smile op ons gezicht op die overweldigend grote weide terwijl de eerste groep reeds aan het spelen was. Nog steeds kan ik het meest genieten van muziek als deze live uit de boxen klinkt.
Dit waren ze dan, de 13 grote en kleine eilanden die samen een mooie weergave zijn van de Ann die ik nu ben.
Ga dus zeker naar Inside Out zien. Een aanrader voor de grote en de kleine mensen. Als een film je zo kan doen nadenken, dan weet je dat het goed zit.
En wat zijn jouw persoonlijkheidseilanden?
Tip voor deze zomer: De Coca-cola Drive-in Movies waar mijn man en ik gezellig in onze eigen auto van Inside Out konden genieten (en ik lekker ongemerkt kon huilen).
6 reacties:
Ik had hier en daar al wat opgevangen over deze film, en nu ik dit zo lees wil ik hem zeker graag gaan kijken. Interessante oefening van de persoonlijkheidseilanden, maar lijkt me zeker niet gemakkelijk!
Nee, een paar eilanden kan je zo meteen wel bedenken maar voor de rest moest ik al wel eens even nadenken :-)
Wees niet bang liefje :). Als onze lillypeuter op mij lijkt zal hij wel een mafkeeseiland blijven hebben :).
Xxxx...
Zonder twijfel :-) <3
Ik heb al vaak gedacht dat ik deze film eens zou moeten zien, maar nu weet ik het zeker... meer dan een gewone Disney-film.. ?
Zeker en vast, Tamara!
Een reactie posten