Dag ventje met de gele broek en de grote glimlach
die zijn handje zachtjes op en weer waait
Dag oma met de zwarte haren
met de speelse krullen die dansen rond haar gezicht
Dag houten huisje in het bos
en de garagepoort die steeds kleiner wordt
Dag naaldbomen die hun hoofd hoog in de lucht steken
en wiegen in de huilende wind
Dag vogeltjes die wonen in de bomen
en hun afscheidsliedje zachtjes fluiten
Dag ventje
Kleine ventje
Dag lief klein ventje van mij
PS: Wat Paul van Ostaijen kan, dat kan ik ook ;-)
die zijn handje zachtjes op en weer waait
Dag oma met de zwarte haren
met de speelse krullen die dansen rond haar gezicht
Dag houten huisje in het bos
en de garagepoort die steeds kleiner wordt
Dag naaldbomen die hun hoofd hoog in de lucht steken
en wiegen in de huilende wind
Dag vogeltjes die wonen in de bomen
en hun afscheidsliedje zachtjes fluiten
Dag ventje
Kleine ventje
Dag lief klein ventje van mij
PS: Wat Paul van Ostaijen kan, dat kan ik ook ;-)
2 reacties:
Mooi geschreven. Tuurlijk kan jij dat ook... Je bewijst het hier.
Een afscheid zet aan tot mijmeren he.
Ja ik werd er wat melancholisch van :) Bedankt Sopdet!
Een reactie posten